Kalbi kırık kuş

1.1K 45 8
                                    

yakut21 😘
Medya; Mehtap SUSKUN
Nazlı;
Karnım öylesine aç ki tarif edemiyorum. Bu nasıl oluyor ayol? İçimde bebek mi taşıyorum canavar mı anlamadım. Enginle kontrole gitmemizin üstünden iki hafta geçmişti ve ben gittikçe hayvanlaşıyordum. Doktor her ne kadar kilo almayı takma desede olmuyo ki.
Ve şimdi yine oturmuş ikinci tabağımı yiyorum. Ama lütfen zeytin yağlı taze fasulye var karşımda üç de yerim dörtte yerim! Hem ben hamileyim! Boru mu! Bebişim istiyor! Vicdansız bir anne olamam.
Aptal düşüncelerimden sıyrılırken ofladım. Yarın evim kadınlar konseyine dönecekti annem ve semra anne herkesi toplayıp hayırlı olsun ziyareti yaptıracaklardı. Aslında tuzlu ikramlarım hazırdı tatlılarımda hazır sayılır. Benim derdim başka zaten. Kadınların iğneleyici sohbetleri ve bir türlü gitmek bilmemeleri. Düşünüyorum da hamileliğin arkasına sığınıp 'defolun!' Diyebilirim belki.. Hıı tabi sonra annem de çikolata zulamı patlatsın!
Hey bi dakika! Nereye patlatıyor ben artık ayrı yaşıyorum. Benim evimde benim kurallarım geçerli tabii engin yokken.
Çalan kapıyla yerimden sıçradım bitirdiğim tabağımı lavoboya koyup kapıya koştum. Kimdi ki?
Delikten baktığımda yan villadaki geçenlerde tanıştığımız öğrenci kızlardan birini gördüm. Aslıydı bu.
(34. Bölümde -karım bölümünde var)
Gülümseme yüzüme takıp kapıyı açtım.
"Hoşgeldiniiz"
Aslı çekingen bir tavırla bana bakıyordu.
"Hoşbulduk nazlı abla, müsaitmiydiniz biz ziyaret edelim dedik?"
"Tabii müsaitim engin işte zaten geçin buyrun şöyle"
Sevecen yaklaşmayı seviyordum. Ketum biri değildim allahtan.  Aslı ile beraber 6 tane kız salona doğru ilerledi. Bende arkalarından geçtim. Hepsi bir yere otururken bende köşede duran koltuğa oturdum.
"Hoşgeldiniz kızlar tanışma fıratımız olmadı ben nazlı"
Kızlardan sarışın uzun boylu olan gülümsedi
"Merhaba nazlı abla, ben ayşe"
Gülümseyerek cevapladım onu. Ardından teker teker tanıttılar kendilerini.
"Merhaba, bende zuhal"
"Ayy bende sevde"
"Zehra bende ,nazlı abla"
Hepsine samimi bir şekilde gülümserken kızlardan biri susmuş bana bakıyordu. Esmer uzun boylu ve tabiri caizse at gibi kızdı. Daha çok izliyordu. Aslı göz devirip o kızı gösterdi eliyle
"Nazlı abla bu da, ceyda biraz soğuktur kendisi ondan"
Ceyda samimiyetten uzak bir şekilde gülümsedi. Bu kızda birşeyler vardı bu kesin.
...
Mehtaptan;
Tek başıma oturduğum cafede çayımı yudumluyordum. Yalnızlık güzel miydi? Bilmiyorum? Son iki aydır hissizleştim. Elimde ne var ne yok uçmuş gibi hissediyorum. Erdem herşeyim olmuştu gidince yitirdim herşeyimi. Kalbim ağrıyordu her hatırladığımda. Ağrısın. Değer. İlk zamanlar belki de seviyordur gelicek dedim durdum, sonra.. Ne gelen var ne giden. Gerçekten hiç sevilmemişim. İnsana öyle bir kıyuyor ki ..
Kavrulan kalbimin üstüne elimi koyup gözlerimi kapattım.
