"ထားလိုက္ေတာ့..မနတ္မွဘဲျပန္ရွာ..
ခုဆက္ရွာေနရင္ ခင္ဗ်ားႂကြသြားလိမ့္မယ္!!"

သက္ေဝယံကဘဲအရင္ေျပာလိုက္ၿပီး
သူ႔ကိုအတင္းဆြဲထူလိုက္စဥ္မွာပင္..

"ေတြ႕သြားၿပီ~~"

ခပ္တိုးတိုးအသံေလးေနာက္ပါးမွာ
သက္ေဝယံရဲ႕မ်က္စိေရွ႔ေရာက္လာသည္က
လက္ေခ်ာင္းထိပ္အေရျပားေလးေတြတြန္႔ေနတဲ့
လက္ဖဝါးျပင္ထက္က
ေရႊေရာင္ေမာင္းကြင္းလက္စြပ္ေလး...

"ခင္...ခင္ဗ်ားတကယ္ဘဲရွာေနတာလား???"

နဂိုဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြပိုၿပီး
ဝိုင္းစက္စြာနဲ႔ဟိန္းထက္ယံကိုၾကည့္လာသည္..

"တကယ္မရွာလို႔ရမလား??!!!
ကိုယ္အိမ္ေပၚမတက္ရဘဲေနမွာေပါ့.."

ေျပာေနစဥ္အခ်ိန္ေလးမွာတင္
ရင္ခြင္ထဲကိုရုတ္တရက္အင့္ခနဲတိုးဝင္လာတဲ့
ကိုယ္လံုးေသးေသးေလးကို

သူ႔ေက်ာျပင္ေလးကိုေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ပီး
"ဘာ..ဘာလို႔လဲ???"
ျပန္ေတြ႕ၿပီေလ..."

"ခင္ဗ်ား...အဲ့ေလာက္ထိလုပ္ေပးစရာမလိုဘူးေလ!!
ခင္ဗ်ားငတံုးလား!!!!ဟမ္!!ေျပာ..!!
ခင္ဗ်ားေရကန္ထဲေရနစ္ေသသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ??!!!"

ေျပာရင္းေက်ာကုန္းကိုလည္း
တဘုန္းဘုန္းထုရိုက္ေနေသးသည္မို႔
ေက်ာျပင္ဆီက ေအာင့္ခနဲ ေအာင့္ခနဲ..
ျဖစ္ေနတဲ့ဟိန္းထက္ယံခမ်ာ မစားသာ..

ဒီအတိုင္းသာဆက္ၿငိမ္ေနလို႔ကေတာ့
ဟိန္းထက္ယံရဲ႕ေက်ာစုတ္မယ့္ကိန္းမို႔

ရင္ခြင္ထဲကသူ႔ကိုယ္လံုးေလးကိုဆက္ေပြ႕ဖက္
ထားခ်င္လဲအတင္းဆြဲထုတ္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို
လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ခ်ဳပ္ကိုင္ရသည္..

ဒါေတာင္မရရ ေအာင္ထုရိုက္ေနၿပီး..

"ေနာက္တစ္ခါအဲ့လိုမလႊတ္ပစ္နဲ႔!!!ၾကားလား!!
ၾကားလားလို႔!!!"

သက္ေဝယံမ်က္ႏွာကရံူ႔မဲ့ၿပီးငိုခ်င္ေနၿပီ...
မ်က္လံုးေလးေတြအစြန္းမွာမ်က္ရည္ၾကည္ေတြက
ေဝ့သီ..ေဝ့သီ..

"ေနာက္တစ္ခါလႊတ္ပစ္ရဲရင္လဲ
ကိုယ္အေကာင္ျဖစ္ၿပီဘဲ..
ဘာအေကာင္လဲဆိုေတာ့
ေသာက္မွတ္မရွိတဲ့အေကာင္.."

L❤VE in the 1st sight(Completed)Where stories live. Discover now