Five Individuals, One Island [COMPLETED]

Chapter 23: Waking An Insensitive Heart

A/N: Titles, creature and character names including moves and attacks etc. are fictitious. Such terms were coined by the author and is in no way based on any previous work of fiction.

(NOT YET EDITED: Grammatical errors and Typographical errors are lingering in this update. Please be patient while I double check this one Haha. Sorry.)

(Carmen's P.O.V.)

Imposible. Hindi puwede iyon mangyare. Kung matagal na talaga kaming pinagtatangkaan ni Theve, edi sana matagal na niyang pinatay ang isa sa amin. Kung alagad sana siya ni Yimishinia, bakit katawang tao siya at wala siyang kapangyarihan tulad ng ibang mga nilalang na naandito sa isla?

Hindi, napakaimposible nang sinasabi ni Kristine. Sinisiraan lang niya si Theve. Pero, bakit may parte ng utak ko na nagsasabi na kailangan pakinggan ko ang sinasabi ng kaibigan ko? Is this what they call a dilemma? A situation where you have to choose between someone who seems so special to you and people who mean so much to you? It's hard.

Bakit sa sarili ko hindi ko mahanap ang sagot na hinahanap ko? Kahit ako naguguluhan ako. Ang apat na mga 'yan e halos mag-iisang buwan ko nang kasama dito sa isla na ito. Si Theve? Hindi ko alam, pero noong unang nakita ko pa lang siya e alam kong mapagkakatiwalaan ko na siya. Both parties have their roles to my life;but, how can't I fathom every single details that I'm absorbing?

Tumayo ako sa lugar na kinauupuan naming anim at pumunta sa sleeping site namin. I shook my head and starting to balance everything. No matter how I tried to imbibe in my mind that he's innocent;still, there is a part of me that is uncertain.

"Carmen, relax ka lang. Hindi kayang gawin sa inyo ni Theve iyon. Like what you've said, kung plano talaga niya kayong traydorin dati pa, matagal na niya dapat ginawa iyon." I tucked some strands of my hair tangling infront of my face. I grasped and started to put the wand inside my improvise room. Tumayo ako para kumuha ng mga kahoy na gagamitin namin para sa apoy nang makita ko si Justin na nakatayo sa likuran ko. Seryoso siyang nakatingin sa akin. Hindi ko siya matignan sa mukha dahil sa alam ko na ang sasabihin niya.

"Oh Ju-Justin, ba-bakit ka naandito?" I stuttered while picking up the things that I might use.

"Seryoso ka ba sa ginagawa mo Carmen?" He asked in a serious low voice. Napatingin ako sa kanya at nag-poker face na lang. I'm tired to explain a thing especially if I, myself, do not know the real answer. Ngumiti ako sa kanya at sinagot ang tanong niya.

"Yes, Justin. I'm very sure of it. Theve can't do that. Please, stop these senseless rumors." Tinalikuran ko siya at naglakad na papalayo doon sa lugar na aking kinatatayuan. Hinawakan niya ako sa aking kamay at iniikot pabalik sa kanya. Matindi niyang hinawakan ang dalawa kong braso atsaka tinignan sa aking mga mata. I'm tryong to release myself from his clenching arms;but, it's so firm enough that I couldn't barely move.

"Huwag kang tanga Carmen. Papaniwalaan mo pa 'yong lalaking 'yon na halos kakakilala lang natin kaysa sa taong mas matagal na nating kasama?! Gumising ka nga Carmen! Hindi sa lahat ng pagkakataon kaya kang iligtas niyang katangahang 'yan!" I started to frown when I heard him saying those things! I aggressively pulled my arms from his grip. He's been too offensive and I can't understand why they keep on doing this.