Reserved for YOU ♥

6~The Past

READ BEFORE VOTE.

Si Catherine Sanchez po sa gilid -->>

*CATHERINE’s POV*

“Sir andito na po si Catherine..” ate Bety

Biglang tingin ni Papa sken.

lunok laway

*gulp*

“Papa..” ako

“Halika na dito. Lalamig na tong pagkain..” papa

Lumapit ako sa dining table at nagmano muna sa kanya bago umupo.

Nagpray muna kame. Yan ang hinding-hindi naming nakakalimutang gawin bago kumain.

Pagkatapos, naglagay na ako ng kanin sa plato ko..

tapos ulam.

Pasubo na ko..

Biglang nagsalita si Papa…

“May kasalanan ka..” papa

nakanganga na ehh…

Ayan oh..

Pasubo na eh..

>.<

Biglang sara ko ng bibig ko.

“Pa..” ako

“Bakit hindi mo sinabi?” papa

“Pa kasi - - - “ ako

“Kelan pa?” papa

“Pa maha- - - - “ ako.

“kung di pa sinabi ni Dok hindi ko pa malalaman..” papa

Ha?????????????????

Si Dok?

Pasabi pa lang ako ng “Pa mahal ko po siya..” but hindi ko nasabi!!!

“Si- Si Dok po?” ako

“Hindi ka daw nagpacheck up last month..” papa

WEW! Un lang pala!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nakahinga ko ng malalim.

*sigh*

“Papa, naging busy po kasi last month sa school eh nakalimutan ko din po. Pasensya na Pa..” ako

“Catherine, this month hindi ka na pwede magskip okay?” papa

“Opo.. Pero papa.. kailangan pa ba magpacheck up? Hindi na naman po sumasakit ung ulo ko eh..” ako

“Kahit na.. mas maganda pa din ung magpatingin. Okay?” papa

“Osige na nga po..” at nagsmile ako sa kanya.

Simula nung naaksidente ako, naging ganto na si Papa. Over mag-protect. Hindi ko alam kung ganto ba siya saken bago pa ko naaksidente.. Hindi ko alam.. Wala akong alam.. kasi naman wala akong matandaan.. Ang alam ko lang noon, nagising ako sa isang hospital.. may bandage sa ulo.. tapos, si Papa ang unang-una kong nakita.. At ayon, ipinaliwanag niya lahat ng nangyari..

“Nga pala Catherine, mmm.. Is there someone bothering you this past few days?” Papa

“Pa? What do you mean?” ako

“wala bang nanggugulo sayo? Unknown text messages? calls? e-mails? mails?” Papa

Nako.. eto nanaman po kame….

“Pa.. wala po.. No one’s bothering me. If ever there is, you will know it first like what I did last time. Okay?” ako

Paano ba naman kasi, last year, I received a letter/mail from an unknown person.

It says, “I’m so sorry.”

Un lang.

No more no less.

Nacurious ako at after a day, nagreply ako ng, “Who is this please? And sorry for what?”

More than 3 days din akong naghintay. Akala ko hindi na sasagot until one day, I got a reply and it says, “Ask your father about your mother.”

Napakamysterious.

Pero bakit pa ko magtatanong kay Papa eh wala naman na kong kailangang malaman? Patay na ang mama ko after giving birth to me. Yun ang sabi ni Papa. But still, tinanong ko si papa tulad ng sabi sa sulat. At ayon, nalaman na ni papa ung tungkol sa sulat...

Pero hindi ko sinabi na nagreply ako...

at na nagreply ulit ung unkown.

Ang sabi ko lang ung "I'm so sorry" na letter.

Simula noon, all mails are directly given to papa bago maibigay kung meron mang para saken.

Sabi ni papa wag ko daw un intindihin at baka masamang tao pa un.

Ang dami naming napag-usapan ni Papa habang kumakain.. sa business niya at sa studies ko..

pero hindi ko nabanggit si Arthur >.<

“Sir may tawag po sainyo sa telepono oh..” sabi ni ate Bety sabay abot kay papa ng wireless phone.

Inabot ni Papa at nagthank you kay ate Bety bago sumagot sa phone.

“Hello?” papa

Biglang nag-iba ang expression ng mukha niya.

Sumiryoso. na parang gulat. na parang galit.

Sabay tingin saken.

Tapos pinindot niya ung ‘end call’ button.

Uminom siya ng tubig at tumayo.

“Pagkatapos mo dyan anak umakyat ka na ha? hayaan mo na dyan si Ate Bety mo. Matulog ka na at may pasok pa bukas..” sabi niya sabay kiss sa ulo ko.. “Goodnight” at ngumiti siya sken.

“Okay po Pa. Goodnight..” at nginitian ko din siya.

Umalis at umakyat na siya sa taas.

Dinala niya ung telephone.

Sino kaya ung tumawag?

***

AYAN!

VOTE! Kung karapat dapat :)

COMMENT! Ang hindi magcomment magkaka-- amm.. teka isip pa ko :D

RECOMMEND! Para madami tayoooo :))