CHAPTER 4: THE CLASH

7.7K 381 203
                                    


"Noona, do you have boiled water?" he asked, holding his cup noodles. Umiling ako sa nakaka gagong tanong niya.


"I'll eat this instead then." he said, taking the basket of snacks from the back seat. I only watched him with a blank gaze.


"Silence means yes!" he laughed to himself, choosing Piattos and grinning for the whole time. Napairap na lang ako sa kawalan at tumingin na lang sa bintana. Pakiramdam ko may kasama akong abno.


Pasado alas kwatro na ng hapon at nandito pa rin ako. Nakahinto lang kami sa gitna ng kalye. Sa ngayon, nag iisip pa ako ng paraan kung paano tatakasan ang kumag na ito. Wala akong pake sa promise na yan. Sorry not sorry. I ain't going anywhere not until I get rid of this guy.


"So, Noona, are we going home now?"


"Will you stop calling me that?" Ano ba kasi yung Noona?


"What should I call you then? What's your name?" he asked and the creepy thing here is, hindi nawawala yung ngiti niya. At first, ang cute tignan pero habang tumatagal, mala Chucky doll na.


I didn't give him my name. I'm not curious of his, anyway. No to attachments. It doesn't matter who am I anymore. I'm just some survivor with serious trust issues.


"I'm Park Chanyeol, by the way." pagpapakilala niya't inabot kamay niyang balot ng cheese galing sa Piattos. I only gave him a crooked fake smile. Park Chanyeol? Kamag anak ba niya si Sandara Park? Luh, who cares.


"You won't tell your name? Okay. I'll keep calling you Noona then." sabay kindat pa.


"Noona?" I raised a brow. Ano ba kasi ibig sabihin non?


"In Korea, we guys call older girls Noona." Napakunot noo ako. "Edi mas matanda pala--I'm older than you?" I asked exaggeratedly. Eh, mukhang magkasing edad lang kami nito ha!


"You are?!" mas OA naman pagkagulat niya. "I'm a 92 liner."


"1994 ako."


"Aha!" sigaw niya bigla at natuwa nang magulat ako. "I'll still call you Noona." and he went grinning with his creepy smile again.


"HELP PLEATHE! PLEATHE OPEN THE DOOR! HELP ME!"


Nagulantang ako nang may biglang kumatok sa bintana ko. Sobra sobra siyang nagpapanic. Samantalang wala namang ni isang patay sa paligid.


"Shhhh!" sita ko't hinampas yung bintana. Wala kaya akong naintindihan sa sinabi niya. Balak pa ata niyang sirain yung bintana ko.


"SEHUNNIE?!"


Napalingon ako sa katabi ko. Punung puno pa ng pagkain ang bibig niya habang nanlalaki ang mga mata. Teka, magkakakilala sila?!

Survival with EXOWhere stories live. Discover now