Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 34

'Meryam,' hoor ik vaagjes op de achtergrond. 'Meryam,' hoor ik opnieuw. Versuft open ik slaperig mijn ogen en merk ik dat ik niet meer op de stoel vastgeketend zit, maar op de koude vloer lig in dezelfde koude kamer. Meteen sla ik mijn armen om me heen en kijk ik pijnlijk naar mijn polsen die er niet al te best uit zien.

'Meryam.' Gauw kijk ik op en kijk ik alert om me heen.

'Kijk door het kleine luikje rechts onderin de kamer van je,' zegt diegene opnieuw waardoor mijn wenkbrauwen omhoog schieten als ik de stem herken. 'Noureddine?' fluister ik verbaasd. 'Noureddine?' zeg ik harder waarna ik hevig slik. 'Ja, ik ben het. Zet je oor goed tegen het luikje aan zodat je me beter kan horen, oké?' zegt hij waardoor ik meteen goed ga zitten.

'M-Maar, hoe kom je hier Nour?' vraag ik verward en slik eventjes. 'Ik zit in het kamertje naast je. Ze hebben mij zwaar toegetakeld toen ze uit het niets kwamen opdagen voor mijn huis. Ik was onderweg naar Saif,' legt hij uit terwijl hij tussendoor even hoest. 'Wat hebben ze met je gedaan?' tril ik terwijl ik merk dat er zich tranen beginnen te vullen in mijn ogen.

'Dat doet er nu even niet toe Meryam, het gaat er nu om dat we hier zo snel mogelijk moeten weg raken,' antwoordt hij zuchtend. 'Maar hoe Noureddine? Hoe?' vraag ik wanhopig. Ik sla mijn armen stevig over elkaar heen. 'Saif, oké. Saif gaat ons redden, dat weet ik honderd procent zeker Meryam,' zegt hij nadat hij even stil blijft. 'Hoe weet je dat zo zeker?' slik ik. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur aan.

'Het is mijn broer, dat weet ik gewoon,' antwoordt hij waardoor ik even zucht. 'Jou ja, maar of hij mij komt redden betwijfel ik,' zucht ik zachtjes terwijl ik kijk naar mijn nagels die een dringende schoonmaakbeurt nodig hebben. Ik verdring de gedachte dat hij voor me een bodyguard had geregeld en slik even. 'Twijfel daar maar beter niet aan, hij-' 'Had hij echt een bodyguard voor me geregeld?' onderbreek ik hem ineens. Het blijft even stil.

'Ja Meryam, hoe weet je dat?'

'Toevallig met de naam Michael?' draai ik om zijn vraag heen. 'Ja, wat is er gebeurd?' spreekt hij langzaam uit. 'Die is dood,' slik ik. 'Niet liegen, Meryam,' 'Ik lieg niet!'

'Waarom schakelt Saifeddine überhaupt een bodyguard voor me in? Ik begrijp het niet, hij haat me...' zeg ik onbegrijpend. 'Meryam, het is zijn taak om te vertellen hoe en wat, niet die van mij,' zucht hij. 'Ik wil het weten Noureddine, alsjeblieft...' smeek ik terwijl ik mijn ogen neer sla. 'Sorry, Meryam...' zegt hij zacht waardoor ik zuchtend op mijn rug ga liggen. Het blijft weer even stil. 'Neem je het ons kwalijk?' vraagt hij ineens. Ik trek mijn wenkbrauwen op.

'Wat kwalijk? Het feit dat jullie vader mijn vaders moordenaar was?' zeg ik terwijl ik op zijn antwoord wacht. 'Uhm, ja dat,' kucht hij. Ik blijf even stil. 'Meryam?' 'Ik weet het niet, maar ik ken ook het hele verhaal niet Noureddine. Wat was het waardoor ze elkaar zo erg haatten?' vraag ik verward terwijl ik peinzend voor me uit kijk. 'Geloof het of niet, maar zelfs dat weet ik ook niet. Ik heb geprobeerd om er met Saif over te praten, maar hij laat geen woord los. Althans, hij kan er gewoonweg niet over praten,' vertelt hij ernstig.

'Waarom dan? Ik bedoel, het was jouw vader die-' 'Die man is allang mijn vader niet Meryam en dat is hij eigenlijk ook nooit geweest, laat dat even duidelijk zijn. Na wat hij Saif had aangedaan als klein kind was hij al dood voor me,' onderbreekt hij me met een tikkeltje woede in zijn stem. 'Er is een reden waarom Saif zo bot en kil tegenover iedereen is. Dat is zijn ware aard niet, laat je je daardoor niet verwarren. Hij is door heel wat gegaan wat hem de persoon heeft gemaakt die hij vandaag de dag is. Het vergt je heel wat om die muur rondom hem door te kunnen breken,' vervolgt hij er achterna.

