Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 48

Zachtjes neurie ik een liedje terwijl ik geduldig wacht op Saifeddine die buiten staat om de auto te tanken. We zijn nu op weg naar zijn opa, hopelijk kunnen we daarna dan eindelijk een beetje gaan genieten van Marokko.

Ik open het portier wat Saif even laat opkijken en me vervolgens vragend aan kijkt. 'Ik ben even wat te drinken voor ons halen,' deel ik mee terwijl ik uitstap. 'Oh, blijf maar zitten. Dat kan ik zo wel even doen,' zegt hij en komt dan voor me staan. Ik schud mijn hoofd en loop dan langs hem heen. 'Ik ga wel gewoon snel.' Hij blijft me nakijken, wat ik letterlijk kan aanvoelen, tot ik de winkel binnenstap.

Ik groet de man achter de kassa terug en maak mijn weg door naar het drinken die ergens helemaal achterin de winkel in de koeling staat. Ik haal er wat blikjes Redbull uit aangezien ik heb mogen ervaren hoe Saifeddine daar letterlijk op leeft, maar goed.

Met het aantal blikjes in mijn armen loop ik naar de kassa toe waar ik afreken. Ik krijg ineens een sterke drang om te plassen en vraag de man of hij even op de blikjes kan letten tot ik terug kom. Hij knikt als teken dat het goed is en snel begeef ik me naar de toiletten.

Ik trek een deur open en leg op de wc-bril allemaal papier, want even hè, wie weet wat er daar allemaal op heeft gezeten? Na mijn behoefte te hebben gedaan loop ik naar de kraan toe waar ik mijn handen onder was. Ik stop even als ik een sterk vermoeden heb dat ik in de gaten word gehouden. Ik droog mijn handen achterdochtig af en buk vervolgens om mijn tas op te pakken.

Ik sta direct weer op als ik geluid van linksachter me hoor. Ik kan me niet herinneren dat er iemand anders hier was of na me is binnengekomen. Ik zucht diep als ik naar mijn tas kijk en buk opnieuw om hem op te pakken. 'Saifeddine heeft wel een goeie te pakken hoor.'

Geschrokken draai ik me abrupt om. 'W-Wie ben jij?' Die ogen komen me bekend voor. Blauw, bijna donkerblauw. Saif? 'Maher Bensaleh, aangenaam,' praat hij verder in het Engels waarna hij zijn hand uitsteekt. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. 'Bensaleh? Maar-' 'Hij is mijn neef, moet het nog duidelijker?' lacht hij zachtjes.

'Ja?' vraag ik twijfelend. 'Onze vaders waren broers,' zegt hij dan en leunt nonchalant tegen de deuropening aan. 'Vandaar die ogen,' bedenk ik me dan. Hij knikt instemmend. 'Waarom spreek je eigenlijk in het Engels tegen me?' 'Ik kom uit Frankrijk, wist niet zeker of je de taal beheerste.' Hij haalt diep adem. 'Maar oké, waar is Saif eigenlijk?' vraagt hij dan terwijl hij om zich heen kijkt. 'Meryam? Wat doe je hier zo lang-'

Saif stopt direct meteen met praten nadat hij Maher in het oog heeft gekregen. 'Long time no see, Saifidouch,' lacht Maher meteen. 'Maher? Nee man, deze kun je niet menen,' zegt Saif ineens geshockeerd in het Frans waarna de jongens elkaar stevig omhelzen. Verward blijf ik ze aanstaren. Ik mis hier duidelijk wat informatie over zijn familie. Ik dacht dat hij elke Bensaleh nu wel zo'n beetje verafschuwde?

'Je vrouw kijkt alsof er zich zojuist een wonder heeft plaatsgevonden, is ze nog niet zo heel erg bijgepraat?' lacht Maher dan als ze elkaar loslaten na een korte blik op me gegooid te hebben. Vrouw. Ik bloos kort bij die gedachte. 'Ze is genoeg bijgepraat, alleen hier en daar wat details die missen, meer niet,' zegt hij dan waarna hij even naar me kijkt. Hij zegt niks over het feit dat Maher mij zijn vrouw noemde en niet zijn vriendin. Hmm.

'Dus nu ben ik ineens een detail? Is goed man,' zegt Maher ineens quasi-boos tegen Saif. Saif kijkt hem even hoofdschuddend aan. 'Maar waar heb jij al die tijd gezeten dan? Je was ineens spoorloos verdwenen,' realiseert Saif zich dan ineens.