Only you... (Ft Justin Bieber, One Direction en Austin Mahone)

Avalana

Pov Justin:

Melissa wordt de operatiekamer binnen gereden en ik moet in de wachtkamer blijven. Zenuwachtig ga ik op een stoel zitten en veeg nog een laatste traan van mijn wang. Ze mogen haar niet van me afnemen, niet nu! Denk ik bij mezelf en dan schik op van iemand die tegen mij praat. "Gaat het wel?". Ik kijk op en voor me staat een klein meisje. Ze is ongeveer zes jaar en ze draagt een pyjama. Ze heeft een slangetje in haar neus en ze heeft heel kort haar. Ik glimlach kort naar haar "met mij gaat het wel, maar mijn vriendin word nu geopereerd". Het meisje kruipt bij me op schoot en geeft me een knuffel. "Het komt wel goed, met mij gaat het ook steeds beter". Stevig houd ik haar tegen me aan. "Hoe heet je?"vraag ik aan haar. "Ik ben Avalana" zegt het meisje. "En jij bent Justin Bieber toch?". Ik knik en dan kijkt ze mij ineens smekend aan "Mag ik alsjeblief met je op de foto? Ik ben je grootste fan". "Natuurlijk"zeg ik en dan springt ze van mijn schoot en rent weg. Even later komt ze terug met haar moeder. "Mijn mama kan hele mooie foto's maken!"zegt ze blij en dan neem ik haar weer op schoot en maken we een paar foto's. "Je bent een heel bijzonder meisje Avalana, en ik wil je vragen om een keer naar een concert van mij te komen als je dat leuk vind". "Jaa ik wilde altijd al zo graag maar door dat stomme ziek zijn kan ik nooit!". Ik kijk haar moeder aan. "Het lijkt ons heel leuk om naar een van je concerten te komen Justin! Je bent heel belangrijk voor Avalana, want jou muziek vrolijkt haar altijd op en jij laat haar gewoon vechten tegen de kanker!. Je maakt haar sterk". Snel trek ik Avalana weer in een knuffel. De knuffel word verstoord door een hele harde pieptoon die door blijft gaan. Het komt uit de operatiekamer van Melissa. Ik zet Avalana meteen op de grond en sta op. Met een ruk sta ik bij de deur maar ik mag niet naar binnen. "Reanimeer haar!"hoor ik iemand roepen en zo te horen is het erg druk daarbinnen. Een minuut later verandert de lange pieptoon in korte tonen na elkaar. Gelukkig!, ze leeft nog!

Een paar minuten staar ik naar de deur maar hij gaat niet open. Zuchtend ga ik weer op mijn stoel zitten. Avalana en haar moeder zijn inmiddels al weer weg. Even later komen Scooter en mijn moeder aanlopen. "Hoe gaat het met haar?"vraagt Pattie. "Ik weet het niet mam" en ik kijk weer naar de deur die nog steeds gesloten is. "Zullen we anders wat eten gaan halen? Je moet toch wat eten Justin". Ik schud mijn hoofd. "Melissa heeft me nodig en ik moet hier blijven. Ik heb beloofd haar nooit te laten gaan en ik breek nooit mijn beloftes". Pattie en Scooter knikken en lopen weg.

Een half uur later:

Eindelijk gaat die deur open en een arts komt naar buiten. Hij kijkt erg serieus en ik weet niet of hij nou goed of slecht nieuws heeft. "Het is allemaal goed gegaan. Ze slaapt nog wel maar als het goed is word ze snel weer wakker. Nu is rust voor haar het allerbelangrijkst". Dan zie ik een bed de OK uit komen. Melissa ligt erin. "Ga maar met ze mee" zegt de arts "ze heeft je nodig". Snel bedank ik hem en loop achter Melissa aan. Als we op de slaapzaal zijn controleren ze Melissa nog even en dan laten ze mij met haar alleen. Ik zit naast haar bed en houd haar hand vast. Met mijn andere hand streel ik zachtjes haar haren. Zo blijf ik een hele tijd zitten. "Melissa, wordt alsjeblieft snel wakker, ik mis je. Je bent mijn meisje en ook mijn beste vriendin. We hebben altijd zoveel lol". Zachtjes begin ik wat voor haar te zingen.

