Together (Twilight Fanfic)

39. Back home

Maggie's POV.

Ik loop het huis van de Cullens binnen en meteen komt Esme aangelopen. "Seth heeft ons alles verteld," zegt ze en ze geeft me een knuffel. "Laat ons nooit meer zo schrikken." "Ik wilde jullie geen pijn doen maar als ze erachter kwam dan zou heel mijn plan mislukken," zeg ik. "Dat weten we," zegt Esme. "Maar je hebt een plan dus?" vraagt Emmett. "Niet echt. Voorlopig is het Amber beschermen," zeg ik. "We nemen wel wachtrondes," zegt Edward. "Geen zorgen, de roedels willen me al helpen," zeg ik. "Wat kunnen wij doen?" vraagt Emmett. "Alles in de gaten houden. Ik weet het niet," zeg ik. "Ik probeer met een plan te komen." "Als je onze hulp nodig hebt dan zijn we er," zegt Edward. "Dat weet ik. Ik denk dat na haar laatste aanval we de komende tijd een beetje rust kunnen verwachten. Ze wil of Ambers krachten terug maar ze kan opzoek gaan naar een nieuw iemand," zeg ik. "En weet je al wie die nieuwe is?" vraagt Emmett maar ik schud mijn hoofd. "De enige manier waardoor ik Amber vond kwam door het huis. Het spijt me te zeggen maar Elizabeth is heel slim en ze heeft jaren gedaan om haar plannen te bedenken. Ik denk dat het ons dan iets meer dan minuten moet nemen om deze plannen te dwarsbomen," zeg ik. "Nu moet je uit rusten. Ga terug naar huis," zegt Esme. Ik glimlach en ik ren terug het bos in naar mijn huis.

Ik loop naar binnen en ik zie dat Sam boven de wieg met Gabby aan het spelen is.  "Alvast aan het oefenen?" vraag ik. Hij kijkt op en hij loopt naar me toe. Hij geeft me een knuffel. "Je hebt ons zo laten schrikken," zegt hij en hij laat me los. "Amber ligt boven te slapen." Ik pak Samuel uit zijn wieg en ik ga op de bank zitten. Sam pakt Jayden en Gabby en gaat naast me op de bank zitten. Zo'n klein ding als deze baby's kan nooit weten wat er om zich heen gebeurt. Dat maakt ze ook zo onschuldig. Ze weten niet van het kwaad in deze wereld. "Waarom kan je niet zoals ieder ander persoon in deze wereld normaal zijn?" vraagt Sam. "Geloof me, dat vraag ik me al jaren af," zeg ik. "Waarom kan je niet als ieder ander persoon als je eventjes weg gaat een briefje achterlaten met erop waar je bent?" vraagt Sam. "Sam, als iemand anders het wist zou Elizabeth het kunnen horen," zeg ik. "We zitten in een gekke wereld als we niet eens meer met elkaar kunnen praten zonder bang te zijn dat je wordt afgeluisterd en vermoord," zegt hij. "Ik weet het," zeg ik. "Ik zou niet eens willen weten hoe zwaar het moet zijn om een paar dagen weg te zijn van deze," zegt hij. "Wat zou ik anders moeten doen? Als ik niks doe kunnen ze misschien omkomen en die gedachte is gewoon... Nou ja, je snapt wat ik bedoel," zeg ik. "Zeker, ik zou niet voor mezelf instaan als Emily nu iets overkomt," zegt Sam. "Ik zou ook zeker niet willen weten waartoe ik instaat ben als het over mijn kinderen en Seth gaat," zeg ik. "Sam, ik weet niet wat ik moet doen," zeg ik. "Sorry maar deze keer zou ik het ook niet weten," zegt hij. Samuel begint te brabbelen en ik kijk hem aan. "Wat is er kleine vent?" vraag ik aan hem. Hij staart me aan met die grote donkere ogen. Seth's ogen. "Hoe is het met de rest na de aanval?" vraag ik. "Het gaat goed. Het is op tijd gestopt," zegt Sam. "Wat ik me afvraag, hè, waarom gebruikt Elizabeth haar eigen krachten niet?" zeg ik. "Misschien is er iets mis met haar krachten," zegt Sam. "Hoe kan er iets mis zijn met je krachten?" vraag ik. "Ik weet het niet, maar misschien weet Carlisle het," zegt Sam. "Ik ga morgen nog wel naar hem toe. Ik denk dat ik vandaag maar gewoon thuis blijf," zeg ik. "Dat is verstandig. Ik denk niet dat je je vandaag nog extra moe moet maken," zegt Sam. "Morgen gaan we verder met onze hectische levens," zegt Sam. "Heb je Amber ooit gekend?" vraag ik. "Lang geleden. Ze was vaak bij je moeder. Toen je moeder werd vermoordt was het heel hectisch. We dachten dat ze zich had teruggetrokken uit verdriet en voor veiligheid," zegt Sam. "Ze is anders dan ze eerst was." "Dat snap ik wel als je jaren vast hebt gezeten," zeg ik. "Het komt denk ik wel goed met haar," zegt Sam. "Ik alleen eerlijk gezegd dat ze niet veel meer zal weten van haar tijd bij je tante." "Dat lijkt me ook," zeg ik. "Ik wil haar er ook niet mee lastig vallen. Ik wil niet haar leven nog lastiger maken," zeg ik. "Dat snap ik. Ik denk niet dat ze meer aan kan," zegt Sam. Ik hoor geluiden van buiten komen. De roedel. Ik leg Samuel terug in zijn wiegje en ik leg Gabby ook terug. Sam staat op met Jayden en legt hem ook terug in zijn wiegje. Seth komt binnengelopen en hij loopt meteen naar me toe. Hij geeft me een knuffel en een kus op mijn voorhoofd. Hij laat me los maar laat zijn arm om mijn middel liggen. De andere jongens komen ook binnengelopen. "Het is goed je weer terug te zien," zegt Jake. "Jared en Embry blijven hier voor de wacht," zegt Paul. "Zo blijven we in contact met beide roedels," zegt Jared. "Midden in de nacht wisselen Jake en Paul met ons," zegt Embry. "Als er iets is zullen we het meteen melden dus wees alert," zegt Jared. "Het begint al donker te worden. De rest moet naar huis en uitrusten," zegt Sam. Iedereen knikt en iedereen doet wat die moet doen. "Heb je nog honger?" vraag ik aan Seth. "Je gaat nu niet koken," zegt hij. "Je hebt rust nodig." "Ik heb rust nodig? Seth, alles gaat prima met me," zeg ik. "Jij bent vandaag aangevallen. Jij hebt rust nodig. Seth, je bent mijn man. Ik moet ook voor jou zorgen en niet alleen jij voor mij." Hij glimlacht. "Waar heb je zin in?" vraag ik.
De komende week zal ik iedere dag een hoofdstuk uploaden die naar het einde van het boek toe gaat.
XXX Love You
~L