Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 62

Snel begeef ik me weer naar mijn auto, en ziet Nisrine al gauw aan mijn blik dat er iets aan de hand is als ik haar nader. Gauw doet ze het raampje maar beneden.

'Je raadt nooit wat er zojuist is gebeurd.'

Met een plof laat ik me door Saif op zijn bureau gezet worden. Mijn handen maken hun weg door zijn haar, terwijl hij verschillende kusjes in mijn nek drukt. Ik klem mijn benen om zijn middel heen, waarna hij me ineens met een snelle beweging weer optilt. Net op het moment dat ik iets wil zeggen snoert hij mijn mond door zijn lippen op die van mij te drukken.

Al snel voel ik de harde muur tegen mijn rug aan terwijl hij me nog steeds vasthoudt. Zijn handen beginnen van bij mijn bovenbenen steeds verder naar boven te glijden. Ik voel hem grijnzen tegen mijn lippen aan, en plagend onderbreek ik de kus. Zijn prachtige, donkerblauwe ogen kijken me vol verlangen aan. Zonder nog wat te zeggen druk ik mijn lippen weer op die van hem.

Mijn armen sla ik om zijn nek heen, en terwijl ik dat doe stopt hij dit keer de zoen. 'Meryam, je maakt me gek...' fluistert hij moeilijk. Lachend kijk ik hem aan, waarna ik mijn hoofd schud. 'Ben je er echt zeker van dat je wil wachten tot bij de huwelijksnacht? Het kan ook hier, en nu gebeuren in dit ruime kantoortje.' Met een grijns van oor tot oor kijkt hij me aan. Ik knipper een aantal keer met mijn ogen. 'Kun je het niet voor nog twee weken in je broek houden?' Afkeurend schud ik grinnikend mijn hoofd.

Een maand of twee was voorbij gegaan. Officieel woon ik al bij Saif, maar trek ik pas echt definitief in na de bruiloft, wat ondertussen dus al inderdaad over een weekje is. Gek is dat, hè? Het ene moment vroeg hij me nog ten huwelijk, en het andere moment is het alweer bijna de bruiloft. Ik kan het zelf gewoonweg nog steeds niet geloven. Trouwen met de liefde van je leven, dat is toch zowat het mooiste wat je kan overkomen? Je bevindt je letterlijk op roze wolkjes.

Qua werk ben ik weer terug overgeplaatst naar de vestiging in Amsterdam. Laat ik dit ook maar meteen zeggen, Saif was hier eerst fel op tegen. Nadat hij inzag hoeveel het voor me betekende, gaf hij toch toe. En daar ben ik blij om.

'Ik kan het inderdaad niet voor een week nog in mijn broek houden nee, dat is een ware marteling voor een man, Meryam,' pruilt hij zielig. 'Pech.' Ik steek mijn tong uit, en net op het moment dat ik dat doe, grijpt hij zijn kans en bijt erin. Ik slaak een kort gilletje, en pruil op mijn beurt. 'Je hebt scherpe hoektanden,' jammer ik, waarna ik aan mijn tong begin te zitten.

Dit keer steekt hij lachend zijn tong uit, waarna gij ineens een bloedserieus gezicht trekt. 'Je hebt toch niet meer last van mensen die je lastig vallen, zoals wat er gebeurde in Brussel?' Hij kijkt me afwachtend aan. 'Nee, niet meer,' schud ik met mijn hoofd. 'Goed, je meldt het me meteen als dit wel het geval is, toch?' 'Ja Saif, komt goed,' grinnik ik zacht.

'Ja, ik moet dit weten want-' begint hij met praten, tot zijn telefoon hem ineens onderbreekt. 'Laat dit alsjeblieft het telefoontje zijn waar ik de hele dag op heb gewacht,' mompelt hij zuchtend. Langzaam laat hij me zakken tot ik terug op beide benen sta, en loopt terug naar zijn bureau toe. Ik haal mijn elastiekje van rondom mijn pols af en zet mijn haar dan in een strakke, niet al te hoge, staart.

Kort kijk ik even naar mijn hakken, waarna ik me weer wend naar Saif die druk loopt te praten aan de telefoon. Ik maak mijn weg naar de grote raam in het kantoor, en kijk naar buiten. Een zachte zucht verlaat mijn lippen, terwijl ik blijf staren naar de voorkant van het pand. De bewakers in pakken staan zoals gewoonlijk weer met de armen over elkaar voor de ingang, goed oplettend of er niet iets wat gebeurt.