Nadia's Passies & Beproevingen (Voltooid)

Hoofdstuk 1

*Dit is het vervolg van mijn voltooide boek: Nadia's Huwelijksaanzoek*
--------------------------------------------------
"Imane!!...."Hier blijven! Gilde ik zoals 't elke willekeurig bezorgde jonge moeder betaamt.

Inmiddels stoof onze opgewekte dochtertje Imane, wild rennend als een nieuwsgierig wervelwind peutertje spontaan met de andere aanwezige kindjes die ze nooit eerder had ontmoet, door het park.

Mijn hart maakte bij elke gevaarlijke capriool een ongerust sprongetje.
"Laat haar toch lekker rennen en ravotten, riep een geruststellende Dries.
Hij lag relaxed samen met Yonas op onze picknick kleed, in het gras.

Op zijn dooie akkertje at hij uit onze uitgestalde meegebrachte picknick mand vol etenswaren zaten te peuzelen.
We waren in gezelschap van mijn broer Jonas en mijn geliefde vriendin en schoonzus Nora, die een weekje bij ons kwamen logeren.

Nora was inmiddels 4 maanden zwanger van hun eerste kind. Sinds Nora mij als éérste van onze familie het heugelijke nieuws mededeelde, teerde ik na de eerste precaire maanden nog steeds trots als een pauw.
Het idéé dat ik opnieuw tante zou worden, van het eerste kind van mijn geliefde broer en schoonzus was superspannend!

Ondanks dat ik bij alle aangekondigde zwangerschappen van mijn ouderen zussen óók euforisch was, voelde Nora's zwangerschap toch een tikkeltje speciaal.

Ik gunde haar meer dan ooit die unieke bijzondere band met het groeiende wondertje in haar buik.
Zij verdiende het moederschap dubbel en dwars.

Ze was als een tweede moeder vóór Imane en op haar beurt erg betrokken bij mijn eigen zwangerschap van Imane.
Het zou vóór mijn ouders de jongste kleinkind na Imane worden.

Yonas was als laatst getrouwd, en de kinderen van onze ouderen broers en zussen zijn inmiddels als pubers en tieners.
Nora's zwangerschap gaven mij fijne vooruitzichten. Met name het idee van een toekomstige neefje/nichtje in spe en speelkameraadje vóór onze Imane.

Dat soort momenten met familie koesterde ik enorm.
Het was altijd een welkome afleiding in mijn drukke dagelijkse schema als echgenote, moeder en mijn werk als sociaal maatschappelijk gezinscoach.
De gemoederen op mijn werk zijn het afgelopen jaar tamelijk rustig verlopen.

Sara was inmiddels 18 jaar en met succes geslaagd vóór haar beroepsopleiding diploma, en Souf had vol trots tot nu toe al zijn benodigde tentames behaald. Hij was alweer ijverig aan zijn nieuwe studie semester begonnen.

Omar had uiteindelijk toch zijn woord gehouden en Sara gedurende haar examenjaar daadwerkelijk met rust gelaten. Of ze beiden in werkelijkheid geen enkele vorm van contact hadden gehad blijft vóór mij giswerk.

Ik was in elk geval superblij dat Sara na haar diplomering een vast arbeidscontract van haar stage plek had gekregen.
Het getuigd van geluk, maar ook van de daadkracht.
Haar nieuwe werkgever zag in haar de ambitieus jongedame die ik altijd voor ogen had.

Gedreven door mijn passie werd ik gelukkig ook gesteund door Dries en onze families.
Op zich was ik nooit van plan om na mijn huwelijk te gaan werken

Maar door de omstandigheden in het verleden van Dries voelde ik de roeping om aan diens verleden een positieve draai te geven vóór de hulpbehoevenden.

Door de jongeren van de straat te blijven stimuleren en ondersteunen konden we in velen gevallen bepaalde sociale escalaties voorkomen.
Zo zorgden we ervoor dat ze stabiel op het rechte pad bleven.

De enige familielid die mij ooit vluchtig heeft doen twijfelen aan mijn werkzaamheden, was mijn nieuwbakken schoonzus Latifa.
Ze was de tweede vrouw van Dries oudste broer Mounir.
Mounir was al eeerder jarenlang getrouwd geweest en abrupt van zijn 1e vrouw Khadija gescheiden.