Together (Twilight Fanfic)

17. Attack

Maggie's POV.

"We zijn klaar en we gaan nu weg," zegt Sam. "Even wachten!" roep ik en ik ren naar boven. Ik pak een drankje en ik ren weer naar beneden. "Wees alsjeblieft voorzichtig," smeek ik. "We doen ons best," zegt Sam. "Leah, zet me alsjeblieft niet voor schut," smeek ik. "Tuurlijk niet desnoods mag je het ook met mij doen," zegt ze. "Fijn," zeg ik. Ik duw Leah mijn flesje met een drankje in haar handen. "Als je mijn tante heb weggehaald kan je terug veranderen in mij doordat drankje op te drinken," zeg ik. "Dank je," zegt ze en ze geeft me een knuffel. Dan rennen ze allemaal naar buiten behalve Jona en Seth zij blijven bij mij en Emily achter. "Ik hoop maar dat alles goed gaat," zeg ik en ik begin te ijsberen. "Wat nou als ze alles doorheeft? Of als ze in de meerderheid is? Of als ze niet meer terugkomen? Wat moeten we dan doen?" vraag ik. "Stel dat er daar heel veel vampiers zijn en mijn tante wist dat we zouden komen dus hierheen komt?" "Dat gebeurt niet alles komt goed," stelt Seth me gerust. "Wat als het niet goed komt? Wat moeten we dan doen?" vraag ik. "Maggie, dit ijsberen maakt me zenuwachtig," zegt Emily. Ik ga gewoon door met ijsberen. Ik kan gewoon niet stoppen. "Seth?" vraagt Emily. Seth staat op en loopt naar me toe. Hij tilt me op en zet me op zijn schoot op de bank. Hij houdt me aan mijn middel vast zodat ik niet weg kan. "Dank je," zegt Emily. "Nu weet ik niet meer wat ik moet doen," zeg ik. "Hier bij mij blijven zitten," zegt Seth. Hij gaat met zijn vingers langs mijn kaaklijn en ik zoen hem. "Jongens, blijf eventjes van elkaar af ik heb geen zin om over te geven," zegt Jona. Ik hou op met zoenen en ik leg mijn hoofd op Seth's borst. "Niet zo zeuren," zucht ik. Ik doe mijn ogen dicht en ik dommel langzaam weg.

Ik zie drie kinderen om me heen staan. Twee jongens en één meisje. Ze klampen zich vast aan mijn benen. De jongens lijken heel erg op elkaar maar ook weer niet. Het ene jongetje heeft donkere ogen en blond haar. Het andere jongetje heeft ook donkere ogen en blonde haren. Het meisje heeft ravenzwart haar met blauwgroene ogen. Ze zien er zo lief uit. Wie zijn deze kinderen? Van wie zijn deze kinderen?

"Maggie!" hoor ik iemand roepen. Ik doe mijn ogen open en ik zit nog steeds op Seth's schoot. Jona zit op de bank en Emily is in de keuken bezig. "Wat is er?" vraag ik slaperig. "Je moet wat eten," zegt Emily en ze geeft me een bord. Ik eet het langzaam op zonder dat ik door heb wat het is. "Hoelang heb ik geslapen?" vraag ik. "Een dag of twee," zegt Emily. "En ze zijn nog steeds niet terug?" vraag ik meer dan dat ik het zeg. Emily schudt triest haar hoofd. "We hebben nog niks van ze gehoord," zegt Seth. "Maar dan moeten we ze gaan zoeken!" zeg ik. Ik wil opstaan maar Seth houdt me nog steeds stevig vast. "Jij blijft hier," zegt hij. "Maar we moeten ze helpen!" zeg ik. "Je helpt ze door hier te blijven en jezelf niet in gevaar te brengen," zegt Seth. Ik zucht en ik ga weer lekker zitten. "Maar als ze morgen niet terug zijn..." "Dan blijf je gewoon hier," onderbreekt Seth me. "Maar..." "Nee." "En als ik." "Nee." "Stel dat." "Nee gewoon niet! Je blijft hier," zegt Seth streng en bezorgd. Ik hoor opeens voetstappen. Heel veel voetstappen. Van heel veel mensen dus. "Horen jullie dat ook?" vraag ik. "Wat?" vraagt Seth. "Mensen, voetstappen, stemmen," mompel ik. "Nee, niks van die dingen," zegt Jona. "Maar ik hoor ze wel," zeg ik. "Weet je het zeker?" vraagt Seth. "Ja natuurlijk! Ik ben niet gek," zeg ik. Ik probeer op te staan maar Seth heeft me nog steeds beet. "Als je me niet gelooft ga je mee kijken," zeg ik. "Best, ik ga wel mee kijken," zegt Seth. Hij staat op en pakt mijn hand stevig vast. Ik trek hem mee naar buiten. "Het komt steeds dichterbij," zeg ik en ik begin steeds sneller te lopen. "Rustig aan," zegt hij. Ik begin te rennen en ik blijf hem mee trekken. Dan zie ik ver in de verte de jongens met mensen en ze zijn gewond. Ik stop meteen met lopen. "Seth, kun je tegen Emily zeggen dat ze alle EHBO spullen moet pakken die ze kan vinden en kun je tegen Jona zeggen dat hij de Cullens moet gaan halen en dan naar mij toe moet komen. "Waarom?" vraagt Seth. "Ik zie de jongens in de verte met gewonde mensen," zeg ik. "Als dit een...," begint hij. "Seth, ik hou van je. Ik zou nooit tegen je liegen. Dus kun je dit nu alsjeblieft doen?" smeek ik hem. Hij knikt en rent weg. Ik ren naar de jongens toe en ik help iemand die niet zo goed kan lopen met lopen. "Sam, uitleg a.u.b.?" vraag ik. "Wat doe je hier?" vraagt Sam die een bewusteloos kind draagt. "Uitleg?" vraag ik opnieuw. "Dit zijn de mensen van het Makah reservaat. Je tante is tot nu toe uitgeschakeld. We weten niet wat er met haar is gebeurd. Maar dat bespreken we later wel," zegt Sam. Ik knik. "Carlisle komt er al aan en Emily is alles aan het pakken wat we nodig hebben," zeg ik. "Fijn," zegt hij. Als we bij het huisje aankomen begint Carlisle meteen met het behandelen. Ik kijk Sam vragend aan. "Je mag ze genezen met je gave hoor. Ze weten allang van heksen enzo," zegt Sam. Ik knik en ik genees één voor één iedereens wonden. Ik word er wel heel erg uitgeput van. Na een tijdje heb ik iedereen genezen en ik uitgeput op de bank zitten. Ik wil iets zeggen maar Sam steekt zijn hand op. "Ik leg je alles later uit maar eerst moet je gaan slapen. Volgens Carlisle is het niet goed om je gave zo uitbundig te gebruiken," zegt hij. Ik knik en ik pak Seth's hand. We lopen terug naar ons huis zonder iets te zeggen. Ik kleed me om en ik ga in bed liggen. Ik val al snel in slaap waar ik erg blij mee ben.