Together (Twilight Fanfic)

30. Cryptical questions

Maggie's POV.

"Carlisle, is het mogelijk dat er nog een andere Alpha heks is?" vraag ik. "Er zijn verschillende Covens met Alpha's. Jij had jou Coven of in dit geval roedel maar die heb je weggegeven aan je broertje. Er zijn er ongelooflijk veel," zegt hij. "Maar hoe moet ik nou weten waar ik moet beginnen met zoeken?" vraag ik. "We kunnen kijken voor sporen," zegt Carlisle. "Ik kan ervoor zorgen dat niemand me ziet of merkt dat ik er ben geweest dus waarom zei niet?" vraag ik. "Omdat zij in een haast was en het raam was gebroken maar wij  hebben niks gehoord," zegt Carlisle. "Best. Dan gaan we wel kijken. Niet dat ik iets beters te doen heb," zeg ik. 

We lopen weg en ik loop naar het raam. "Er is hier niks," zeg ik. "Aan de andere kant van het raam misschien," zegt Carlisle. Ik maak het raam open en ik spring naar beneden. Ik beland op de grond maar ik zie niks vreemds. Carlisle springt ook naar beneden. "Er is hier niks," zeg ik. "Stel jezelf de vraag: 'Hoe kan iemand drie verdiepingen naar beneden springen zonder gezien te worden met een baby?'," zegt hij. "Stop met die vragen stellen als we er geen antwoorden op kunnen bedenken," zeg ik. "Dit is een krachtige heks die dezelfde dingen kan zoals jij. Jezelf ongezien laten ontsnappen oftewel onzichtbaar maken, iets maken of eigenlijk de tijd van het voorwerp terug draaien naar het moment dat hij weer heel was, van een grote hoogte springen met een kind zonder enige wond op te lopen door jezelf zo licht als lucht te maken en ervoor zorgen dat je niet gehoord wordt door jezelf onhoorbaar als lucht te maken," zegt hij. Ik kijk hem vragend aan en hij kijkt verwachtingsvol terug. "Ik ben niet in de staat om te antwoorden op die cryptische vragen want mijn kind is weg!" zeg ik. "Degene heeft de gave lucht," zegt Carlisle. "Oh, dat klinkt logisch," zeg ik. "Daardoor kan diegene ook zo snel wegkomen." "Je hebt hem door," zegt hij. "Hoe komen we erachter wie de gave lucht heeft?" vraag ik. Carlisle wil iets zeggen maar ik hou mijn hand omhoog. "Als het weer iets cryptisch is heb ik er niet veel aan," zeg ik. "Er zijn locatie-spreuken waardoor je iemand kan vinden door hun gave," zegt Carlisle. "Ik moet dus helemaal naar huis om mijn boek te vinden," zeg ik. "Er is geen andere keus," zegt Carlisle. "Best," zeg ik. 

Ik pak Carlisle's arm vast en ik teleporteer mezelf mijn huis in. Ik loop meteen naar mijn boekenkast en ik trek aan bepaalde boeken in een goede volgorde. De kast schuift naar achteren en er verschijnt zowat een hele bibliotheek. Van de buitenkant is dit gedeelte er niet maar het is gemaakt met een makkelijke spreuk. Tenminste ik vind hem makkelijk. Ik loop verder en er schiet meteen een boek naar me. Ik loop de bibliotheek uit en ik ga aan tafel zitten. Ik blader het boek door maar het schiet niet echt op. Ik hou mijn hand boven mijn boek en het boek bladert vanzelf verder. Het stopt opeens op een bladzijde. "Ik heb hem denk ik," zeg ik. Carlisle komt meteen naar me staan. "Het is een lastige spreuk maar het lukt me wel. Ik kan hiermee iedere luchtgave vinden maar er zijn wel wat benodigdheden." "En die zijn?" vraagt Carlisle. "Een tijdsteen..." "Een tijdsteen?" vraagt Carlisle. "Een steen waarmee je door de tijd kan reizen. De heksen vonden ze te gevaarlijk en hebben als in een grot gedaan," zeg ik. Hij knikt. "Verder hebben we bloed nodig. Ik gebruik dat van mij wel en zeezout. Waarom zou je zeezout voor een spreuk gebruiken? Nou ja." Ik pak het zout. "Even wachten. Ik ben zo terug," zeg ik. 

Ik klap in mijn handen en ik sta in een grot. Een heks zijn is zo gemakkelijk. Oké, niet zo gemakkelijk maar ik krijg altijd wat ik wil op een makkelijke manier. Jammer genoeg zijn er geen stenen die lost zitten. Dan maar op deze manier. Ik steek mijn hand meteen door de muur en ik pak een stuk steen. Ik moet wel oppassen want straks kom ik nog vast te zitten in het verleden. Dat zou waarschijnlijk nooit goed komen. 

Ik teleporteer weer terug naar mijn woonkamer en Carlisle zit op de bank. "Alles wat ik nu vies moet maken moet ik straks weer schoonmaken," zeg ik. "Vies maken?" vraagt Carlisle. Ik pak een kom en ik zet hem op tafel. Ik pak een mes en ik maak een snee in mijn handpalm. Ik laat het bloed in de kom vallen en ik zet de kom op de vloer. "Ik moet een teken maken met mijn vloek. Maar in die tussentijd, kun je opzoek gaan naar een kaart van het gebied hier of het land?" vraag ik. "Tuurlijk," zegt hij en hij loop weg. Ik denk mijn vingers in het bloed en ik begin het teken te tekenen. Het is een best lastig teken maar het lukt wel. Carlisle komt terug gelopen. "Het begint te stormen," zegt hij. "Dat komt waarschijnlijk door dit teken. Niemand zei dat het goede magie was," zeg ik. Ik pak het zout en ik maak een cirkel om het teken. Carlisle geeft me de kaart en ik leg het in de cirkel, op het teken. Ik pak nog een beetje van mijn bloed maar dit hou ik in mijn hand. "Unum invenire quaero. Usquam in mundo. Reperio apud elementum aeris potuerimus regere," zeg ik en ik laat het bloed op de kaar vallen. Het bloed begint een heel spoor te maken. Van het ziekenhuis, naar het bos, door het dorp en naar een boerderij. Dit begint met de seconde makkelijker worden. "Ik ga er heen," zeg ik. "Ga nou niet alleen," zegt Carlisle. "Straks word je heel boos of val je flauw en is er niemand om je te helpen." "Straks doet ze mijn kind wat aan en ik weet zeker dat die zich niet echt kan beschermen want hij is nog niet eens een dag oud," zeg ik. "Ga je gang. Ik waarschuw de rest wel," zegt hij. "Dank je," zeg ik. Ik klap in mijn handen en ik zie opeens een boerderij voor me. 

Ik weet het dat ik lang niet heb geupdate maar als ik hier weer mee ga schrijven verlies ik mijn inspiratie voor mijn andere boek en dan heb ik twee boeken die On-Hold staan. Nou ja. Hopelijk vinden jullie hem leuk! Love You XXX.