İyi okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum..
Ara sıra böyle kısa özel bölümler gelecek. Sevgiyle kalın!
''Burada mı?'' diyor gözlerimin ta içine bakarak.
''Burada ve şimdi.'' diyorum denizdeki o gece aklıma gelirken..
Zeynep'in aklına da gelmiş olmalı ki gülümsüyor.
''Ama..'' diyorum Zeynep'in elbisesini indirip gözlerime bakan Zeynep'e.
''Kerem Sayer intikamını her şeyden önce alır. Senden bile.'' diyorum ve kahkaha atarak yere yatırdığım Zeynep'i gıdıklamaya başlıyorum.
Kahkahalara boğulan Zeynep konuşmaya çalışıyor ama ne fayda.
''Kere..hahaha Kerem dur hahah duurrr diyorum''
''Ne oldu deniz kızı? Beni kandırdığını düşündün dimi?'' diyorum gıdıklamayı bırakıp ellerimle omuzlarının altından Zeynep'i tutmaya devam ederek.
''Kandırdım zaten.'' diyor gülümsemeye devam ederken.
''Demek kandırdın.'' diyorum gıdıklamaya tekrar başlarken.
Başımı eğip açıkta kalan göbeğine getiriyorum ve ısırmaya başlıyorum. Yukarıya doğru her yerini ısırırken kafamı kaldırıp Zeynep'e baktığımda halinden gayet memnun olduğunu görüyorum. Tam göğüslerine ulaşacakken ellerini başıma koyuyor ve olduğum yerde kalmamı sağlıyor.
Diğer elini de karnının üstüne getirip hayatımda duyup duyabileceğim en güzel kelimeleri döküyor dudaklarından.
''Kerem, ben hamileyim.''
''Kerem, ben hamileyim.''
Bu cümlenin Zeynep'in dudaklarından dökülüp beynime yerleştiği süre ne kadar kısa bilmiyorum. Ama bana bir ömür gibi geliyor.
Zeynep hamile..
Benim çocuğuma..
Tekrar..
Yeniden..
Ayağa kalkıyorum önce, etrafımda dolanıyorum. Sonra ellerimi başımın arasına alıyorum. Ne tepki vereceğimi kestiremediğim nadir anlardan birini yaşıyorum. Ağzımdan tek bir kelime dökülmüyor. Yere, Zeynep'in dizlerinin önüne çöküyorum tekrar.
''Hamilesin?'' diyorum ellerini avuçlarımın arasına alıp gözlerinin içine bakarak.
Gözleri dolu dolu bana bakıp kafasını sallıyor bir iki kere evet der gibi.
''HAMİLESİN!!'' diyorum ellerini sımsıkı tutmaya devam ederken.
''EVET!'' diyor o da benim gibi yüksek ve mutlu bir sesle.
Kollarımın arasına alıyorum Zeynep'i. Zeynep'imi, karımı, kadınımı. Can parçamı.
Önce onu sarmalıyorum, sonra şuan bir tohum halinde olduğunu düşündüğüm bebeğimi sarıyorum.
Ayağa kaldırıyorum Zeynep'i. Sonra tekrar çöküyorum yere. Ellerimi Zeynep'in ellerinin arasından çekip, Zeynep'ten sonra ellerini tutmak istediğim tek varlığa uzatıyorum.
Bebeğime.
''Kızım..'' diyorum ellerimle Zeynep'in karnını severken.
''Kızın?'' diyor bize tepeden bakan Zeynep.
''Evet, kızım.'' diyorum kocaman gülümseyerek.
''Kızım olacak benim, biliyorum.'' diyorum kulağımı Zeynep'in karnına dayarken.
''Ne duymayı planlıyorsun?'' diyor heyecanlı hallerime aynı benim gibi kocaman gülümserken.
''Bilmem. Karnın guruldasa bile oturur ağlarım şuan.'' diyorum kafamı kaldırıp ayağa kalkarken.
''Ya Keremm..'' diyor Zeynep hemen gözleri dolu dolu.
''Hşş, sakın ha. Üzme kendini. Önce kendini, sonra kızımızı. Ben yanınızdayım. Sonsuza kadar.''
''Sonsuza kadar?'' diyor dudaklarını büzüp küçük bir kız çocuğu gibi.
''Sonsuza kadar.'' diyorum belinden tutup kendime çekerek.
''Ama çalışıyorsun hep..Sürekli seyahattesin.''
''Hahaha güzelim. Güldürme beni. Senden en fazla 12 saat uzakta kalabildim. Hatırlıyorsun değil mi o günü?'' diyorum gülümseyerek.
''Uykumdayken benimle sevişmeye çalıştığın günü mü? Hatırlıyorum tabi.'' diyor gözlerini devirerek.
''Çok özlemiştim!'' diyorum belinde olan ellerimi biraz daha aşağılara indirerek..
''Bundan sonra 12 saat bile ayrı kalmak yok. Tamam mı? Ben bir daha dayanamam bebeğimi kaybet..''
Cümlesini bitirmeden susturmak için dudaklarımla istila ediyorum dudaklarını.
''Sakın! Sakın konuşma öyle. Bu sefer ben yanınızdayım. Hep beraberiz. O gün ettiğim yemini yeniliyorum şuan. Şu andan, sonsuza dek buradayım. Senin dudaklarının hizasında, kızımızın diz kapaklarında. Senin göz yaşlarını engellemek, kızımızın yaralarını önlemek için. Yemin ediyorum.'' diyorum bir yandan Zeynep'in saçlarını sevip gözlerinden bir bir dökülen göz yaşlarını öperken.
İçini çeke çeke ağlamaya devam eden Zeynep başının omzuma yaslayıp derin derin iç çekiyor. Ben de onu sevmeye devam ediyorum. Ellerim tüm vücudunda geziyor onu sakinleştirmek adına. Ama en çok karnında, bebeğimizin olduğu yerde takılı kalıyor. Ellerimin altında bir canlı yeşeriyor şu an. Ve ben buna Zeynep sayesinde şahitlik ediyorum. Tanrıya olan inancım bebeğimizle beraber tekrar yeşeriyor. Şükür etmek geliyor içimden.
Daha fazla üzülmesine dayanamadığım Zeynep'i omzumdan kaldırıyorum ve yüzünü ellerimin arasına alıyorum.
''Benim tek işim seni sevmek Zeynep. Tek işim ve bütün gücümle. Bunu sakın unutma tamam mı?''
