GREENFLAME: Liefde in een Depressie

sorry...

Lloyd's POV

Ik voelde me leeg van binnen. Letterlijk en figuurlijk. Niemand die van me hield. En dan ook nog eens zo weinig bloed. Ik liep buiten eenzaam en alleen. Ik had al in gedachten waar ik naartoe zou gaan. Stiix, de plaats waar het verhaal begon. Ik had geen zin om nog te lopen dus ik was van plan om mijn elementaire draak op te roepen. Maar het lukte niet. Ik was te bang voor alle problemen die nog zouden gaan komen. Ik gaf het op.. dan maar lopen. Ik kwam aan in Stiix en ging precies op dezelfde plaats zitten als een tijdje geleden waar Kai me eenzaam vond. Ik deed weer hetzelfde ik huilde, huilde en huilde. Ik legde mijn hoofd tussen mijn knieën. Het begon te regenen. Op dat moment kon het me niet schelen maar na een tijdje begon ik het koud te krijgen. Jammer dan.

Kai's POV

Ik bedacht op naar de snoepwinkel te gaan ookal at Lloyd de laatste tijd niet meer veel, kon hij nog wel altijd snoepjes naar binnen moffelen. Ik twijfelde. Zou ik een grote hartjes lolly meenemen? Of toch de doos vol met de hartjes vormige chocolaatjes? Ach, waarom niet allebij. Ik kocht de snoepjes, en ging terug naar het ziekenhuis. Ik schaamde me nog omdat ik bang was dat ik dat kreng terug tegenkwam of iemand die het had opgemerkt. Ik had snel andere kleren aangetrokken met een pet over mijn kapsel omdat mijn hete stekels toch altijd een beetje opvallen.

Ik liep naar Lloyd's kamer. Ik zag zusters allemaal verbaast kijken naar de apparaten en de kabels en al maar maar... ZONDER LLOYD IN BED?? WTF?? WAAR IS LLOYD?? riep ik net te hard dat heel de gang het hoorde. Er was een oude man van schrik op de grond gevallen. Zusters schrokken en liepen naar hem toe. En de kamer van Lloyd was leeg, behalve met mij er nog in. Ik liep naar het bed en voelde aan het kussen dat er al een tijdje niemand meer in lag. Ik keek in de lades en ik zag een briefje liggen. Ik pakte het op en las het:

Lieve, lieve Kai (sorry Kai maar dit moest gewoon)

zoals je waarschijnlijk al hebt gemerkt ben ik er niet meer. en ik zal er ook niet meer voor jullie zijn. Ik heb het allemaal verpest ik had nooit moeten vertellen dat ik je lief vind wat dat betekend dus al gewoon te veel. En ik snap je reactie. Jij bent niet gay, maar ik wel het spijt me dat ik je zo liet schrikken.

Ik ben nu weg. Kom me niet opzoeken. 

Je zult me niet vinden.

O, en ja.. dat bloed.. ik begrijp dat je het nu niet meer aan mij wilt doneren. Nu je dit weet. 

Het team zal ook beter zijn zonder mij.

Lloyd

________________________________________________________________________________

Ik barste in tranen uit. Hoe kon hij dit doen? Hij is me gewoon verlaten?!! 

W-wacht? ik deed dit ook..

ik heb presies het zelfde gedaan...

ik voelde me zo schuldig...

Ik liep uit. Iedereen stond buiten op mij te wachten om me uit te lachen. Zelfs de kleinste meisjes. Maar het deed me niks. Het raakte me niet eens een klein beetje. Maar wat me wel raakte. Is dat lloyd weg is.

Ik moest hem vinden. Me veronschuldigen en hem natuurlijk het lekkers geven. Ik wist waar ik naartoe moest. Het kon niet anders. Namenlijk:

Naar Stiix

Ik kwam aan in Stixx het was inmiddels al donker. Ik verlichte lantaarns en deed zelf een vuurtje boven mijn hand. Ik wist niet meer precies welk gebouw het was waar ik Lloyd de vorige keer had gevonden. Dus liep ik een hele nacht rond in Stiix. Ik zag iets groens in de verte dat plots keek naar heen aanspringende lantaarn. Het keek naar mij en het vlugte weg. Of moet ik zeggen; hij. HET WAS LLOYD IK MOET ER ACHTERAAN! Ik spurtte naar het jongetje. Hij struikelde over een glazen fles en kwam op zijn gezicht neer en schreeuwde. Nu had ik de kans dacht ik. Ik sprang naar hem toe en kwam naast hem terecht om hem te pakken. Hij huilde. Ik zag zijn droevige gezicht, en moest er ook van huilen. Ik pakte hem dicht bij mij. Zodat hij in mijn borst zou vallen. Ik voelde zijn tranen door mijn shirt stromen. Ik legde mijn hoofd op de zijn. En daar zaten we, alweer. Na een tijdje trok Lloyd weg en zij met een hele zachte stem;

J-je had me n-niet moeten volgen Kai, ik ben niet goed genoeg. En nu je dit alles weet.. ik wil er niet meer zijn laat mij gewoon. Ik veegde met mijn hand Lloyd's tranen weg. En ik zag je met dat meisje.. Zei hij laat. 

