Misafir Ruh -2- Muamma

Bölüm 0.1: Ve Asel Sahneye Girer

"Merhaba Asel."

"Be... Benn.. Senn... Nasıl..." Seren yaşadığı şokun etkisiyle ne söyleyeceğini bile bilmiyordu. Titreyen ellerinin arasında zor tuttuğu telefonun diğer ucunda olan Asel kahkaha attı. Eksi türk filmlerinde ki şuh kadın kahkahası gibiydi. Kendi sesinin böyle çıkabileceğine ihtimal bile vermezdi oysa. Birden kendinden zamanla ne kadar uzaklaştığını fark etti.

"Serencim her şeyi biliyorum." dedi genç kız neşeli bir ses tonuyla. Seren şaşkınlıktan telefonu yere düşürecekti neredeyse. Her şeyi derken neyi kast ediyordu bu kız? Tüm olan olayları nasıl bilebilirdi. Onca zaman boyunca komadaydı. Yoksa olan olaylardan sonra kafayı mı yemeğe başlamıştı?

"Sen... Nasıl?" Diyebildi aklında ki soruyu kelimelere dökerek. Zira cümlenin tamamını kuracak bir hali yoktu.

O sırada telefonun diğer ucunda açılan bir kapının sesi duyuldu. Odasının kapısı her açıldığında bu şekilde ses çıkarırdı. Menteşeleri yağlamak için hiç bir zaman vakit bulamamıştı. Asel'in yanına biri gelmiş olmalıydı. Bu yüzden kız daha temkinli konuşmaya başladı. "Aselcim bende seni özledim. Yakın zamanda bizim eve bekliyorum seni. O zaman bol bol konuşuruz. Öptüm byeeee..." Hat şak diye kapandığında genç kız hala telefonu elinde kalakalmıştı. Asel uyanmıştı ve bir şeyler biliyordu ama nasıl? Genç kız eskiden endişeli anlarda yaptığı gibi en yakın kanepenin koltuğuna tüneyerek tırnaklarını yemeğe başladı.

Asel ailesinin yanında evdeydi. Asel onun bedenindeydi.

'Şimdi sıçtım işte'

Asıl sorun uyanmasından çok onun hayatında yapacaklarıydı. Genç kızı tam olarak tanımamıştı ama sonuçta onun hayatında yaşadığı için az çok nasıl bir insan olduğunu da anlamıştı.

'Ya okula gitmeye kalkarsa?' diye düşündü aniden. O zaman bittiğinin resmiydi. Okulda Kerem kesinlikle ona son kalan dövüşlerini bitirmeyi teklif edecekti. Asel ne yapacaktı böyle bir durumda? Üstelik Narin anlamazdı ama Ece kesinlikle onda ki değişimi fark ederdi. Asel ile o kadar zıt karaktere sahiptiler ki insanlar onlarda tuhaflık olduğunu anlamak için çokta zorlanmayacaktı. Küçük çapta bir kriz geçirirken odanın kapısı açılınca kendini hızla yüz üstü kanepeye atlayarak dinleniyormuş gibi göstermeyi amaçladı.

Arkasındaki kişi kapıyı kapatıp bir süre olduğu yerde kımıldamadı. Sonrasında derin bir nefes alarak koridorda ilerledi.

"Asel ne yapıyorsun Allah aşkına?"

Seren yüzüne gelen saçını üfledi. "Yatıyorum " Sesinin olabildiğince normal çıkmasını hedeflemişti ve bunu başarmıştı da ama her an ağlaya bilirmiş gibi hissediyordu. Gözleri çoktan yanmaya başlamıştı. Yeliz şüpheli gözlerle kıza bakarken çantasını masaya koydu. Bir şeylerden şüphelense de konuşmadı. Bunun için Seren ona minnettar olduğunu hissetti. Şuan en son istediği şey konuşmaktı.

Nedense önünde yeni bir maceranın kapılarının aralandığını hissetti.

Onu endişelendiren bir macera.

Olacaklar ise şimdi tam bir muammaydı.