Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

Bonus bölüm

2 sene önce...

İyi okumalar...

Genç kızın günleri evle hastane arasında mekik dokumakla geçiyordu.Hasan Bey'in aniden çıkan hastalığı herkesi etkiliyordu.En derin etkilenense Sena'ydı...Bir yandan dedesi bir yandan her gün muhatap olduğu Gülfem Hanım.Bugünlerde bile kadın bir millim değişmemişti.Huylu huyundan vazgeçer mi hiç!

Genç kız koltukta oturmuş başını ellerinin arasına almıştı.
Hastane kokusu boğuyordu,oldum olası hastaneyi sevmezdi.Yine de dönüp dolaştığı yer hastane oluyordu.

"Dede..." dedi fısıltı gibi çıkan sesiyle.
Yaşlı adam torununun bu haline üzülüyordu.Sanki üzülmeye değecek bir adamdı.Torununun bir damla göz yaşına bile değmezken torunu öğrendiği günden ağlıyordu.
Yaşlı adam yattığı yerden hafifçe doğruldu.

"Bu yüzden hepinizden sakladım.Ama olmadı işte.Üzülme,bu yaşlı adam için hiç üzülme."

"Dede o ne demek?"

"Öyle ama."

"Dedem ne olur ameliyat olmayı kabul et.Anlamıyorum neden inatla istemiyorsun? Sen doktorsun hastalığına tek çare şimdilik ameliyat olduğunu biliyorsun."

"Ameliyat olmayacağım!"
Sesini yükselte bildiği kadar yükseltmişti.

"Dede...Bizi düşünmüyorsan kendini düşün."

"Bu konu kapandı.Her seferinde açmaya çalışmayın."

Hasan Bey hastalığını öğreneli nerdeyse bir sene olmuştu.Herkesten sır gibi saklamaya çalışıyordu heleki eşi ve torunu öğrenmemesi için elinden geleni yapmıştı.Tabi her şey bir yere kadardı.

"Dede...Ağrıların her geçen gün artıyor,ilaçlar da bir yere kadar."

"Kararım kesin Sena."

Genç kız az önce kalktığı koltuğa geri oturdu.Bugün de ikna edememişti ve vakitleri iyice daralıyordu.

Kapı çaldıktan birkaç saniye sonra kapı açıldı ve hocasını ikna etmek için ettiği her şey ters tepen doktor içeri geçti.
Elindeki kağıtlar vardı ve muhtemelen dün yapılmış tahlillerin beli olan sonuçlarıydı.Yaşlı adam Melih'in geldiğini görünce yüzünü buruşturdu.Keza torunundan daha inatçıydı.Tüm gün aynı şeyleri başının üzerinde durup tekrarlıyordu.
Yaşlı adam kendi kendine "inatçılığım ikinize de geçmiş,ama benim için hiç iyi olmuyor."dedi.

"İki saati ortalarda yoktun.Ben de sandım ki kurtuldum senden.Ah ah yine dikildin başıma.Görüyor musun bizim kız zaten ayrılmıyor peşimden."

Sena dedesinin garip hareketlerini anlamdıramıyordu.Hastalığına ciddi yanaşmıyor hatta şaka konusu bile yapıyordu.
Gözlerini dedesinden ayırmadan dinliyordu yaşlı adamı.

"Hasan Bey o biraz zor.İnşaAllah fikriniz değişmiştir."dedi Melih.

"Değişmedi,değişmeyecekte..."

Melih sıkınlıkla bir nefes verdi.
Durmunun kötüye gitdiğini bile bile kabul etmiyordu hocası.Elindeki sonuçlar yazan kağıtları komidini üzerine bırakıp "Değerleriniz çok yüksek."dedi fikrini değişeceğine umut ederek.

"Dedem görüyorsun durumunu."

"Sena hadi kalk eve git.Hastane köşelerinde helak oldun.Baksana sesin bile zar zor çıkıyor."