Yapmamalıyım.. Belki gerçekten sever birini. Layık olduğu gibi yaşar. Ben yalnız olabilirim ama seviyorsam en azından onun için mutlu olmalıyım. Evet. Öyle olmalıyım.
Açtığım gözlerim ile bardağımdaki çayım çalkalanıyordu resmen.
Erdem bir kızla güle oynaya içeri giriyor. Yanlarında rabia da var. Hakikaten rabia da unutmuştu beni. Dolan gözlerime kızmadım. Neden kızayım ki? Oturdukları masada sohbetleri koyu gibiydi. Öyle mutlulardı ki. Ben..
Erdem kıza güzel bakıyordu. Bana bakmadığı gibi. Kız saçmalasada gülüyor, eşlik ediyordu,arada eliyle omzunu okşuyordu... Kalbimi biri eline almış oyun hamuru misali yoğuruyordu.
Ben çirkindim! Kesinlikle! Çenesi düşük aptalın tekiydim ben! Bencil! Nemrutun tekiydim ben! Ona yakışmazdım ki! Gamzelerinin çöküşüne dahi yakışmazdım ben. Kalbimi sıkan eller buruşturup bana uzatıyordu şimdi. Güldüm geri ittim. Kalsın erdem yoksa işime yaramaz.
Deliriyordum. Kesinlikle.
Çantamı alıp çıkmak için ayaklandığım sırada karşıdan hande koşarak yanıma geldi ,bunun ne işi var burada!
"Mehtaaap"
Bağırma!
"Ne oldu tahm-
Cümlesini tamamlayamadan bize bakan üçlüye döndü. Ah hande! Yeri miydi?
"Gidelim hande, hızlı ol!"
"Ne oluyor mehtap sen iyi değilsin! Neden onların olduğu yere geldin!"
Sinirle ve acıyla ona baktım
"Ben gelmedim!! Onlar geldi! Karşıma geçip onlar oturdu kalkıyordum sen geldin ve gördüler şimdi yürü"
Sözlerimi söylerken göz yaşlarım firar ediyordu.
Hızla çıkıyo yönelirken. Önümüze geçen garsonla kaşlarımı çattım.
"Çekilirmisiniz!"
"Hesap ödemediniz bayan"
Aptal mıydı bu çalışanlar!
"Masaya bıraktım defterin arasına "
"Bayan arkadaki beyefendinin hesabını ödemememişsiniz ben sadece iletiyorum"
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. O an ne oldu bilmiyorum ama nefretle doldum. Ne hesabı! Beni istemeyen adama ne hesabı vereceğim.! Kızlar haklı ben neden kötü olayım o bana yakışmıyor! Hadsiz! Laz damarım tuttu işte! Arkama dönüp sırıttım. Bana kollarını bağlamış bakıyordu. Arkada ise o kız ve rabia. Güldüm bu sefer. Rabia yanıma doğru gelirken çok kırıldığımı farkettim. Dibime gelip koluma dokunmaya kalktığında ittim onu.
"Y-yeng-
"Ne yengesi? Bana mı dediniz hanım efendi?"
Tanımıyordum onu. Rabia hüsranla elini çekti. Belkide umurunda değildi. Evet değildi. Omuz silkim cafeden çıktım. Adımlarımı sertçe atarken gözyaşlarım yine benimleydi. Canımdı onlar hiç yalnız koymadılar beni.
"Vişne dudaklı!"
Gür ses tenha sokakta yankılandı. Sonra zihnimde sonra bedenimde yankı buldu. Kalbime gelemedi bile çünkü zaten kalbim gür sesin kendisinde buruşuk vaziyette duruyordu.
Bir kez daha yüzüme vuracaktı beni sevmediğini. Bekledim. Gelsin söylesin ve son olsun. Sonra Uzaklaşacaktım ondan.
Arkamda hissettiğim nefes duygularımı şaha kaldırmıştı yapma şöyle!
"Nereye gidiyorsun? Beni beklemeden?"
