Rita's Life

Charlie en Damon

Pov: Rita

Ik zie Charlie en Damon op de schommelbank zitten. Zal ik ze vertellen over mijn avontuurtje? Over mijn onderzoek en over die man?
Nee laat ik het maar niet doen, ze moeten rustig  op vakantie kunnen.
Ik stapte uit mijn auto en liep naar ze toe.
'Hey, sorry dat het zolang duurde, was de tijd helemaal vergeten.' zei ik zo opgewekt mogelijk.

Pov Charlie:

Ik sta op en zie Rita de oprit oprijden. Ik zie gelijk dat ze gehuild heeft. Zodra ze uit de auto stapt, zie ik haar verscheurde kleren en al dat modder dat er op zit. Ik blijf voor verbazing staan waar ik sta. Rita komt aangelopen en zegt iets maar ik hoorde het niet. Ik bedacht me alleen maar verschillende senarios over wat er gebeurt kon zijn. Ik hoorde Damon voor me praten. Rita ging naar binnen en Damon en ik volgde haar.
'Ik zet wel koffie met Damon dan kan jij je wel even douchen en omkleden Rita.' zei ik en draaide me om met Damon aan de hand naar de keuken.

'Damon ik kan nu niet op vakantie gaan. Rita heeft me overduidelijk nodog hier, wie weet wat er gebeurt is. Straks heeft ze misschien wel zelfmoord gepleegd of is ze gevochten of is ze achtervolgd door zn enge gast!' Mijn stem werd van rustig tot versneld en van zacht tot hard. Ik werd boos, bang en verdrietig als ik denk aan wat er gebeurd kon zijn. Uiteindelijk stond ik zowat te schreeuwen. Damon suste me. Hij zei dat ik rustig moest praten en het straks tijdens de koffie aan Rita moet vragen. Maar ik moet nu eerst rustig worden. Als het echt een geval zelfmoord was, nemen we Rita verplicht mee op vakantie.  

Damons worden kalmeerde mij al weet ik niet zo goed waarom. Ieder ander had me niet kunnen kalmeren. Damon kijkt me ook altijd zo diepzinnig aan als hij iets van me wilt, nisschien zijn het zn ogen waardoor ik alles wil doen wat hij me opdraagt. Ik denk dat ik verliefd ben.

Pov Rita:

Ik heb me aangekleed en net wanneer ik naar beneden liep hoorde ik Charlie zowat schreeuwen. Damon die kalmeerde haar. Ze hadden het over zelfmoord. Ho wacht ze denken toch niet dat ik zelfmoord heb proberen te plegen? Oh help hoe moet ik me hier uitpraten? Tijdens al dat gepieker loop  ik naar beneden en zie ik Charlie in de armen van Damon. Ze passen zo niet bij elkaar maar zo zien ze er lief uit.

'Hey, weer helemaal fris en fruitig?' zei Damon toen hij me in de deuropening zag staan.
'Hey, en ja dat klopt. Waar hadden jullie het over?'  Charlie stond op en vroeg of we zullen gaan zitten  aan tafel. Ik stemde in en ging zitten. Damon pakte de koffie en kwam ook zitten.

Charlie vertelde me dat ze zich zorgen maakt en wilt graag weten wat er us gebeurt vandaag. Ook liet ze me weten dat ze me niet zou veroordelen en altijd voor me klaar zal staan, wat er ook is.
Ik bedankte  haar en zei 'Ik was op de begraafplaats. Ik hoorde iets en was gaan kijken wat het was en voor ik het wist viel ik door de struiken heen in de modder op de grond. Ik ben echt onhandig.' Ik dwingde mezelf om een spontane lach te laten zien. Het zag er raar uit geloof ik.

Charlie geloofde me gelukkig. We dronken onze koffie op, namen afscheid en ik wenste hun veel plezier op vakantie.