Blue Moon// Wonho/TAMAMLANDI

3.9

Eve girdiğimde tüm herkes bizde toplanmıştı. Sinirle kapıyı kapattığımda tüm yüzler bana dönmüştü.

"Hoşgeldin." Cho-Hee ayağa kalktığında durması için işaret ettim.

"Çok sinirliyim! O peltek orospu çocuğunu parça pinçik edebilirim!"

"Noldu?"demişti Shownuda.

"Bay Park'a yürüdüğümü söyledi! Sırf bana yakın davranıyor diye!"

"Nasıl yani?" Bunu soran Minhyuk'a dönmüştüm bu seferde.

"Nasıl olduğunu boşver. Sadece bitti benim için!"

"Sakin ol iki dakika Min Ji." Shownu kalkıp kolumdan tuttu ve beni mutfağa götürdü.

    Masaya oturduğumda sinirden bacağımı sallıyordum. Hızlıca kalkıp çekmecede sakladığım sigara mı ve çakmağımı çıkardım. Birtane yakıp tekrardan yerime oturdum.

"Sigara mı?"

"Arada içiyorum."dedikten sonra bir nefes daha çektim.

"Wonho cidden bunu ima mı etti?"

"Evet tam olarak Bay Park'ın bana yürümesiyle ilgili kavga ediyorduk sonra ben ona 'Farkındaysan kendisi hocam.' dedim oda bana 'Bende senin hocanım' dedi."

"Biraz kırıcı olmuş bu."

"Ben bunu hak edecek ne yaptım Shownu? Hocam olduğu halde tüm zorluklara katlandım,sonra bebeğimi kaybettim ve şimdide Wonhoyu kaybediyorum hani o bir yere kadar okulda adım 'Hoca tavlayan orospu' ya çıktı."

      Sinirden gene gözlerim doluyordu. Sanki hiç sorunum yokmuş gibi şimdi de bu çıkmıştı. Shownu elini omzuma koyup yavaşça pat patladı.

"Hadi üzülme bakalım. Buluruz bir çaresini Min Ji."

^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*

     Herkes gittikten sonra Cho-Hee ile salondaki büyük koltuğa uzanmıştık. Onun göğüsüne yattıp saçımı okşamasına izin verdim.

"Hyungwon ile nasıl gidiyor?"

"Çok centilmen ve inanılmaz sevimli davranıyor."

"Sevindim senin adına cidden. En azından mutlu olan biri var aramızda."

"Gene gidiyor."

"Nereye?"

"Reklam filmi için teklif aldı. Onun için gene Japonya ya."

"Ne kadarlığına?"

"Eğer kabul ederse 2 haftalığına gidiyor."

"Kabul etmemesini istiyorsun dimi?"

"Bir tarafım evet istemiyorum ama vicdanım bu onun geleceği orda bir dur diyor."

"Zor işler bunlar Cho-Hee. Bir ilişkin olması ve sorumluluklarının aşırı çok olması zor iş."

"Biz evlenince ne bok yicez?"

"Seni bilmem ama ben evde kaldım." Kafamı kaldırıp Cho-Hee baktığımda gözlerimiz buluştu ve hemen ardından deli gibi kahka atmaya başladık. Neye güldüğümüz önemli değildi sadece gülmemiz önemliydi. İkimizde karnımızı tutarak ve anırarak gülüyorduk.