Ik werd wit, mijn gezicht had geen kleur meer van de schrik. Lloyd...

Ja? antwoordde hij zielig. Dat meisje... Ja ze is je vriendin. Zei hij uit het niets. Ik schrok. NEE, DAT KRENG IS, is... hhmm laat dat maar Lloyd maar er is iets wat jij wel nog moet weten..

Lloyd's POV 

ik was geschrokken na mijn val en vooral dat Kai bijna op mij sprong. Ik schreeuwde. Hij pakte mij vast en duwde me tegen hem aan. WAT NU? DIT KAN NIET IK VOEL ZOVEEL MAAR HIJ NIKS BIJ WAT ER GEBEURT DIT KAN MAG NIET! Ik begon weer te huilen. Ik trok weg en zei wat ik dacht. hij veegde mijn tranen weg. Toen ik vertelde dat ik hem met dat meisje in de kantine zag praten. werd ik rood en hij spierwit. Hij zei mijn naam en ik antwoordde. Hij zei dat het een kreng was maar ik zou niet weten waarom. Hij vertelde mij ook nog dat hij mij wat moest vertellen. Hij zei mijn naam opnieuw en er gebeurte iets wat ik nog steeds niet kan geloven.

Hij kustte me. Hij had mijn ogen gesloten. Maar ik had ze nog wijd open staan. Ik was geschrokken omdat hij niet van mij hield maar ik wel van hem. of... Houd hij wel van mij? ik kon het niet geloven ik was zo blij!! Ik sloot mijn ogen. Hij raakte mijn onderlip en vroeg om toegang. Ik liet hem binnen en hij had ondertussen alles al ontdekt. nu was het mijn beurt.

( OMG, sorry voor dit maar dit gebeurt in ieder verhaal als ze toegeven... dus ik moeste het ook gewoon in mijn verhaal hebben terwijl ik niet van plan was om in die dingen in detail te gaan (maar als jullie meer lemon willen hebben)ik weet niet goed hoe ze het bedoelen in andere verhalen maar zeg als je me snaptXDDDDD ) (haakjes na haakjes in haakje( wtf?))

Hij brak de kus en smekte. Hij keek me zo verlijdelijk aan. Ik kon het niet laten maar ik sprong boven op hem van vreugde en knuffelde hem. Toen kreeg ik een schrik moment. Maar je was weggelopen toen ik je vertelde?...

Kai's POV

Ik kuste hem en hij kuste mij terug. het was zo heerlijk nog nooit heb ik dit gevoel gehad bij Skylor, ik dacht gewoon dat het zo hoorde. Maar het bleek toch niet zo te zijn.  Ik keek naar zijn schattige koppie en smekte. iets wat ik niet had verwacht, hij sprong beven op me. ik vond het niet erg. Hij knuffelde me. Hij was zo schattig. Hij sloeg zijn armen om mijn nek en stikte me bijna ik moest lachen omdat het gewoon zo speels was. Maar hij liet los. iets wat ik absoluut niet wilde na dit korte avontuurtje. Hij keek me aan met bange verwarde oogjes. Ik vond het zielig want ik wilde niet dat hij zo was. Hij zei me dat hij niet begreep dat dit gebeurde terwijl ik in het ziekenhuis was weggelopen nadat hij mij dat vertelde. Ik vertelde hem dat het gewoon schrikken was en ik legde alles uit wat er daarna nog was gebeurt. Hij werd bang en angstig toen hij hoorde van mijn stemmen in mijn hoofd en hij maakte zich zorgen. En wat dat onbekende meisje had gedaan. Maar ik zei dat het goed was en dat we niet moeten letten op al die andere mensen die zo'n domme dingen zeggen. Ik bedachte me opeens dat ik de snoepjes nog had. Ik pakte het zakje en hing het voor Lloyd zijn neus. Hier alsjeblieft. Ik had ze gekocht na alles wat dat gemene meisje had gezegd. Hij keek met blije oogjes nadat hij zag wat erin zat. Ik heb hem al lang niet meer zo gelukkig gezien. 

HEY HEY HEY

tja over die citroenen (zoals dat naar nederlands vertaald word) Niet dat ik van plan was om veel daarover te schrijven. Ik krijg mijn 2de jaar biologie of  zoals ze op mijn school noemen WV(wetenschappelijke voorbereiding)  En niet dat ze daarin veel in detail gaan alleen over de dingen dat de vrouw zwanger word en hoe dat gebeurt maar meer niet. ik zeg niet dat ik niet weet hoe het met mannen gaat. en daarbij heb ik ook wel wat meer greenflame boeken gelezen op wattpad :p

maar als jullie dat perse willen zeg het me dan, ik zal het anders wel proberen X_X XD

dankje dat jullie mijn verhalen lezen en leuk vinden :D