Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 2

Bij die vorm van aanpak worden zowel de familie als de omgeving, in het belang van het moordonderzoek ook verhoord en ondervraagd in de hoop de daders sneller te kunnen traceren.

Shiam had zelf ook twee broers verloren bij een liquidatie. Het was ontluisterend om bij haar die beroepsmatig switch te zien van zowel rouwende nabestaande als proffesionele hulpverlener.

We planden voor die maandag een nood-teamoverleg met alle medewerkers van het wijkteam in het buurthuis waar hoe ironisch het ook klonk,... Souf 'kind aan huis' was.

Het beloofde een drukke week te worden.
Naast het feit dat we de jongeren, (die Souf ook goed kenden) moesten opvangen, was het ook mijn plicht om als gezinscoach de familie van Souf te ondersteunen.

Nadat de recerche het identiteit van de 'liquidatie slachtoffer' via een officiële persbericht in de media bekend had gemaakt, stroomde ons buurthuis vol.
Het waren bekende en ook onbekende jonge straatschoffie's op zoek naar een klankbord.

De klaagzang om de abrupte liquidatie op Souf sneed als een mes door het voorheen zo opgwekte sfeer in het buurthuis....................................

Sommigen jongens waren geschokt en teruggetrokken.
Anderen schoven hun boze meningen en complottheorieën niet onder stoelen of banken.

Er werd onderling in straattaal ook gefilosofeerd over de mogelijke toedracht.
Volgens een paar stoere loslippigen zou Souf vermoord zijn vanwege het door hem angstvallig bewaarde info en bewijsvoering die hij bewust achterhield na het overlijden van zijn criminele broer.

Die was betrokken bij een plokraak en overleed tijdens een wilde achtervolging door Duitse de politie, in een crash  op de snelweg.

Een plofkraak was gek genoeg niet te vergelijken met een liquidatie.
Maar het ironische is dat die groep van die bewuste plofkraak inmiddels bij één van de criminele kartels behoren.

Door de bewijzen die Souf heimelijk achterhield, kon er bij de recherche een 'lampje gaan branden' waardoor er namen van undercover criminelen 'op straat' zou komen te liggen.

Al met al probeerde de desbetreffende criminele kartel met de in mijn ogen zinloze liquidatie van Souf, eventuele loslippige monden te snoeren en een verborgen boodschap door te geven aan hen die het fijne ervan af wisten omtrent hun criminele activiteiten.

Met lood in mijn schoenen liep ik samen met Siham het trappenhuis van Amina op. Vanaf de gang kon je al het drukke rumoer, en het jammerende klaagzang gehuil gecombineerd met de bekende Marokkaanse rouw kreten bij Amina thuis al luid in de verte horen.

Haar huis was volgestroomd met familie, al haar kinderen, kennisen en de intens meelevende buren.
Vrienden en omwonenden die Souf al van kleins af aan kenden, waren in grote getallen wakend bij Amina thuis.

Één van de aanwezige zussen van Amina die samen met de anderen vrouwen in de keuken druk bezig waren met het bereiden van thee en eten om de aanwezige gasten te voorzien, gaf verdrietig en bezorgd aan dat Amina inmiddels emotioneel opgeslokt op bed lag.

Volgens haar was de huisarts al langsgeweest en moest Amina verplicht rusten met de voorgeschreven kalmerings tabletten en bloeddrukverlagende medicatie.

Amin zat bijna wezeloos uitgeput van verdriet op bed.
Ze werd liefdevol omringd door haar verzorgende dochters en schoondochters.

Ze wenkte me naar zich toe.  Terwijl ik stilletjes plaatsnam aan de rand van haar brede ledikant, kon ze enkel de woorden herhalen: "Waarom mijn geliefde zoon?!
Mijn Habibti! Vertel me dat het niet waar is!? Lash? Á Nadia?!..."Waarom??

Ik kon niets anders dan haar oprecht geruststellend diep in de ogen aankijken en non verbaal te troosten door haar klamme trillende handen bevestigend vast te houden.

Haar intense verdriet en gehuil ging door merg en been.
Ik was machteloos en had op dat ogenblik géén enkele antwoord op de smeekbeden van Amina. Toch waardeerde ze dankbaar dat wij er waren om haar gezin te steunen.