'Ik kijk op naar mijn broer Meryam. Het is een hele chille gozer eigenlijk. Het is een man die voor het vuur zou gaan voor zijn dierbaren. Hij is een man van zijn woorden,' gaat hij door met vertellen. 'Wat is er dan gebeurd?' fluister ik net hoorbaar.

'Veel, Meryam. Veel,' fluistert hij terug. 'En ik ben niet de persoon die je dat allemaal gaat vertellen,' zegt hij daarna wat harder. 'Waarom zou Saif mij dat überhaupt vertellen?' zucht ik. 'Meryam, geloof me nou maar. Alles zal op een dag op z'n plek vallen, reken maar op mijn woorden,' zucht hij diep terwijl ik hem met zijn voet hoor tikken op de vloer. 'Nee Noureddine, dat gaat het niet,' zucht ik diep. 'Wat bedoel je daarmee?' hoor ik hem terug zeggen.

'Layla is mijn moeder,' zeg ik alsof het niets is, maar de gedachte doet me wel wat. Héél wat. Alsof mijn hele leven een leugen is geweest. 'Wat zeg je?!' verslikt hij zich in zijn eigen speeksel. Ik zucht zachtjes en kijk even voor me uit. 'Laat ik maar zeggen dat mijn vader geen lieverdje was en achter mijn, uhm, moeders rug om met een andere vrouw ging die hij zwanger had gemaakt,' mompel ik terwijl ik mijn best doe om niet te huilen. Het blijft weer even stil aan de overkant.

'Noureddine?' vraag ik moeilijk terwijl er geluidloos een traan over mijn wang heen rolt. 'Ja ja, ik ben er nog. Wanneer ben je hier achtergekomen?' zegt hij snel. 'Hoelang ben je hier al?' vraag ik terug terwijl ik door mijn handen heen wrijf. 'Een paar uur,' 'Was ik al die uren in slaap geweest?' 'Ja, als het goed is wel,' antwoordt hij. 'Dan denk ik dat ik het al sinds een dagje weet.' Ik schrik op als ik gestommel vanuit de gang hoor en sta direct op.

'Nour?' 'Ja?' 'Hoor je dat ook?' tril ik. 'Wat horen?' vraagt hij verward.

Ineens vliegt de deur met een klap open en komt er dan een woedende Layla tevoorschijn. Ze heeft een moordlustige blik ik haar ogen waardoor ik het ergste vrees. Ze gaat wat doen en ik heb al een gevoel wat. 'Ook al mag je mijn dochter zijn Meryam, Saif gaat me op mijn schouders zitten door je. Je bent mijn dochter bij bloed, maar niet bij hart,' spreekt ze woedend. 'Mij zo gebroken te zien hebben had totaal niet moeten gebeuren, wij kennen elkaar niet. Je bent precies je vader, je bent een Ahmadi...' fluistert ze nog even woedend.

'Noureddine...' fluister ik bang. 'Wat is er?' fluistert hij terug. 'Wacht, is dat Layla?' fluistert hij geschrokken. Ik reageer niet meer terug. 'De Ahmadi's had ik sinds die dag dat je vader me zo bruut had behandeld verafschuwt, jij behoort tot deze Ahmadi's. Jullie moeten allemaal gewoon dood, oké? Jullie horen niet te bestaan, nee. Helemaal niet,' zegt ze ineens paniekerig. Mijn mond valt open als ze een grote mes tevoorschijn haalt.

'Nee, nee. Alsjeblieft, dit kun je niet maken,' gil ik huilend terwijl ze steeds dichterbij komt. Gefrustreerd haalt ze een hand door haar haar heen. 'Ik moet dit doen Meryam, dit moet. Ik moet dat erfgoed krijgen, het zal me op een manier gaan lukken. Dat lukt niet als jij of je broer nog leven,' zegt zij deze keer met tranen in haar ogen.

Ze haalt ineens uit met het mes en gillend sla ik mijn handen ter bescherming voor mijn gezicht. Geschrokken sla ik mijn handen voor mijn mond als ik in plaats van pijn voel ineens een schot hoor vallen. Met grote ogen staar ik naar Layla die met een klap precies voor me op de grond valt. Binnen een aantal tellen is de grond rondom haar met haar bloed bedekt.

Geshockeerd til ik mijn hoofd langzaam op naar de persoon die het pistool waarmee Layla is neergeschoten vastheeft.

Saif.

[A/N]

Guess who's the birthday girl?

Lol, me.

Happy birthday to me.