Bir Şans Daha/[TAMAMLANDI]/Karanlıktan Aydınlığa-1

34-"Paramparça"

İyi okumalar...

İnsanoğlu bu hayatta ne yaparsa yapsın kendine yapar.Ve bunun farkında olan çok az insan vardır.
Geri kalanlarsa sadece kendilerini kandırır.

Sena

"Leyla beni neden dinle miyorsun? Neden bu kadar inat ediyorsun?"

Çantasında bir şey aramaya başlamıştı ve beni dinlemiyordu.Kapıyı açıp dışarı çıkmıştı ben de arkasından.Leyla arkadaşlarının yanına geçip oturdu.Annesi orda olduğu için bir şey söylemeyeceğimi bildiğinden arkadaşlarıyla konuşup gülmeye başladı.

Kendimi yorgun hissediyorum.Bilmiyorum nedendir?Elimin kolumun bağlı olması mı beni yoruyor? Boşa kürek çekmek mi yoruyor? Bilmiyorum işte.

Ya Rab sen bana yardım.Senden başka yardım isteyecek hiç kimsem yok.Ey kimsesizlerin kimsesi bana yardım et.

"Sena."

"Hadi git eve baksana ayakta zor duruyorsun?"

"Abla boş ver beni."

"Kızım kendine neden dikkat etmiyorsun?"

"Abla."

"Ne abla? Hadi kalk bak birkaç gün gelme işe.Eğer seni yarın burda görürsem kovarım işten bak yaparım.Kendini yıpratmaktan vazgeç."

"Abla..."

Çantamı elime tutuşturmuş gitmemi bekliyordu.

"Ben iyiyim abla."

"Senin kendinden haberin yok."

Kendimi deniz kenarındaki bankların birine atmış öylece denizin maviliklerine dikmiştim.
Güzeldi hatta mühteşem.Düşüncelerimden biraz olsa da sıyrılabilmiştim ama sadece biraz.Yorgundum düşünceler daha çok yoruyordu,Leyla'ya yardım edemeyişim daha çok yoruyordu.
Etrafta bir sürü insan vardı.Herkes mutlu görünüyordu.Ama acaba içlerinden kaç kişi gerçekten mutlu,kaç kişinin gülüşleri gerçek.Mutlu gibi görünüp maske takan insanlara rol oynamak zor gelmiyor mu?Zor geliyordur her hâlde ama zamanla alışmış olmalılar.Zaten insanoğlu her şeye alışmıyorum mu bu hayatta?

Gözlerimi kapatmış dalgaların,martıların sesini dinliyordum.Ne kadar zaman oluyor böyleydim bilmiyor.Belki bir saat belki de iki saat.Ama iyi geldiğini kesindi.

Banka birilerinin oturduğunu hiss edince gözlerimi açtım.Bu adam cidden manyak.Ayağa kalkıp yürümeye başladım o da arkamdan geliyordu.

"Bir dakika dursana.Neden benden kaçıyorsun?"

Bu adam insanı çileden çıkarır.

"Siz galiba laftan anlamıyorsunuz.Bırakın peşimi."

"Bak sadece iki dakika konuşalım."

Bu adam her seferinde böyle karşıma çıkıp sinirlerimi alt üst edecek mi? İşi gücü de mi yok bu manyakın? Allah'ım sen yardım et.
Neyse yolu geçtiğimde o da yolun diğer tarafında kalmış kurtulmuştum manyaktan.Pastane sahile yakın olduğu için biraz yürüdükten sonra pastaneye gelmiştim.Kapının önüne geldiğimde Nuray Abla dışarı çıktı.

"Senin burda ne işin var? Seni eve göndermedim mi seni?Sen çıkıp yine gelmişsin."

"Ya abla ben iyiyim.Sahildeydim o adam var ya yine geldi bende buraya geldim.Adam laftan anlamıyor."

"Ah kızım ah...Boş ver sen.Hadi gel içeriye."

Tezgaha yöneldiğimde kolumdan tutup boş masaya geçmemi söyledi.Biraz sonra elinde bir tabak bir bardak çayla geri döndü.