"There's a dream
That I've been chasing
Want so badly for it to be reality
And when you hold my hand
Then I understand
That it's meant to be

Cuz baby when you're with me
It's like an angel came by, and took me to heaven
Cuz when I stare in your eyes
It couldn't be better
I don't want you to go oh no sooo

So let the music it blast
We gon' do our dance
Praise the doubters on
They don't matter at all
Cuz this life Is to long
And this love's to strong
So baby know for sho'
That I'll never let you go..... "

Ondertussen komen Scooter en mam weer binnen. "Hoe is het met haar?" vraagt Scooter. "Alles is goed gegaan". Ze knikken allebei. Mam komt naast me zitten. "Lieverd ik heb wat eten voor je meegenomen" zegt ze en ze laat een broodje zien. Ze wil het aan me geven maar ik wijs het af. "Sorry maar ik heb geen trek" . "Justin je moet echt wat eten!". Ze kijkt me dringend aan en drukt het broodje in mijn handen. Met tegen zin eet ik het toch maar op. Mijn ogen blijven op Melissa gericht. Ze zit echt onder de blauwe plekken en in haar pols zit een infuus. Op haar armen zitten wat schaafwonden en haar lip en wang zijn dik. Haar ogen zijn gesloten. Weer pak ik haar hand , dan druk ik voorzichtig een kusje op haar mond. "I love you"fluister ik in haar oor. In eens beweegt haar hand. "Melissa?" vraag ik hoopvol. Haar oogleden bewegen een beetje. "Justin? Zegt ze heel zacht "Justin, ben jij dat? "Ik ben bij je prinses" zeg ik en ik glimlach naar haar. Dan gaan haar ogen open en als ze me ziet glimlacht ze. Voorzichtig geef ik haar een kusje op haar voorhoofd.

POV Melissa

Justin geeft me voorzichtig een kusje op mijn voorhoofd. "Ik hou van je"zeg ik zacht en Justin glimlacht. Dan komt de dokter binnen. " Ah je bent wakker, hoe voel je je?" vraagt hij. "Gaat wel alleen een beetje hoofdpijn en ik ben een beetje stijf". Hij knikt en schrijft wat dingen op. "Je moet vannacht hier nog blijven en als alles goed gaat mag je morgen weer naar huis". Blij kijk ik naar Justin, hij glimlacht ook. De dokter loopt de kamer weer uit en ik blijf achter met Justin.

Een half uur later.

"Justin, kan je me helpen, ik wil graag recht op proberen te zitten" zeg ik. Hij knikt en tilt me voorzichtig rechtop. Het kost wat moeite maar dan zit ik toch rechtop. "Het spijt me dat ik ben weggerend Justin, als dat niet was gebeurd zaten we hier nu niet. Ik had je de kans moeten geven om het uit te leggen". Een traan rolt over mijn wang. Justin veegt hem weg met zijn vinger. "Het spijt mij dat ik je zo'n verkeerd beeld heb gegeven. Dat meisje was gewoon een fan". Nieuwsgierig kijk ik Justin aan. "Wat was de verassing eigenlijk?". Hij denkt even na. "Ik kan het je wel vertellen! De hele zaal was versiert en ik wilde jou op het podium en dan iedereen laten zien dat jij mijn meisje bent". "Dat is zo lief van je Justin!". Ik geef hem een knuffel en een kus. "Alles vergeven en vergeten?" vraagt Justin en hij kijk me aan met zijn puppyface. "Ik kan toch niet lang boos op jou blijven!". Weer kus ik hem op zijn mond.