ခုမွဟိန္းထက္ယံသူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုကမန္းကတန္း
သူျပန္ၾကည့္မိသည္

ျခံေရွ႔ဘဲဆိုေပမဲ့
ေဘးနားမွာကလဲခ်ံဳပုတ္ေသးေသးေလးေတြ
အေပၚက ဘာအပင္လဲမသိဘူး..
အပင္တစ္ပင္ရဲ႕အကိုင္းကေတာ္ေတာ္ႀကီး
ညြတ္က်ေနတာ..
ၿပီးေတာ့ဟိန္းထက္ယံ
ထိုင္ေနတဲ့ပံုကေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး

မသိတဲ့သူဆိုခ်ံဳတိုးတယ္ဘဲထင္မွာဆိုေပမဲ့လဲ
ဒီရုပ္ဒီရည္ေလးမွအားမနာ ပါးမနာ
ထင္ရက္ေလသည္

ဟိန္းထက္ယံခ်ံဳေတြၾကားကေန
အျမန္တိုးထြက္ၿပီးေတာ့
"အန္တီထင္သလိုမဟုတ္ဘူး..
ကၽြန္ေတာ္. သက္ေဝယံကိုေစာင့္ေနတာ.."

ကမန္းကတန္းေျဖရွင္းခ်က္ေပးလိုက္ေတာ့မွ
"ေဩာ္..သားငယ္ေလးကိုလား??"

"ဟုတ္.."

အဲ့ေတာ့မွ ထိုအန္တီက အားနာသြားတဲ့
မ်က္ႏွာေလးနဲ႔
"ေဩာ္..အန္တီကမသိပါဘူးကြယ္
ေဘးျခံကလူေတြက ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီးေျပာတာနဲ႔.."

ေဩာ္..ေဩာ္..
ေဘးျခံကလူေတြကပါဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး
သတိေပးတာခံရတဲ့အထိ
ဟိန္းထက္ယံကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ျပန္သနားခ်င္သြားသည္..

"သားသူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ျဖင့္
အိမ္ထဲဝင္ေစာင့္ေလကြယ္..
သားငယ္ေလးကေရခ်ိဳးလို႔ေတာင္မၿပီးေသးဘူး.."
ေျပာၿပီး သူ႔ျခံထဲဝင္ခိုင္းေတာ့မွ
ဟိန္းထက္ယံသက္ျပင္းခ်ႏိုင္သည္..

မဆိုးပါဘူး..ေယာကၡမေလာင္းႀကီးက
သေဘာေတာ့ေကာင္းသား

ဟိုကေလးနဲ႔မ်ားကြာပ..
သူ႔ကိုဒီေလာက္ လိုက္ပို႔လိုက္ႀကိဳလုပ္ေပးတာေတာင္
ခုသူ႔အေမ ေခၚမွအိမ္ေပၚတက္ရတဲ့ဘဝ

ဧည့္ခန္းထဲသို႔ဦးေဆာင္ၿပီးေခၚသြားတဲ့
သက္ေဝယံအေမေနာက္ကေန ဟိန္းထက္ယံ
လိုက္သြားသည္..

"အန္တီ့နာမည္က ေဒၚဝင္းလဲ့ရီတဲ့.."

"ဟုတ္.."

"သားနာမည္က.."

"ဟိန္းထက္ယံပါ..အန္တီ.."

"ေဩာ္..သားသားခဏခဏေျပာဖူးတယ္..
ဒီမွာ.ဝင္ထိုင္ေလကြယ္.."

ဧည့္ခန္းမွာထား,ထားတဲ့ဆတ္တီခံုေတြထဲမွ
ညြန္ျပတဲ့ခံုမွာ
ဟိန္းထက္ယံဝင္ထိုင္လိုက္သည္..

L❤VE in the 1st sight(Completed)Where stories live. Discover now