Ben korkudan milim kıpırdayamıyordum Minhyuk buradaydı ve bize bakıyordu Tanrım sen bize yardım et. JongIn'in adımı bağırmasıyla kendime geldim. JongIn daha önce Minhyuk'u görememişti.
Ben hala Minhyuk'a bakarken o da benim baktığım yöne doğru baktı Minhyuk'u tanımadığı için ilk başta tepki vermesede sonradan anlamıştı onun kim olduğunu.
Hemen telefonumu alıp Minhyuk'un burada olduğuna dair kısa bir mesaj ve konum gönderdim,geriye sadece beklemek kalıyordu.
Minhyuk bakışlarını bizden çekip telefonuna odaklandı ben ne yapmaya çalıştığını kestirmeye çalışıyordum. Telefonumdan gelen bildirim sesiyle ne yaptığını az çok anlamıştım. Titreyen ellerimi takmayarak telefonu elime aldım ve şifreyi yazarak mesajı açtım. Tahmin ettiğim gibi Minhyuk atmıştı ama...yaptığı şey çok acımasızca değil mi?
"Hwayoung yanındaki esmer çocuğa söyle sonraki hedefim o"
Tanrım Jungkook neredesiniz? JongIn hızlıca telefonu aldı ve mesajı okudu. Kaşları çatılmış yüz hatları gerilmeye başlamıştı, korkmuştu işte.
"Gidelim buradan Hwayoung"
"Nereye gideceğiz JongIn o evimizi biliyordur en azından kalabalık yerlerde durursak şansımız artar. Hem Jungkook'a mesaj attım az sonra burada olurlar." Söylediğim şeyle nefes vermişti haklı olduğumu biliyordu.
Başımı tekrar cama çevirdiğimde Minhyuk yoktu nereye gitmiş olduğunu düşünürken, yanımdaki sandalyenin çekilmesiyle nefesimi tuttum başımı yan tarafıma çeviremiyordum. Göreceğim şeye kendimi hazır hissetmiyordum.
"Kocana sarılmayacak mısın karıcım?" Duyduğum sesle hemen başımı sesin geldiği yöne çevirdim Jungkook gelmişti. Ani bir hareketle kucağına atladım. Herkesin bizi izlemesi umrumda değildi.
"Seni çok özledim kocacım" sesim titrek ve ağlamaklı çıkmıştı.
"Bende seni çok özledim bebeğim...ssh ağlama ben burdayım güzelim" Jungkook kolarını daha sıkı sarmıştı. Nefes alamıyordum ama halimden memnundum. Bende onu sıkıca sardım, benim gibi hissettiğimden eminim.
"Seni çok özledim, seni çok özledim, seni çok özledim, seni çok özledim, seni çok özledim, seni çok özledim"
"Nefes alarak konuş kocacım" kıkırdayarak gözlerimi içine baktı. Bu çocuğu sevmeyeyim de ne yapayım.
"Tamam yeter artık bu romantizlik hadi bakalım bırakın birbirinizi Hwayoung in Jungkook'un kucağından" Yoongi konuşunca hepimiz birden göz devirdik.
"Bırakmayacağım karımı Yoongi hyung"
"Bende bırakmayacağım kocamı Yoongi oppa" Jungkook'u görünce Minhyuk'u unutmuştum. Aniden aklıma gelen şeyle diğerlerine döndüm.
"Minhyuk?" Herkes bana sorun yok gibi bakınca birazcık rahatladım.
"Onu birazcık benzettik bebeğim ama için rahat olsun seni ağlatmanın ne demek olduğunu göstereceğim ona" burnunu yanağıma sürtünce kıkırdadım.
"Şimdi... evimize gidelim olur mu? Çok yorgunum sana sarılarak uyumak istiyorum" başımla onu onayladım ve kucağında inmek için bir hamlede bulunduğumda dudağıma susu bir öpücük kondurup öyle bıraktı beni.
"Görüşürüz hyunglarım ve JongIn. Biz önden gidiyoruz siz gelirsiniz." Elimden tutup beni dışarı çekiştirdi bu hallerini bile özlemiştim. Arabanın önüne geldiğimizde ilk önce benim kapımı açtı ben bindikten sonra ise kendisi arabaya binip çalıştırdı.
"Günlerdir doğru düzgün banyo yapamıyorum güzelim. Kocanı yıkarsın değil mi?" Diyerek masumca bakmıştı şimdi şu tipe nasıl hayır diyeyim. Başımı evet anlamında salladığımda gülmüştü.
"Seni özlediğimi söylemişmiydim? Kocan seni istiyor bu gece"
"Bende yaramazlık yapmak istiyordum isabet oldu" bu yaramazlı konuşmanın ardından Jungkook arabayı çalıştırmış evimize sürmeye başlamıştı. Bense onu izliyordum.
"Vay canına güzelim, arada böyle gitmek iyi oluyormuş baksana gözlerini benden alamıyorsun ve yaramazlık yapmak istiyorsun. Ve sadece birkaç gündür yanında değildim" kahkaha atmaya başlıyınca bende güldüm.
"Ama bu gece çok sert olacağım bebeğim..."
"Bana uyar çünkü... yeni fantezilerim var."
"Göreceğiz"
