Steve Rogers: I Love Him (2)

Hoofdstuk 15

Na, ik denk, een kwartier doorbrak de vrouw de stilte. "Het duurt nog zeker een uur voor we er zijn. Probeer anders wat te slapen." Het klonk aardig.
Ik schudde mijn hoofd.
"Er zal echt niks erg gebeuren." De vrouw glimlachte.
Weer schudde ik koppig mijn hoofd. "Ik geloof u niet."
De vrouw zuchtte zachtjes en keek weer naar buiten.
"Steve," Fluisterde Tony. "ken jij deze mensen?"
Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar ik denk dat ze voor HYDRA werken."
Tony haalde zijn schouders op. "Ik wilde dat ik wist voor wie ze werken. Ik word er gek van als ik het niet weet."
Ik glimlachte. "We worden ontvoerd en jij vraagt je alleen maar af voor wie ze werken?" Fluisterde ik tegen Tony.
"Als je het zo stelt, klinkt het best wel dom." Tony glimlachte ook. Het was amper te zien, maar het was een glimlach, een kleine in ieder geval.
"Wat is er zo leuk?" Vroeg Natasha. "Jullie glimlachen alsof jullie net Clint de sloot in hebben zien lopen."
Ik stopte met glimlachen. Tony stopte ook.
"Mevrouw?" Vroeg Natasha aan de vrouw. "Wat is uw naam?"
"Irene." Antwoorde de vrouw. "Hoe heten jullie?"
"Weet u dat niet?" Vroeg Natasha.
"Jawel." Zei Irene vriendelijk. "Ik hoopte alleen dat jullie het mij zelf wilden vertellen."
"Wel." Zei Natasha. "Als u het al weet..."
"Ik begrijp het al. Het is logisch dat jullie het niet willen vertellen." Irene keek ons om de beurt aan. "Steve Rogers, Tony Stark en Natasha Romanoff, wat een eer om jullie te ontmoeten." Ze stak haar hand uit naar ons.
"Wel, dat is niet wederzijds." Zei Tony, de hand negerend.
"Ik wil wel handen schudden, maar mijn handen zijn geboeid." Natasha draaide ter illustratie haar geboeide handen naar Irene.
"Dat was ik alweer vergeten." Ze trok haar hand terug.
"Als u me losmaakt, kunnen we even bijkletsen." Zei Natasha lief.
"Dat zou leuk zijn." Zei Irene. "Maar zo kunnen we ook best praten."
Natasha liet zich teleurgesteld terug in de bank zakken.
"Ik heb wat vragen voor jullie." Zei Irene. "Mijn baas wil graag het één en ander over jullie weten."
"Wie is uw baas dan?" Vroeg Tony nieuwsgierig.
"Alles op zijn tijd, meneer Stark." Lachte Irene. "U zult hem straks ontmoeten."
"Ik heb geen zin om te wachten." Zei Tony. Hij gedroeg zich nu echt als een klein kind.
"Toch zult u geduld moeten hebben." Hield Irene vol.
"Zijn we er al bijna?" Vroeg Tony. Hij zakte onderuit in de bank en sloeg zijn armen over elkaar.
"Nee." Zei Irene streng. "Het gaat echt niet sneller als u door blijft zeuren. U zult gewoon geduld moeten hebben."
"Ik heb geen geduld." Zeurde Tony.
"Dan is dit een mooie oefening voor u." Zei Irene op boze toon.
"Wat voor vragen heeft u voor ons?" Vroeg Natasha. Ze leidde de aandacht van Tony af.
Irene ging kaarsrecht zitten. "Niks bijzonders. Het zijn gewoon wat vragen over the Avengers."
"Er valt niks te vertellen over the Avengers." Zei Tony knorrig.
Irene negeerde hem. "Wie is jullie huidige leider?"
"Tony en Steve." Zei Natasha nog voordat ik haar het zwijgen had kunnen opleggen.
Irene maakte snel wat aantekeningen in een kladblok en ging verder. "Wie is de sterkste?"
"Thor en Hulk." Natasha gaf weer gewoon antwoord.
"Zijn er onderlinge relaties?" Vroeg Irene. Ze schreef weer iets op in het kladblok.
"Niet dat ik weet." Antwoorde Natasha.
"Hoe krijg je haar zover om amtwoord te geven?" Vroeg ik achterdochtig aan Irene.
"Laten we zeggen dat het een gave is." Zei Irene en ze ging verder met haar verhoor. "Wie is de slimste?"
"Tony." Antwoorde Natasha snel. "Al denk ik soms van niet. Hij gedraagt zich vaak als een klein kind. Op die momenten moet ik het vaak oplossen."
Tony keek Natasha vuil aan. "Ik gedraag me niet als een klein kind."
"Echt wel." Zei ze.
Ik schrok. Dit klonk niet als onze Natasha. Zij zou dat nooit zomaar recht in Tony's gezicht zeggen.
"Waar is jullie huidige verblijfplaats?" Vroeg Irene. Haar pen zweefde vlak boven het papier, klaar om ieder belangrijk detail te noteren.
"Zeg het niet." Smeekte ik Natasha.
"Malibu Point." Antwoorde Natasha.
Ik sloot mijn ogen. Ze had het gezegd. Ze had de andere Avengers verraden. Niet met opzet waarschijnlijk, maar onze vrienden waren nu ook in gevaar.
"Bedankt voor deze nuttige informatie." Irene sloot haar kladblok. "Mijn baas zal er erg blij mee zijn."