Σαν Ένα (boyxboy)

Δύο μήνες

Ίθαν P.O.V

-Ίθαν...σε παρακαλώ μωρό μου, άσε κάτω το όπλο.

-Γιατί να ζω ακόμα Κάρ? Δίκιο έχουν, ενα λάθος είμαι. Ένας πούστης.

-Σ' αγαπάω ρε χαζό, έλα εδώ τώρα και άσε τις μαλακίες.

-Αυτό θα κανω. Θα αφήσω τις μαλακίες, και θα πεθάνω. Να κανω και εγω κατι σωστό.

-Μ' αγαπάς έτσι?

-Ναι.

-Αν το κάνεις αυτό Ίθαν θα με διαλύσεις. Αυτό θες? Να με καταστρέψεις?

-Μα ειπες πως ολο αυτο ειναι ενα λαθος, θυμασαι?

-Ναι, το καλύτερο λαθος που εκανα ποτε.

***

 
Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου λαχανιασμένος. 4.01 . Πάλι ο ίδιος εφιάλτης. Μα ποτε θα σταματήσει ολο αυτο? Δυο μηνες πέρασαν.

Δύο μηνες απο τότε που ο κολλητός μου με παράτησε επειδή τον βοήθησα. Δυο μηνες απο τοτε που μετακόμισαν στην Πάτρα. Δύο μήνες απο τοτε που προσπάθησα να αυτοκτονήσω με τα χάπια της μάνας μου, αλλα ήμουνα πολύ δειλός για να το κάνω. Δυο μήνες μετα απο κλάμα, κλάμα, κλάμα.

Δεν του αξίζει, σκεφτόμουν συνέχεια και ένιωθα καλύτερα. Δεν του αξίζουν τοσα δάκρυα, στοίχημα πως ουτε που με σκέφτεται. Αυτο ήμουν λοιπόν. Το τσουλάκι του. Είχα πετάξει εκεινο το αγαλματάκι το ιδιο βράδυ, το πέταξα απο το παράθυρο μου, και οταν το εψαξα το πρωι επειδή μετάνιωσα δεν το βρήκα. Παλιο μαλάκα.

-----

Κάρτερ P.O.V

Μ-Μην παίζεις με το φαγητό σου αγάπη μου.
Κ-Δεν έχω όρεξη.
Μ-Παλι? Έχεις αδυνατίσει μωρο μου. Φαε κατι.
Κ-Δεν μπορώ.
Ν-Αυριο γίνεσαι δεκάξι, να φροντίσεις να χαρείς αυτη τη μερα.
Μ-Θα καλέσω τους φίλους σου εδω.

Πίσω στην Αθήνα πήγαινα σε μια ακαδημία μπάσκετ απο τα πέντε μου. Εδω η μητέρα μου με έγραψε σε μια άλλη και ειχα κανει αρκετούς φιλους σε αυτή. Και στο σχολείο δεν ειχα πρόβλημα, προσαρμόζομαι πολυ εύκολα. Το μόνο που μου έλειπε ηταν ο Ίθαν. Ειχα μετανιώσει πραγματικά που του μίλησα έτσι εκείνη την μερα, δεν του αξιζε.

Ν-Αυτο θα σου εφταχνε την διάθεση έτσι?
Κ-Υποθέτω...
Μ-Ωραια. Κανονίστηκε τοτε.

(Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει)

Μ-Παω να το σηκώσω εγω.

_________________________________________