Na een poosje troostend bij Amina te hebben gezetten, besloot ik Sara op haar kamer op te zoeken, terwijl Siham bij Amina achterbleef.

Sara had zich bewust op haar kamer afgezonderd.
"Ver weg van die drukke gillende, nieuwsgierige mensen! Riep ze bedroefd.

Ook Sara was zichbaar aangeslagen door de dood van haar broer. Ze kon enigzins verdoofd door haar verdriet, wel realistisch haar gevoelens en boosheid uiten.

Mischien omdat ze extraverter was dan haar anderen terugetrokken oudere broers en zussen. Souf, Sara en hun jongste broertje Farid, waren de enige kinderen van Amina die in Nederland waren geboren.

Ze hadden zichbaar een andere mentaliteit dan hun ouderen broers en zussen die in Marokko waren geboren en daar kortstondig opgegroeiden.

Waar velen gedragingen en misstappen 'Hachouma' voor de oudste waren, leken de jongsten weinig waarde te hechten aan sommige in hun ogen achterhaalde ouderwetse culturele gewoontes.

Het had echter ook zichtbaar z'n vóór en nadelen. Terwijl alle oudere zussen volgens voorschrift, braaf van huis uit trouwden, was Sara de enige dochter die eerst haar opleiding afmaakte en nog steeds ongehuwd thuis woonde.

Sara distantieerde zich altijd bewust van de kwade tongen in de veelal vingerwijzende stigmatiserende gemeenschap.
"Ik vertrouw niemand meer! Zei Sara resoluut.

"Vandaag eten ze met je mee, en morgen steken ze doelbewust een mes in je rug! Die 'Zhema' vrienden!
...."Souf zei altijd dat de slangen van tegenwoordig niet meer sissen! Ze benoemen zichzelf slinks tot 'vriend' of 'mattie! Vervolgde ze wijselijk.

Met haar 18 jonge jaren had Sara al de wijsheid die velen leeftijdsgenoten misten. Ik kon haar en haar familie enkel
een luisterend oor bieden,  tijdens hun verdrietige doch realistische relaas in een zéér verdrietige rouwproces.

Aan het einde van de week kregen we te horen dat de vader van Souf die in Marokko woonde, het inmiddels vrijgegeven lichaam van zijn zoon op zou wachten in Marokko.

De begrafenis zou aldaar plaats vinden.
Amina en de gehele familie zouden meereizen met het doodskist waarin Souf was opgebaard.

Twee weken later was de liquidatie van Souf nog steeds 'Het gesprek van de dag' onder de jongeren in het buurthuis.

Het hield ons als wijkteam ook bezig ondanks dat we zoveel mogelijk probeerde om tussen de bedrijven door de dagschema's, aan te houden en uitgestippelde doelen en behandelingsplannen na te leven.

We waren nog meer dan ooit gemotiveerd om de jongens zoveel mogelijk te behoeden voor een doelloos en levensgevaarlijk bestaan op straat en in het criminele circuit.

Gek genoeg was wijlen Souf het voorbeeld voor velen om eruit te stappen en weer naar schoool te gaan.
Dat was immers wat Souf vlak voor zijn abrupte overlijden zó wilskrachtig nastreefde.

Terwijl we na de pauze rustig plaatsnamen achter ons bureau, stormde plotsklaps met veel kabaal Omar uit het niets al tierend en vloekend ons kantoor binnen.

Verbaasd keken we elkaar aan en vervolgens luisterden we geïnteresseerd naar Omar's betoog. Hij kwam nóóit in het buurthuis, dus er zat hem blijkbaar iets flink dwars.

"Ewa! vervolgde hij in raptempo.
"Wesh denken jullie?! Ik heb niets met die moord op 'Blaster' te maken!!...

Waarom zou Omar in hemelsnaam Souf, uitgerekend  broer van zijn geliefde Sara zoiets gruwelijks aandoen?!....

Gezien het feit dat hij van plan was om Sara's hand te vragen?, verdiepte ik me heel vluchtig in een doem scenario......................

"Zou Omar weten wie er daadwerkelijk achter de liquidatie van Souf zat??..............