Ίθαν P.O.V
Σήκωσα την κουκούλα λίγο περισσότερο για να μου καλύπτει και τα μάτια. Περπατούσα με αργά βήματα στους διαδρόμους, με σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια χαμένα στις τσέπες της ζακετας μου.
-Έι αδερφάρα!
-Θα με τσιμπουκάρεις μωρο μου?
-Σου σκίστηκε το καλσόν ρε.
-Παλιό πουσταρα.
Και γέλια, γέλια, γέλια. Είχα μάθει να αγνοώ αυτα τα σχόλια, αλλιώς θα γινόταν χειρότερο. Οταν περπατούσα μαζί με τον Κάρτερ συνήθως ουτε που με κοιτούσαν. Τον φοβόντουσαν καθως ήταν ψηλός και γυμνασμένος. Ένιωθα τοσο ασφαλής κοντά του. Αλλά οχι πια.
Σήκωσα λιγο το βλέμμα μου με αποτέλεσμα να διασταυρωθεί με αυτό του Κάρτερ που καθόταν στο διπλανό θρανίο. Ξανα κοίταξα γρήγορα κατω και έκατσα στην θέση μου.
Α: Λοιοποννν παιδααακιαααα!!!
Η τσιριχτή φωνή της Άνταμς με ανατρίχιασε.
Α: Θέλω να σας πω δυο πραματάκιαα που θα αναλάβετε αυτο το ΣΚ! Αλλα μηννν φοβάστε μικρααα μουυυ...θα δουλέψετε σε ομάδες δύο ή και τριών ατόμων...
Όταν έφτασε στο όνομα μου έκλεισα τα μάτια μου. Ήμουν σίγουρη με ποιον θα ήμουν.
Α: Ο κύριος Λάβ με τον κύριο Μπούς...και...μπλα, μπλα, μπλα
Με την άκρη του ματιού μου μπορούσα να δω τον Κάρτερ να ξεφυσα με ενα λυπημένο ύφος και να χτυπαει την πλάτη του πισω στην καρέκλα.
Ωραία, ούτε να με δει δεν ήθελε.
_________________________________________
YOU ARE READING
Σαν Ένα (boyxboy)
Teen Fiction-Ίθαν...σε παρακαλώ μωρό μου, άσε κάτω το όπλο. -Γιατί να ζω ακόμα Κάρ? Δίκιο έχουν, ενα λάθος είμαι. Ένας πούστης. -Σ' αγαπάω ρε χαζό, έλα εδώ τώρα και άσε τις μαλακίες. -Αυτό θα κανω. Θα αφήσω τις μαλακίες, και θα πεθάνω. Να κανω και εγω κατι σω...
