Andere Wereld

12.

12.

Hij hield gelukkig zijn woord en bracht me de volgende dag terug. Ik werd naar binnen geduwd aan het eind van de middag nadat ik hun training weer had doorstaan. Toen ik binnen kwam was ik zo blij. Ik wist niet dat ik zo blij kon zijn ondanks de stank, de kou, de smerigheid en het donker.

'Sam!' riep Faolan en hij kwam op me af, hij wilde me een knuffel geven maar na gisteravond wilde ik even geen man in de buurt hebben of één die me aanraakt. Ik deed mijn hand omhoog, nam een stap naar achter en schudde met mijn hoofd. 'Niet doen' zei ik zachtjes, ik liep naar mijn plek ging liggen en krulde me op in een bal.

'Wat i...' en ik hoorde Ricinus Faolan tegen houden 'niet nu, ik vrees dat ik al weet wat er gebeurt is, laat haar maar even'. Ik maakte me nog kleiner en liet de tranen vrij stromen, even later voelde ik een deken die over me heen gelegd werd en trok hem dicht over me heen. Ik was hun dankbaar voor de stilte en de deken maar verder wou ik voorlopig niet gestoord worden.

Ik werd pas weer wakker gemaakt toen we wat te eten kregen. Daarna gingen de anderen trainen onder toezicht van Ricinus. Ricinus had gezegd dat ik morgen het wel kon doen waar ik enorm blij mee was. Die avond hield ik me voor dat we echt een plan moesten gaan bedenken en gooide dat in de groep.

Het was stil toen ik begon te praten aangezien ik aardig lang niks had gezegd. 'We moeten echt een ontsnappingsplan bedenken jongens want ik wil hier echt niet lang meer blijven'. 'Hoe' zei Broin 'dat is echt zo lastig, ik heb het op een avond geprobeerd. Binnen de kortste keren werd ik al achterna gezeten en weer terug gebracht'.

'Heb je eigenlijk wel gekeken naar de wachtrondes?' vroeg Ricinus. Broin was stil 'oké, we moeten dus die in de gaten gaan houden, wanneer ze komen, hoe lang het rondje duurt als ze om ons heen lopen. En wanneer die afgewisseld word' zei ik.

'Dat is dan wat we eerst gaan doen' ging ik verder 'dan moeten we gaan uit zoeken hoe de omgeving eruit ziet' zei Faolan 'dat moeten we dan doen in de tijd dat we naar buiten gaan. Een beetje om je heen turen en in je opslaan'.

'We moeten er ook achter zien te komen waar ze hun wapens houden' zei Broin vervolgens 'in de tijd dat we hier zitten namelijk geloof ik niet dat we dat al weten' en ik zag hem richting Daray en Ricinus kijken. Beide knikten 'oké, dan hebben we al drie dingen om te doen, nog meer?'.

Iedereen was stil 'misschien is het handig om te weten hoe we hier precies uit deze schuur willen komen?' zei Daray heel zachtjes. Ik sloeg op m'n voorhoofd 'tuurlijk en dat dan'.

De komende dagen gingen we daarmee aan de slag maar ook natuurlijk met onze training. Ricinus nam me af en toe even apart om nog wat extra dingen te laten leren. Misschien kende de jongens deze al anders zou ik niet weten waarom hij mij moest hebben.

Ondertussen was ik de tijd al compleet uit het oog verloren, hoe lang we hier zaten, welke dag het was en of we er nou al langer waren dan twee maanden of niet. De blauwe plekken kwamen en gingen weg. Spierpijn kwam ook af en toe even langs om me gezelschap te houden maar ik stond nog overeind. Zij het af en toe met hier en daar een bult.

De wachtrondes begonnen we door te krijgen. We gingen elke keer zelf een wachtronde houden. Iemand begon, daarna nam weer een ander het over en dan kwam de laatste. We deden het in ieder geval zo zodat niemand van ons er echt moe uitzag of moe was tijdens de trainingen.

Omgeving was lastiger. We konden natuurlijk nooit zo veel zien aangezien we niet verder kwamen dan onze schuur of de plekken waar we naar toe gebracht werden. Wapens was al helemaal lastig, meestal als we een wapen in onze handen gedrukt kregen hadden ze die al opgehaald. Dus dat schoot ook niet echt op.

De deur open krijgen leek ook makkelijker dan dat het leek. We konden natuurlijk nooit echt oefenen omdat ze het anders zouden horen. Dus we besloten het een keer uit te proberen tijdens een avond.