Η γυναίκα είναι το μεγαλύτερο αριστούργημα του Θεού, κυρίως όταν έχει το διάβολο στο κορμί της.
Alphonse Allais, 1854-1905, Γάλλος χιουμορίσταςΤο σώμα του ήταν ξαπλωμένο στο κρεβατι κρατώντας ένα βιβλίο του Ντοστογέφσκι,προσπαθούσε μάταια να συγκεντρωθεί σε εκείνο το βιβλίο,όμως το μυαλό του δεν συνεργαζόταν.
Η σκέψη του γύριζε γύρω από εκείνη συνέχεια,η οποία βρισκόταν στο δίπλα δωμάτιο και κοιμόταν.
Τους χώριζε μόνο μία πόρτα.
Άφησε το βιβλίο δίπλα του και έκανε ένα απαλό μασάζ στα μινίγκια του που πονούσαν.
Ένας ανέπαίσθητος θόρυβος τον έκανε να καταλάβει πως δεν ήταν πλέον μόνος.
Στην κάσα της πόρτας στεκόταν η Αλίσια.
Με μαλλιά πιασμένα σε μία ακατάστατη αλογοουρά και τα πόδια ξυπόλητα.Το κορμί της συνέχιζε να το καλύπτει εκείνο το μπλε πουκάμισο που από ότι φαίνεται είχε λετρέψει!
Η έκφραση της δήλωνε πόνο και τρόμο.
«Αλίσια.»αναφώνησε ο Άντριαν και απομάκρυνε το βιβλίο βαζοντάς το στην θεση του.
«Δεν μπορώ να κοιμηθώ..»παραδέχτηκε και του έριξε ένα λυπημένο βλέμμα.
«Θες λίγο γάλα;Σοκολατούχο μάλιστα;»η Αλίσια χαμογέλασε αμυδρά κουνόντας το κεφάλι της αρνητικά.
Δεν ήταν πλέον δέκα χρονών να της φτιάχνει την διάθεση το σοκολατούχο γάλα!
«Θες να καθίσεις;»της είπε ηττημένος και εκείνη για άλλη μία φορά κούνησε αρνητικά το κεφάλι της,κολλημένη στην κάσα με το χείλι της να τρεμοπαίζει.
Ο Άντριαν μόλις το παρατήρησε αυτό ανασηκώθηκε από το κρεβάτι και την πλησίασε.
«Τι έχεις μωρό μου πες μου.»χωρίς να το πολυσκεφτεί την τράβηξε στην αγκαλιά του και εκείνη έκρυψε το προσωπό της στο στέρνο του.
«Είναι ανόητο.»
«Πες μου έτσι και αλλιώς.»σήκωσε το βλέμμα της και το βύθισε στο σκούρο γαλανό δικό του.
«Είδα εφιάλτη...είδα ξανά εκείνη την νύχτα,Άντριαν φοβάμαι!»γραπώθηκε πάνω του και εκείνος την συγκράτησε στην αγκαλιά του νιώθοντας τα δακρυά της να μουσκέυουν τον στέρνο του.
«Θες να κοιμηθείς μαζί μου;Υπόσχομαι να είμαι φρόνιμος.»η Αλίσια έβαλε τα γέλια ανάμεσα στο κλάμμα της και τον κοίταξε χαρούμενη.
Την τράβηξε στο κρεβάτι και χωθήκαν και οι δύο κάτω από τα σκεπάσματα.
Εκείνη διστακτικά τον πλησίασε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του κλείνοντας τα μάτια της ήσυχη πλέον.
Ο Άντριαν πέρασε τα χέρια του γύρω της και την έσφυξε πάνω του.Του άρεσε να έχει την Αλίσια δίπλα του και όταν ξυπνάει το πρώτο πράγμα που θα βλέπει να είναι το αγγελικό προσωπό της.
Έκλεισε τα μάτια του και άφησε τον εαυτό του να βυθιστεί σε ύπνο γλυκό.
YOU ARE READING
Σαν την καλή ζωή
Romance«Αυτό που κάνουμε είναι λάθος..» «Ναι αλλά είναι το δικό μας λάθος..» Η Αλίσια δεν θυμόταν να έχει αποχωριστεί ποτέ τον αγαπητό της φίλο Άντριαν. Για εκείνη ήταν φίλος,προστάτης και μεγάλος αδερφός.. Την έκανε να γελάει όταν ήταν στεναχωριμένη... Τη...