Bedenimi ona döndürüp gözlerine baktım.
Konuşmayacaktım.
"Mehtap konuşalım lütfen"
Yine sustum.
"Bir yerlere gidelim ve konuşalım"
Yine sessizlik. Kolunu uzattığında geriledim.
"Burda konuşalım o zaman?"
Hep susacaktım.
"Bak ben sadece sana yanlış bir karşılık vermemek için bir süre adam akıllı düşünmek istedim. Çünkü-
"Çünkü ben aptalı herşeye inanıyorum. Hadsiz yere seviyorum! Sonra yüzsüzleşiyorum dimi! Her hareketinden saçma anlamlar çıkartıyorum! Boğuyorum! Soğutuyorum hayattan! Yanlış bir ilişkiye zorluyorum seni!"
Avazım çıktığı kadar bağırmıştım. Fazla susmamın payıydı bunlar.
"Yeter! Anladım Erdem! Biliyorum ben yerimi! Yüzüme vurmana bir kez daha gerek yok! Algılayabiliyorum! Sevmiyorsun! Sevmeyeceksin! Sen ve bana aşık olmak.. Çok basitce! Hoşuna mı gidiyor sürekli dile getirmek, kırmak! Çok istiyorsan, söyleyeyim. Ben kırılmadım! Kalpsiz insanlar kırılmazlar!"
Ciğerlerim sökülürcesine bağırmış ardından yere çökmüştüm. Şuan biriktirdiklerimi yaşıyordum. Karşımda nasıl bir erdem vardı bilmiyorum. Ama tahmin etmek zor değil. Oflayan, bıkmış bir erdem. Bu daha da bitiriyordu beni. Kolumdaki ele baktığımda handeyi gördüm. O yanımda olmasaydı ne yapardım? Keza nazlı da öyle.
...
Erdemden;
Nasıl da kırmışım ben? Suçsuz yüreğini. Hayatımda ilk defa pişmandım. İlk defa ona bunu yaptığımdan dolayı. İliklerimde saf pişmanlık ve acı dolaşıyordu. En böyleysem haksız olduğum halde, ya o? Ne yapmıştı vişne dudaklı yarim benim? Evet uzak durdum. Hatta resmen görünmez oldum. Ama sakin kafayla düşünmek için. Ona güzel şeylerle gelebilmek için. Ve eğer mehtabı görürsem sakinlik kalmıyordu bende her zerrem coşuyordu. Salakça ve aptalca nedenler bunlar! Başaranlar var, sevdiklerinin yanında karar verenler..
Ben ise kaçmıştım. Yanlış şeyler yapmaktan korkarak. Bugün o cafeye yalnız gitmeyi planlamıştım. Fakat rabia teyzemin kızının geldiğini söyleyince onları da alıp gittim ve allah var, mehtabın orada olduğundan haberim yoktu. Zaten bugün yarın mehtapla konuşacaktım. Öyle basit birşeyi değil! Benimle evlenmesini söyleyecektim. Bu bir çıkar yolu değil! Bu iki ay içinde hisettiklerim. Benim onsuz bir hiç olmam. Neden tam olacakken hiç olarak yaşayayım ki. Evlenmeliydi benimle. Lakin şu vakitten sonra evlenirmiydi ki?
Öyle korkuyorum ki. Beni bırakmasından, vazgeçmesinden. Ama ben pes etmeyecektim. Gerekirse araya nazlıyı sokardım. Mehtap birini dinleyecekse bu nazlı olurdu elbet.
Kalbi kırık kuşumu önce tedavi edecektim, sonra karım olacaktı! Net! Başka yolu yok!
Canlarııım. Kısa bir bölüm oldu ama  işler kızışacaak.
Lütfeen oy vermeyi ve hikayeyi arkadaşlarımızla paylaşmayı unutmayalım🐥
Yorum yaparsanız daaa ayrıca çok mutlu olurum😍

BÖĞÜRTLEN REÇELİ ~ aşkın sıfatı~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin