«Αυτό που κάνουμε είναι λάθος..»
«Ναι αλλά είναι το δικό μας λάθος..»
Η Αλίσια δεν θυμόταν να έχει αποχωριστεί ποτέ τον αγαπητό της φίλο Άντριαν.
Για εκείνη ήταν φίλος,προστάτης και μεγάλος αδερφός..
Την έκανε να γελάει όταν ήταν στεναχωριμένη...
Τη...
I get jealous I get mad I get worried I get curious That's only because I care.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το πρωινό τους βρήκε αγκαλιασμένους να κοιμούνται ήρεμα στον καναπέ του σπιτιού. Η Αλίσια ήταν αυτή που ξύπνησε πρώτη και χαμογέλασε μόλις είδε τον Άντριαν να κοιμάται γλυκά δίπλα της.Ήταν πραγματικά χαριτωμένος όταν κοιμόταν. Μερικές τούφες είχαν ξεφύγει από τον κότσο του και έπεφταν στο όμορφο προσωπό του γλυκά.Τα χείλη του ήταν μισάνοιχτα με ένα αμυδρό χαμόγελο να σχηματίζεται πάνω τους. Έβγαλε τις τούφες που έκριβαν το προσωπό του και τον χάζεψε για λίγο. Όσο σκληρός και να ήθελε να το παίξει καταβάθος ήταν ένα μικρό παιδί. Το βλέμμα της μετακινήθηκε από το προσωπό του στα χείλη του και στάθηκε εκεί. Πόσο θα ήθελα να τα φιλήσω.. Αυτή η σκέψη πέρασε αστραπιέα από το μυαλό της και μόλις κατάλαβε τι ανοησίες σκεφτόταν όλο της το σώμα μαρμάρωσε. Τι αηδίες σκέφτομαι που να πάρει! Σηκώθηκε από τον καναπέ ήσυχα για να μην τον ξυπνήσει και πήγε στο μπάνιο να κάνει ένα ντουζ. Θα είχε επισκέψεις σήμερα και ήθελε να είναι αν όχι όμορφη,τουλάχιστον ανθρωπος. Έπιασε τα βρεμμένα μαλλιά της μία κοτσίδα,φόρεσε τα χθεσινά της ρούχα και έτρεξε προς την κουζίνα. Με ήρεμες κινήσεις έφτιαξε πρωινό και τον αγαπημένο καφέ του Άντριαν και τα άφησε πάνω στον πάγκο. Έπρεπε να βιαστεί σε μία ώρα θα ερχόντουσαν όλοι για μπάρμπεκιου στο σπίτι της και έπρεπε να βοηθήσει την Ρενέ με τις ετοιμασίες. Κάθε Σάββατο ήταν καθιερωμένο να έρχονται όλοι και να τρώνε μαζί και να θυμούνται τις παλιές και όμορφες εποχές. Η Αλίσια λάτρευε που μετά από τόσες δυσκολίες,ήταν ακόμα όλοι τους ενωμένοι και επιτέλους πραγματικά χαρούμενοι. Της άρεσε που εκτός από τους γονείς της είχε και άλλη μία ακόμα οικογένεια να βασιστεί. Μπήκε στο σπίτι πατώντας απαλά σαν γατί,ώστε να μην τους ξυπνήσει μα πιάστηκε στα πράσα. «Σε ποια κρεβάτια κοιμήθηκες πάλι;»η Αλίσια έριξε ένα ένοχο βλέμμα στην Ρενέ. «Οοο έλα τώρα λες και δεν με είδες!» «Σε είδα αλλά θέλω να μου πεις η ίδια.» «Ο Άντριαν ήταν απαίσια,τον τελευταίο καιρό περνάει δύσκολα και με πήρε ο ύπνος στον καναπέ από την συζήτηση,εντάξει;»η Ρενέ έβαλε τα γέλια και έγνεψε θετικά. «Δεν σου πάει αυτό το αυστηρό στυλάκι.» «Το ξέρω γλυκιά μου,αλλά κάθε φορά η φάτσα σου είναι όλα τα λεφτά.»απάντησε κρατώντας την κοιλιά της από τα γέλια. «Και τώρα πήγαινε να ετοιμαστείς σε καμία ώρα θα είναι όλοι εδώ.»η Αλίσια κούνησε το κεφάλι της και ανέβηκε τις σκάλες για το δωματιό της. Στέγνωσε τα μαλλιά της και τα άφησε να πέφτουν απαλά στους όμους της.Φόρεσε μία κοντομάνικη μπλουζα και ένα τζιν με σκισίματα και ήταν έτοιμη.
