Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Ειναι στο Νοσοκομειο

Φτανουμε σε ενα γραφειο μπροστα απο μια γυαλινη πορτα. Πηγαινει πισω απ' το γραφειο και μετα απο λιγο ψαξιμο βγαζει ενα σακουλακι.

Το κοιταζω προσεκτικα και τα ματια μου ανοιγουν διαπλατα.

Ηταν νυχια. Καποιου απ' τους Μπλακ ή τους Μπραουν.

Ομως δεν ειχαν το κανονικο τους χρωμα. Ηταν ενα ξεθοριασμενο πρασινο.

Παω να πιασω το σακουλακι αλλα αυτη το τραβαει με αποτελεσμα το  χερι μου να πεσει στο γραφειο.

-Αυτα. μου λεει. Βρεθηκαν καρφωμενα στην κοιλια του κ. Στιουαρτ. Πιθανοτατα ειναι νυχια ζωου. Λυκου για την ακριβεια. Αλλα το περιεργο ειναι οτι η αποσταση μεταξυ των τραυματων ειναι πολυ μεγαλυτερη απο αυτη μεταξυ τον δαχτυλων του λυκου.

Την κοιταζω τρομαγμενος.

-Μπορω να δω το τραυμα; ρωταω.

-Κοιταξτε. λεει. Ο ασθενης εχει βγει απ' το χειρουργιο, και ειναι καλα, αλλα αυτη την στιγμη δεν γινεται να τον δειτε. Θα πρεπει να ερθετε αυριο. Οσο για το τραυμα εχουμε καποιες φωτογραφιες, αν μπορουσατε να μας διαφωτησετε θα χαιρομασταν.

Γνευω καταφατικα και εκεινη ανοιγει ενα φακελο. Βγαζει απο μεσα μια φωτογραφια και μου τη δειχνει.

Το χτυπημα εχει γινει ξεκαθαρα απο λυκανθρωπο. Δεν μπορω να της το πω αυτο ομως. Ετσι συνεχιζω να παρατηρω την εικονα μεχρι που μια ερωτηση μου ερχετε στο μυαλο.

-Γιατι το αιμα στην πληγη ειναι μαυρο; ρωταω.

Εκεινη με κοιταζει περιεργα και υστερα ριχνει μια ματια στην εικονα.

-Μμ. Προφανως δεν εχει βγει καλα η φωτογραφια. λεει και μου την αρπαζει απ' τα χερια.

Συνεχιζει να την κοιταζει και βρισκω την ευκαιρια να παρω το σακουλακι με τα νυχια.

Το βαζω στην τσεπη του μπουφαν μου και αρχιζω να προχωραω προς τα εκει απ' οπου ειχαμε ερθει.

-Ευχαριστω πολυ. της φωναζω αφου ειχα απομακρινθει αρκετα. Τα λεμε αυριο.

Εκεινη με κοιταζει περιεργα και υστερα το βλεμμα της πεφτει στο σημειο που βρισκοταν το σακουλακι πριν λιγο.

Αρχιζω να τρεχω, αν και ξερω οτι δεν επιτρεπετε, και φτανω στο μερος που καθεται η Λιν και οι υπολοιποι.

Την αρπαζω απ' το χερι και την σηκωνω ορθια.

-Πρεπει να φυγουμε. λεω σε ολους. Τωρα!