Το Χρώμα του Καπνού

Κεφάλαιο 21|| Σον

Πραγματικά, ακόμα κι μπροστά στον νοερό σχηματισμό της ιδέας, ότι μεθυσμένος θα μπορούσα να την είχα βλάψει, ένιωθα λες κι κάποιος με χτύπαγε με μια εκδικητική μανία στο στομάχι. Προσπαθούσα να μείνω συνεχώς μακριά της, επειδή γνώριζα πως ήμουν επικίνδυνος για εκείνη. Τώρα, όμως, όλες οι απόπειρες να κρατήσω τον εαυτό μου σε μια μεγάλη και παγερή απόσταση, είχαν συντριφτεί.

Τα χέρια μου δεν ήθελαν για κανέναν λόγο να αφήσουν τις καμπύλες του κορμιού της, τις οποίες με τόσο κόπο είχαν επιτέλους καταφέρει να αγγίξουν με αυτόν τον άμεσο τρόπο, έστω κι για λίγα λεπτά- ίσως και κάτι ώρες. Αλλά έπρεπε να την αφήσω.

Γαμώτο, γιατί να μην θυμάμαι τι συνέβη μετά από αυτό το μαγευτικό φιλί;

Το βλέμμα μου ξαναχάθηκε στο γαλήνιο προσωπό της. Τα χαρακτηριστικά του ήταν σε μια κατάσταση ανακουφιστικής ειρήνης. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση, ούτε στο ελάχιστο, να καταφέρω όντως να την αφήσω. Πόσο μάλλον τώρα, που την είχα βρει στο πουθενά και το παντού.

Ένας άγγελος, που είχε πέσει από τον ιδανικό και απρόσιτο παράδεισο, αυτό ακριβώς ήταν η Χόουπ Τόμας, τουλάχιστον για μένα. Την λάτρευα. Εκείνη ήταν η χαμένη βασίλισσα στο ακυρίευτο βασίλειο της καρδιάς μου, το οποίο βρισκόταν υπό διάλυση. Στο τέλος, χρειαζόμουν με απόγνωση την θεόσταλτη σωτηρία, την γλυκιά ευημερία, που μόνο εκείνη κρατούσε μέσα στην υπαρξή της.

Την πλησίασα, σαν υπνωτισμένος. Έσυρα το κορμί μου πάνω στην κουβέρτα της, όσο πιο ήσυχα γινόταν ώστε να μην την ξυπνήσω. Η Χόουπ έπρεπε να είχε αποκοιμηθεί μόνο με τη ζεστασιά που μετέδιδαν τα σωματά μας το ένα στο άλλο, αφού τα παπλώματα του κρεβατιού της ήταν άθικτα, ακριβώς από κάτω μας.

Η κρυφή ελπίδα γεννήθηκε ξανά μέσα μου, παρατηρώντας τον τρόπο που είχε κουλουριαστεί πάνω μου. Τι κι αν στα αλήθεια τα συναισθηματά μας ήταν ίδια; Τότε; Τι τρελό θα μπορούσε να ακολουθήσει μετά;

Ακούμπησα το μετωπό μου στο δικό της, αφού πρώτα άφησα τα ακροδάχτυλα μου να διαγράψουν νοητά ταξίδια σε όλη την έκταση του γυμνού της χεριού. Ξεκίνησα από την κλείδα της, εύθραυστη προεξείχε από το απαλό της δέρμα. Έπειτα, κατευθύνθηκα προς τον ώμο, τον αγκώνα και τέλος το βελουδένιο της καρπό. Μπορούσα να αισθανθώ το αίμα να κατρακυλάει αργά και σταθερά μέσα στις φλέβες τις. Οι ανάσες τις θερμές, ζέσταιναν το προσωπό μου, καθώς έκανα την απόπειρα να προσεγγίσω τα μαγουλά της με τα χείλη μου. Τα φίλησα απαλά, ανασηκώνοντας το κορμί μου. Τοποθέτησα τα χέρια μου στα πλάγια, για να συγκρατήσω το βάρος μου, εγκλωβίζοντας την από κάτω μου. Συνέχισα να κρατάω το σώμα μου σε ολοκληρωτικό έλεγχο όταν έσκυψα λίγο περισσότερο προς το μέρος της. Τότε απελευθέρωσα ένα αναπόφευκτο βογκητό, μόλις το στόμα μου ήρθε σε επαφή με τον βελουδένιο ώμο της.