Andere Wereld

30.

'Dank je Synnorha, enorm bedankt' en ik liet haar weer los. 'Nou moet ik de rest zien te vinden en wat doen aan die trut' zei ik kwaad en ik keek om me heen. 'Trut?' hoorde ik Kendal zeggen en ik keek hem aan.

'Ja, Nimeria is degene die mij dit heeft aangedaan omdat ik de reden ben volgens haar dat Edan het heeft uitgemaakt!' bij het laatste gooide ik in woede mijn handen omhoog. Ik kan haar nek wel omdraaien dacht ik woedend. 'Waar is mijn paard' zei ik hardop. Niemand reageerde dus ik keek weer om me heen. Zoals ik al dacht en aangezien ik geen geluid meer had gehoord zag ik dat het paard waarop ik was gekomen weg was. 'Verdomme!'.

Wat wil je dan doen Samantha. Dit is niet jouw gevecht.

'En of dit m'n gevecht is' en voor het eerst liet ik haar alles zien wat ik voor haar had weg gestopt aangezien zij alles zo kon zien. Ik legde mijn hand op haar snuit en liet alles zien. Hoe de rebellen mij gevangen namen. Hoe de trainingen volgens hun daar gingen, wat ze de anderen aan deden.

Wat Killian met mij deed. De ergste lichamelijke marteling die ik daar ondergaan heb, de zweepslagen. Ik liet zien hoe onze avond verliep toen we onstnapten, hoe Ricinus zich opofferden voor mij en Daray. Wat er met me gebeurde nadat ik de pijl had ontdekt.

Hoe de terugreis verliep. Hoe anderen mij behandelden bij de trainingschool en dan voornamelijk Nimeria en Qildor soms en wat Nimeria mij net flikte. Ik haalde mijn hand van haar af en keek haar aan.

'Dit is mijn gevecht Synnorha. Meer mijn gevecht dan van al die anderen die achter hun aan zijn gegaan. Ik moet dit doen' en ik stapte weg bij haar. 'Ik moet nu alleen daar zien te komen want ik weet niet hoe lang ik daar gelegen heb'.

Lang want ik voelde je bijna weg glippen. Kom op, ga op m'n rug, we moeten die eikel pakken.

Ik keek haar geschokt aan. Dit was de eerste keer dat ik haar zo op die manier hoorde praten. Bovendien heeft ze me duidelijk gemaakt dat eenhoorns nooit maar dan ook nooit iemand op hun rug laten rijden.

Ik mag je Samantha. En als mijn vrienden pijn geleden hebben dan moet daar wat aan gedaan worden.

Ik grijnsde van oor tot oor, ze gaf net aan dat ik een vriendin was van haar. Ik keek de twee heren aan en zag hun kijken naar Synnorha. 'Vinden jullie het erg als ik die kant op ga?'. Ze keken mij gelijk met grote ogen aan.

'Hoe?!' vroeg Kendal dus ik wees als antwoord naar Synnorha. 'Je mag daarop?' zei hij ongelovig. 'Ja ik mag op haar rug' zei ik met een grijns. 'Ken je haar?' vroeg Voron. Ook hij leek verbaasd. 'Ja, ik ken haar' zei ik trots.

'Ga!' zei Kendal snel. 'Pak ze!'. Ik bedankte hem en ik klom op Synnorha's rug wat nog best lastig was. 'Oh en Sam?' zei Kendal voordat we vertrokken en mij m'n helm toe gooide. 'Sla haar tegen de grond, ik heb haar nooit echt gemogen' zei hij grijnzend. 'Met alle plezier' en ik grijnsde terug.

Hou je vast!

'Waaraan!' zei ik snel maar daar kreeg ik geen antwoord op en ze begon te galopperen. In plaats van dat ik haar manen maar greep ging ik tegen haar hals liggen. Weet niet of alles daar hals heette, geen verstand van paarden. Maar goed, dat deed ik dus en sloeg mijn armen er omheen. Erg comfortabel lag dit niet maar ik had geen andere keus. Ze ging behoorlijk hard en ik vroeg me af of ze enig idee had waar ze zijn moest.

Ja Samantha dat doe ik, heb een beetje vertrouwen in me.

De bomen waren één grote wazige vlek toen we reden. Voor ik het wist zag ik voor me een groep op de grond zitten. Hoofden draaiden toen zij ons aan hoorden komen. Synnorha minderde vaart en ik deed mijn helm af om mijn tranen weg te vegen. Allemachtig wat was zij snel zeg.