No strings attached

Chapter 9

Chapter nine: Revelation

Ilang minuto ang nakalipas at dumating si Kuya Paulo, with a worried look.

"Cade.. pwede mo ba kaming iwan muna ni Claire?"

"Bakit kuya?" tanong ko naman kay Kuya

"Hmm.. It's about our family Claire." seryosong mukha naman ni Kuya

"No one's leaving this room." seryosong sagot ko naman

"Claire.." boses pa lang niya alam kong siya na. It's Ate Jane. She's looking at me in her serious look. Naka wheel chair sya na tinulak ni Cade dahil inutusan siya ni Kuya

"A-ate" nanginginig na sagot ko

Nasa left side ko si Cade and nasa right side sila Kuya at Ate.

"Claire.. I have something to tell you." seryosong pag-uumpisa naman ni Ate Jane

"It's about our relationship Claire." dugtong naman ni Kuya

Parang kakaiba yung nararamdaman ko. Kinakabahan ako sa bawat salitang lalabas sa bibig nila. Looks like something bad will happen.

"I'm not your real sister."

"Ampon ka lang Claire."  Dagdag naman ni Kuya

Ang sakit. Parang may mga tumutusok na kutsilyo sa puso mo. Parang paulit ulit nilang sinasaktan yung puso ko. Sa sobrang sakit hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako.

Nahihiya ako, nasasaktan ako. Nahihiya kay Cade, he heard the truth. Sa harapan ko pa mismo. Nasasaktan kaya pala nacocompare ako lagi kay Ate. Why? Bakit kailangan pa tong mangyari..

Bakit ngayon pa kung kailan nasaktan ako because of Keith. Tapos, dadagdag pa to?

Parang napako ako sa hospital bed ko dahil sa narinig ko.

"Then who's my real mom?" seryosong tanong ko naman

"Hindi pa namin pwedeng sabihin at hindi pa oras para malaman mo." sagot naman ni Kuya sakin

Dumating si Ate Chloe which is girlfriend ni Kuya Paulo.

"Pwede nyo ba akong iwan.." mahinang sabi ko..

"Pero Clai—" hindi ko na pinatapos si Kuya at pinutol ko na yung sasabihin niya

"Gusto kong mapag-isa" diing sagot ko habang nakayuko at nakakuyom ang mga kamay ko

I want to escape in this reality.. sana panaginip lang to..

Sana. Hindi na lang ako nasasaktan ng ganito.

Umalis silang lahat at lumabas ng kwarto.

Nung nakaalis na sila, lumabas lahat ng luhang gusto ng pumatak sa mata ko. Tinanggal ko yung dextrose ko at nagwala.

I WANT TO BE ALONE IN THIS WORLD. Hindi ko matanggap, do i deserve this shits? Kaya pala sila kuya at ate lang yung nakikita ni Mama at Papa ampon lang pala ako.. Sino ba naman ako para pansinin diba? Eh ampon lang naman ako!

AMPON LANG AKO!!

Nagwala ako ng nagwala habang umiiyak, pati yung table sa may side ng hospital bed itinapon ko na parang basura. Everything na makita ko at kaya kong hawakan at buhatin itinatapon ko na parang si Hulk.

And then I say down at the floor and cry na parang mawawalan na ako ng luha sa mata ko.

Umiyak ako ng umiyak. It is almost 1:30 AM in the morning. Pero umiiyak pa din ako at nakaupo sa sahig.

Kinuha ko yung bag ko sa side, bag ng gamit ko yun, I want to escape on this shit. Unti-unti kong binuksan ang pinto, ng makita kong wala gaanong tao. I saw Cade and Matt pero sobrang himbing ng tulog nila sa may hallway.

"Sorry Cade and Matt.. but i want to do this" bulong ko

Tumakbo ako papalabas ng hospital at sa may basement sa likod dumaan. May daanan kasi dun papalabas ng hospital.

There's only one place that runs in my mind nung naglalakad ako sa tabi ng kalsada. It's almost 2:00 AM ng nakasakay ako sa may cab papunta sa lugar na yun. No one knows that place natatanging ako lang.

I call that place as my neverland.

Kapag nandun ako, nakakalimutan ko yung problema ko.

Ng naglalakad nako papunta doon, habang naglalakad ako iniinda ko rin yung benda sa ulo ko makirot pa rin siya pero binabaliwala ko dahil naeexcite ako.

Few steps more at makakarating nako..

Sa may farm kasi siya, hindi siya kalakihang farm. Sa gitna ng farm na yun may bahay at may kubo doon at may puno, few steps away from that house.

Pinasadya yun at nabili ng lola ko just for me. But now she's gone.

"I am finally home.." bulong ko sa sarili ko

Binaba ko yung bag ko at hinanap yung susi sa ilalim ng basahan, dun ko kasi nilalagay kasi may secret box sa ilalim nun na pinasadya rin.

Pagkapasok ko, it feels like i'm in peace.

For sure walang makakagulo sakin dito. I didn't have my phone kaya hindi nila ako makikita at mahahanap. I can live by my own. May extra pera naman akong pinalagay sa bag ko kaya mabubuhay ako.

Kumain muna ako dahil may ref dito na pinuno ko ng pagkain before akong umalis.

May ganito ring bahay kung saan ako nang galing pero nasa ibang bansa siya. Si lola rin ang bumili nun, request ko kasi yun.

After kong kumain, nagpunta ako sa may duyan sa labas at hindi namalayan na nakatulog ako sa sobrang pagod.

Nagising ako after an hour, medyo madilim pa din kahit na anong oras na.

Mga around 4:55 AM. I looked up at the sky and saw many stars

"Mother la, namimiss na kita"

Bulong ko sa sarili ko tapos biglang humampas sakin ang isang malamig na hangin.

I know it's her. At alam kong namimiss niya rin ako.

"Papasok muna ako mother la." bulong ko ulit tsaka ako pumasok sa loob ng bahay

Kung nandito ka lang sana mother la, maiintindihan ko ang lahat e. Na..

Hindi ako mayaman..
Hindi ako tunay na Deguzman
Hindi ako ang mahal niya..

Ano pa ba ang dapat kong malaman sa pagkatao ko?