Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

63-"Hüzün çökmüş"

İyi okumalar...

gamzeee___ bölüm senin için canım.İnşaAllah beğeneceğin bir bölüm olur...

Sena

Melih'i arama ve buraya gelme ihtimali aceleyle kelimeler sarf etmeme neden oluyordu.Bir kelime bile söyleyecek halim yokken hele.

"İyi değilsin sen.Abimi arıyorum şimdi."

"Arama Ecrin ne olur."

Garip bakışları üzerimde dolanırken iyi olduğumu bildirmek için "Beyza hani pasta yapacaktık? Hadi mutfaka." dedim gülümsemeye çalışarak.Bir kez daha acımıştı canım.

"Sena!"

"Efendim."

Ne olduğunu öğrenmeden rahat bırakmayacaktı.Ama anlatacak gücüm yoktu...Aynı şeyleri hatırlamak zorken,o kelimeleri dile getirmek,telaffuz etmek zordu.En azından şimdilik böyle.

Ve bir şeyi farkediyorum güclü görünmeye çalışmak insanı bir başka yoruyor...Biliyormusunuz bu durum neye benziyor.Bir düşünün kalbinizin orta yerine bir bıcak saplanıyor ve siz her hareket ettiğinizde onun varlığını daha çok hissediyorsunuz.Aynen böyle işte güclü görünmeye çalışmak...

"Sena iyi olduğuna inanmıyorum.Ama şimdilik rahat bırakıyorum seni.Yine de anlatacaksın bana ne olduğunu."

Ecrin bu duydukları mı sen duysan ne derdin? Yoksa sen de biliyorsun.Ama sen yapmaz değil mi...Ya Melih sen? Biliyorsun eziliyorum duyduklarımın altında.O kızın karşıma çıkıp pişkince konuşması,ses kaydı gitmiyor kulaklarımdan.Hem de yankılanıp,tekrarlanıyor.

Mutfağa geldiğimizde Beyza mazemeleri çıkarıyordu ben de mutfağın orta yerinde dikiliyordum öyle.Mutfaka gelmek iyi fikir değildi ama kafamı dağıtmak için bir çözüm yolu gibi görünüyordu.Duvardaki koca saatte gözlerim takıldı.2 saat kalmıştı Melih'in gelmesine! Başıma saplanan ağrıyla küçük bir çığlık attım.
Beyza'ya beli etmededen sandalyeye geçip oturdum yavaş hareketlerle.

2 saat...Tam 2 saat...

"Sena Abla babam gelene kadar pasta hazır olur mu?"

Baban gelince benim halim ne olacak? Onunla yüz yüze
gelmek...Kendi kendime "güvenmiyor musun eşine..." diyorum.Ama gerisi gelmiyor.Ses kaydı bir kez daha yankılanıyor.

"Hadi Beyza başlayalım artık."dedim ayaklanarak birkaç saniye ayaklarım altından yerin kaydığını hissettim neyseki sadece birkaç saniyelik bir şeydi.

Besmele çekip başlamıştık pastayı hazırlamaya.

Beyza'nın"Sena Abla elindeki tuz." demesiyle tuz kapını masanın üzerine düşürdüm.

Allahım sen yardım et bana...

"Tamam Beyza bir şey yok."

"Sena Abla başka zaman yaparız.Sen de yorgunsun."

"Başladık bir kere yarım kalmasın."

"Ama..."

"Ama yok küçük hanım."

Gülümsemek bazen ne kadar
zor...

Beyza fırının camından gözlerini çekmiyordu ben de tezgaha yaslanmış onu izliyordum.

"Sena...Sena."

Ecrin elinde telefonla yanımıza geldi.

"Sena Melih seninle konuşmak istiyor.Seni kaç kez aramış açmamışsın."