His Martyr Wife [COMPLETED]

Epilogue

Veronica's POV

D*mn!

Inis na napahilamos ako.

Now I get it! I fuck'n get it.

But the heck why!? Why did he never fight for her.

I stood at saka tinungo ang lugar kung saan alam kong pupuntahan niya.

Inihinto ko na ang sasakyan at saka tiningnan ang bahay... Ang bahay kung saan nagsimula ang katangahan ng kaibigan ko.

But here...

They also became happy.

Kung di lang dahil sa kanya...

Kung di lang dahil sa pananakot niya...

Kung di lang dahil sa kasakiman niya...

Pumasok na ako. Para naman akong masuka pagbukas ko ng pinto. D*mn mas nagiging sensitive na ako.

Tch. Pati ba naman amoy ng sigarilyo.

I found him in their room.

"Pinakawalan mo tas ganyan ang iaarte mo? Nasan ang utak mo?" di ko mapigilan na tumaas ang boses.

Ang kalat ng kwarto. Idagdag pa ang amoy ng alak at sigarilyo pati na din ang mga basag na bote. Hindi na ito kasing linis at kasing aliwalas gaya nang dati.

Parang wala siyang narinig at ininom lang ang beer na hawak niya. Kumuha ako ng isa at aktong iinumin na sana nang magsalita siya.

"Don't." kunot-noo siyang tumingin sa'kin, tiningnan ko naman siya nang nagtataka lalo na nang kunin niya ang bote at saka tinunga ito.

"Tss. Magpapaka-bobo ka nanaman ba? kung kailan mahal mo na saka ka pa bumitaw? Parehas lang naman pala kayo eh. Naghahanap lang ng sakit ng katawan pati puso." napapailing ako. He just chuckled.

"Lakas mong magsalita, ah. Ikaw nga di mo nagawang ipaglaban ang kaibigan ko." Yea right. Ako na naman ang natawa.

"Kase alam kong wala akong ipaglalaban. O edi wala na akong pinagkaiba kay Nath kung ganon. He loves somebody else. Nag gamitan lang kami, Yea I did feel something pero kaya nga binitiwan para mapigilan diba? I know he deserves to be freed. Pero kayo? Nagawa niyong makapunta sa ganyang estado ng buhay niyo kaya sa tingin ko dapat tumayo ka na diyan at habulin siya bago pa mahuli ang lahat." Ngumisi lang siya na parang timang at umiling.

"I killed her dad, sinaktan ko ang kaibigan mo, Winasak ko ang buhay niya... pero bakit ganyan ka? Ba't ganyan ka magsalita? Na parang wala akong nagawang masama." Napailing ako at ngumisi.

"Tama na ang mga kasinungalingan Vernon... Or should I say... Vince?" Natawa naman siya.

"Una, pinakialaman mo ang storya namin ni Nath. Pangalawa, Inalam mo ang sekreto ko. Pangatlo, Dinamay mo si Max sa mundong 'to, And now, You got the story." napailing ako.

"Maybe just a half of it." Binato ko sa kanya ang envelope na dala ko.

"Hindi ikaw ang pumatay sa ama ni Nath. Kung titingnan ang angulong ito, masasabi nilang ikaw ang pumatay sa ama ni Nath pero hindi. Kung titingnan mo ng mabuti... Salamin ang nasa likod ni tito. At kung hindi ako nagkakamali nasa kabilang building, katapat ng sa inyo ang gun man. Babarilin mo sana siya diba? Pero saktong pagbunot at pagpaputok mo ng baril ay siyang pagtihaya at pag-agaw buhay ni tito, You're busy to the other one to the point na di mo namalayang may isa pa." He frowned. What the!? Akala ko alam niya.

"M-May isa pa?" Kinakabahan at nagtataka akong napatingin sa kanya.

"Di mo alam?" D*mn! Kaya pala sinisisi niya ang sarili. Ito yung bagay na hindi maliwanag sa kanya.