Together (Twilight Fanfic)

18. Destroyed village

Maggie's POV.

"Maggie!" hoor ik iemand roepen. Het klinkt veel te vrolijk en te zangerig voor. Dan moet het een vampier zijn. Wie zou er nu langskomen? Ik kan echt geen enkele vampier bedenken. Misschien had ik me het gewoon ingebeeld. Ik draai me om en ik slaap gewoon verder. "Maggie!" hoor ik iemand weer roepen en ik word door elkaar geschud. Ik doe mijn ogen open en ik zie Alice voor me staan. Natuurlijk wie anders? "Laat me slapen?" zeg ik slaperig en ik ga weer liggen. Ik voel een deken van me afgetrokken worden. "Alice, kappen," zeg ik. "Nee, opstaan!" roept ze. "Best," zeg ik en ik sta op. Alice loopt naar beneden en ik kleed me om. Ik loop haar achterna naar beneden. "Wat is er?" vraag ik. "We gaan vandaag kijken naar het reservaat en jij moet het weer opbouwen," zegt Alice. Ik knik. "Gaan we nu?" vraag ik. "Ja, we gaan," zegt Alice en Seth trekt me mee. Iedereen staat al klaar. We beginnen het bos in te lopen. "Wat is er gisteren gebeurt?" vraag ik. "Nou toen we daar aankwamen leek alles uitgestorven maar een vriendin van Emily zag ons en ze liet ons zien waar iedereen was. Toen begon de grond opeens te trillen en er waren overal flitsen. We liepen naar buiten en je tante begon het reservaat aan te vallen. Het was echt vreselijk. Er vielen steeds meer gewonden en toen was het opeens weg. We hadden iedereen weggebracht maar ze kwam weer terug. Wij gingen terug en we waren er bijna geweest alleen toen beet Embry haar. Ze trok zich terug. We weten eigenlijk niet echt wat er verder met haar is gebeurd maar dat maakt niet uit," zegt Sam. Ik zie in de verte een vreselijk afgebrande plek. "Dat ziet er echt vreselijk uit!" zeg ik. "Dat is het ook," zegt Sam. "Toen je gisteren iedereen genas keek je niet echt naar hoe iedereen eruit zag. Maar ze zagen er echt vreselijk uit," zegt Jake. "Als je daar aankomt schrik alsjeblieft niet want nu zie je nog maar de helft," zegt Sam. "Ik kan niks beloven," zeg ik. Ik telkens een pijnlijke schreeuw en met elke stap die ik zet worden de schreeuwen en krijsen harder. Op een gegeven moment beginnen mijn oren pijn te doen. De bomen. Ik kan ze horen praten. Ik voel hun pijn en ik kan hun pijn ook horen. "Ik kan ze horen," zeg ik. "Als het niet meer gaat moet je stoppen," zegt Sam. "Het gaat prima," zeg ik. "Wie kan ze horen?" vraagt Brady. "De bomen," zegt Jared. "De... Ach laat maar," zegt Brady. Ik zie het dorpje nu heel dichtbij. We lopen het dorpje in en het ziet er echt vreselijk uit. Overal liggen er smeulende kleren, spullen, planten, dieren en lichaamsdelen. Ik moet bijna overgeven bij die lichaamsdelen. Overal zijn overblijfselen van het gevecht. "Het is hier echt vreselijk," zeg ik. Ik zie Sam's mond bewegen maar ik hoor hem niet door die schreeuwen. Ik loop naar de midden plaats van het dorp en ik ga op mijn hurken zitten. Ik leg mijn hand op de grond en alle wortels van de planten en bomen worden zilver en zichtbaar. Het verspreidt zich in een cirkel over heel het dorp. Ik concentreer me zo goed mogelijk en de verbrandde bomen groeien aan tot normale, gezonde bomen. De verbrande en smeulende dingen verdwijnen en in plaats daarvan komen nieuwe dingen in de plaats. Er komen ook nieuwe huizen te staan en het ziet er echt prachtig uit. Als het er een beetje normaal uit ziet en alles heeft wat nodig is sta ik op en loop ik terug naar Sam. Het schreeuwen is gelukkig gestopt. Ik heb alleen wel nog een piep in mijn oren. "Zo goed als nieuw," zeg ik. "Het is echt perfect," zegt Sam. "Wij gaan nog even naar sporen zoeken van je tante," zegt Jake. Ik knik en ik ga op de grond zitten. Het is hier best wel mooi nu. Ik ga liggen met mijn gezicht naar de hemel. Het ziet er best wel mooi uit hier. Ik doe mijn ogen dicht en ik dommel snel weg.

Ik hoor opeens overal gedonder en ik kijk op. Er is een regen van flitsen en ik krabbel snel overeind. Ik begin het bos in te rennen en ik ontwijk alle flitsen maar ik ben iets te overhaast. Een flits raakt me net niet maar door de knal word ik tegen de boom aangevuurd. Ik voel mijn adem wegzakken maar ik probeer alsnog adem te halen. Na een tijdje lukt het ook. Ik hoor opeens stemmen. "Is ze dood?" vraagt iemand. "Ik weet het niet," zegt een andere. Ik herken deze stemmen niet dus ze horen niet bij mij. Ik verander in een vampier en ik hou mijn adem in. Ik voel iemand zijn vingers in mijn nek leggen precies waar je altijd je hartslag kan voelen. "Ze is ijskoud, ze ademt niet en ze heeft geen hartslag. Ik denk dat ze dood is," zegt iemand anders. Ik hoor voetstappen weglopen maar ik blijf gewoon liggen. "Is ze dood?" hoor ik weer iemand vragen. Deze stem herken ik wel. "Ik hoor geen hartslag of ademhaling," zegt Sam. "Ik leef nog wel hoor," zeg ik. Ik verander in een mens en ik sta op. "Er waren hier volgens mij mensen die voor mijn tante werken. Ik heb ze laten geloven dat ik dood ben," zeg ik. "Dat is geniaal. Dan heb je de komende tijd geen last meer van ze," zegt Sam. "Maar nu moeten we terug," zegt Jared. Ik loop snel terug naar mijn huis en ik ga op mijn bed zitten. Seth gaat achter me zitten en trekt me wat achterover zodat ik op zijn schoot lig. "Vandaag was ik zo bang. Ik wist gewoon even niet meer wat te doen," zeg ik. "Dat maakt niet uit dat heeft iedereen wel eens," zegt Seth. "Het had mijn dood kunnen betekenen," zeg ik. Hij veegt het haar uit mijn gezicht en hij geeft me een kusje op mijn neus.