Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 5

Zuchtend klik ik steeds met mijn pen op mijn bureau terwijl ik verveeld voor me uit kijk. Het is de volgende dag en nog steeds kan ik het voorgeval van de afgelopen keer maar niet uit mijn hoofd krijgen.

Saifeddine, Noureddine, die ene trut van de balie. Helemaal niks gaat mijn hoofd uit. Aan elk klein ding dat ik doe moet ik weer denken aan die gebeurtenis. En dat terwijl ik nog stapels werk heb te doen. Oh God, dit is niet goed voor me.

Langzaam maar zeker open ik mijn laptop en zoek ik nieuwsgierig op Google naar het bedrijf van Saif.

Ik stop met lezen na een aantal regels en schud mijn hoofd. Ik ken mezelf maar al te goed en als ik nu nog verder ga ik straks echt in tijdnood kom te zitten waardoor ik mijn werk sowieso niet zou kunnen afkrijgen. Focus Meryam, kom op. Waarom blijft Saif steeds in je gedachtes ronddwalen? Waarom? Hij is niks van je, het is gewoon een simpele klootzak zonder gevoelens. Ja, dat is hij. Een klootzak.

Ik sla zuchtend mijn laptop dicht en pak mijn papieren weer voor me. Ik probeer me weer terug te concentreren op mijn werk. Al snel merk ik dat het niet lukt en zucht ik diep. Een cappuccino, dat is wat ik nodig heb. Ik sta meteen op waarna ik mijn kantoortje uitloop en er één haal.

Snel loop ik weer terug naar mijn kantoortje en kijk ik even naast me waarna ik pruil, Amira, ook een advocate en met wie ik het kantoortje deel is er jammer genoeg niet. Amira is niet alleen mijn collega, maar ook een hele goede vriendin van me die er vanaf dag één voor me was

Door haar begon ik me hier op mijn gemak te voelen en ik moest zeggen dat ik haar echt dankbaar was. Ook gaf ze me altijd advies en wist ze me altijd een duwtje te geven in mijn rug als iets me niet meezat. Dat had namelijk niet alleen invloed op mijn werk, maar ook op die van haar. En op dit moment heb ik haar echt nodig, ook gewoon omdat ik sta te springen om haar alles te vertellen en haar advies te vragen. Zuchtend pak ik mijn pen weer op en probeer ik weer aan het werk te gaan.

Paar dagen later.

'Meryam.' Ik reageer niet. 'Meryam.' Weer reageer ik niet. 'Meryam, heks!' hoor ik opnieuw en voel al gauw een propje tegen mijn hoofd aan. Ik draai me om naar een ongeduldige Amira.

'Wat?' 'Je antwoordde niet op mijn vraag,' zegt ze en komt naast me zitten. 'Welke vraag?' frons ik en zie dat ze haar hoofd schudt door mijn reactie. 'Die ene Saif hè, denk je nog aan hem?' vraagt ze grijnzend. Ik kijk meteen op.

'Oh ja, hij,' glimlach ik nerveus. 'Nee hoor, hoe kom je daarbij?' lieg ik en richt mijn ogen weer op mijn laptop. Ik voel hoe ze mijn gezicht naar haar toe omdraait. Ze kijkt me grijnzend aan en schudt opnieuw haar hoofd.

'Even eerlijk zijn Meryam,' 'Ik, ik eh,' hakkel ik en en merk dat ze me nog steeds grijnzend aan kijkt. 'Ja oké, ik denk nog elke dag de hele dag aan hem. Is dat het antwoord dat je wilde?' zucht ik en pruil dan. 'Waarom?' 'Ik weet niet,' zucht ik zachtjes en begin weer te klikken op mijn pen, iets wat ik altijd doe als ik wanhopig ben.

'Heb je een oogje op hem?' vraagt ze me uit het niets en even frons ik. 'Nee joh,' zeg ik fronsend en kijk voor me uit. Zou het kunnen? Nee. Dikke, vette nee. Dat kan niet, gebeurt ook niet. Ik bedoel, die gast zie ik niet eens meer. Dus hoe zou dat dan kunnen? Onmogelijk, ja, dat is het.

'Ik ben benieuwd naar hoe hij eruit ziet,' grinnikt ze en kijkt me aan waarop ik grijns.

'Hij is zo lang hè? Een kop groter dan ik en dat op mijn hakken, stel dat ik die dag geen hakken droeg? Donkerblauwe ogen, heb je die ooit gezien? Wauw, ik viel gewoon bijna flauw. Zijn bouw trouwens? Zelfs door zijn pak heen kun je zijn spieren zien? Oh god, ik ga gek worden. En oh ja? Zijn handen, mannen hebben normaal echt lelijke handen maar die van hem overtroffen echt alles wat-' ratel ik maar door tot ik ineens een hand op mijn mond voel en Amira me hoofdschuddend aan kijkt.

'Dit gaat niet goed komen met jou,' zegt ze en schiet in de lach. 'Nog even en je kwijlde!' lacht ze en begint te schaterlachen.

'Wacht jij maar tot je hem ooit eens ziet. Ik heb me nog kunnen beheersen tenminste. Kan je even beseffen dat onze lippen elkaar bijna raakten? Waarom nam ik eigenlijk een stap terug? Ik kon hem gezoend hebben, of wil ik dat eigenlijk wel?' zeg ik bedenkelijk terwijl ik over mijn kin wrijf.

'Dit gaat iets te ver. Meryam, het wordt tijd dat je Saif uit je hoofd haalt. Het waren jouw woorden die duidelijk maakten dat hij een klootzak was,' zegt ze ineens serieus terwijl ze me aankijkt.

'Ach ja, het was te mooi om waar te zijn. Als hij nou eens een andere houding had en niet dat koele gedoe van hem steeds opzet zou het perfect zijn,' mompel ik en kijk verveeld voor me uit. 'Meryam?' 'Ja?' zeg ik en kijk haar aan. 'Iets in me zegt dat je een oogje op hem hebt.' 'Heb ik niet,' schud ik abrupt mijn hoofd. 'Oh jawel,' grijnst ze en kijkt me aan met een blik dat ik eens zou moeten opletten.