Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 5: Eğer Benden Hoşlanıyorsan Kalbini Sökerim!

Gece bir türlü uyuyamayan Seren, lavaboda ki ayna da göz altlarındaki mor halkalara bakıyordu. Bütün o konuşulandan sonra yatıp uyuyamazdı zaten.

Zehra, bir anda lavaboya girmiş ama genç kızı görünce irkilmişti. Hemen bir şeyler mırıldanarak kapıyı kapattı. Seren kaşlarını çatarak kapanan kapıya bir süre baktı. Bu aralar Zehra'da bir tuhaflık vardı. Yoksa Seren'e mi öyle geliyordu?

Genç kız hemen banyodan çıkarak koltuğun yanında hızla çantasını toplayan Zehra'nın yanına geldi. Evet. Kesinlikle kızda tuhaf bir durum vardı. Ondan kaçmaya çalışıyordu. Seren işin üzerine gitmeye karar verdi.

"Zehra benden kaçmanı gerektirecek bir durum mu var?" Kollarını göğsünde bağlamış kızın önünde duruyordu. Onu memnun eden cevabını almadan Zehra'nın hiçbir yere gitmesine izin vermeyecekti.

Genç kız gözlüğünü düzeltip, Seren'e bakmadan cevap verdi. "Ha.. Hayır. Yok. Beee.. Benn sadece kütüphaneye gitmeye çalışıyordum. " dedi bir çırpıda. Çok çabuk cevap vermişti. Bu bile Seren'in şüphelenmesine yeterdi.

Seren, genç kızın halini görünce şüphelerinden emin oldu. Ondan bir şey saklıyordu. Zehra'nın elinden çantasını alıp diğer koltuğa fırlattı. Kızı da omuzlarından sertçe tutarak kendine bakmaya zorladı. Gerçi Zehra ondan yaklaşık 8 santim uzun olduğundan oldukça komik bir görüntü oluşmuştu.

"Zehra ne oluyor? Bizimle yemek yemiyorsun, oturmuyorsun yanımızda bile durmuyorsun. Neyin var?" Gözlerini kısarak kıza daha dikkatli baktı. Sanki sorunu yüzünden okumaya çalışıyordu.

Genç kız endişeli zamanlarında yaptığı gibi durmadan gözlüğünü düzeltiyordu.

"Ben yanınıza gelemem" dedi bir anda. Bu konuşu konuşmak onu zorluyordu. Bakışları Seren hariç her yere çevrilmişti.

Seren kaşlarını çatıp kıza baktı. Son zamanlarda ki hareketlerini düşündü. Onu kırmış olabileceği bir hareket gelmeyince kıza sormaya karar verdi. "Neden?"

Zehra aklındakileri nasıl söyleyeceğini bilmiyormuş gibi bocalıyordu. Sonunda içinde ki savaşı kaybedip omuzlarını düşürdü. "Görkem sana öyle bakarken yanınızda duramam Asel." Genç kızın gözlerinden dökülen yaşlar yanaklarından boynuna iz bırakmıştı. Seren bir anda arkadaşının omuzlarında ki eli çekti. Nasıl olmuştu da bunu düşünememişti? Kendisinin gördüğü ve şüphelendiği ilgiyi elbette başkaları görebilirdi. Özellikle de her an yanlarında olan Zehra.

Genç kız birden gözlerini ardına kadar açıp endişe ile Seren'e doğru adım attı. "Sakın yanlış anlama kimseye kırgın değilim. Ben sadece sadece" hıçkırıkları o kadar artmıştı ki Zehra bırakın konuşmayı nefes alamıyordu. Seren arkadaşına sarılarak onu koltuğa oturttu ve ağlamasının bitmesini bekledi. Daha önce hiç böyle bir olayla karşılaşmamıştı ama bugün bu sorunu ortadan kaldıracağına dair kendine yemin etti. Çekirdek arkadaş grubunun bu yüzden dağılmasına izin veremezdi.

Zehra'nın ağlaması bitince mahcup gözlerle arkadaşına baktı. "Özür dilerim." Elindeli mendili burnuna götürüp işini halletti. Bakışlarında hala mahcubiyet vardı. Seren içinin cız ettiğini hissetti.

Seren derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. "Zehra ders çalışmadan sınavlarını geçebilir misin?"