Steve Rogers: I Love Him (2)

Hoofdstuk 4

Voor ons ging Tony trager rijden. Weer slingerde hij een beetje.
'PING' hoorde ik. "Wat heeft Tony geappt?" Ik probeerde mee te lezen.
"Let jij op de weg, dan zal ik voorlezen." Zei Bruce zonder op te kijken.
Met tegenzin keek ik weer voor me. We waren nu nog maar tien meter van Tony verwijderd.
Bruce schraapte zijn keel: "Waar wachtten jullie op?" Las Bruce voor. "Wedstrijdje, of niet?"
Ik dacht na. "Vraag of hij gedronken heeft."
"Alsof Tony dat zou vertellen. Hij weet dondersgoed dat hij dat van ons niet mag. Hij zou dat nooit zeggen." Zei Bruce.
Ik keek opzij en zag Bruce typen: 'Heb je gedronken?'
Ik glimlachte. "Ik wist wel dat je zou luisteren."
"Ik doe dit alleen om te laten zien dat ik gelijk heb." Zei Bruce en hij drukte op 'Verzenden'.
We wachtten een paar minuten. De auto voor ons slingerde nu hevig.
"Dit doet hij vast om ons te pesten." Zei Bruce.
"Of hij is een antwoord aan het typen." Zei ik, maar voor de zekerheid hield ik een paar meter afstand.
PING. De telefoon doorbrak de stilte. Snel keek Bruce op het scherm. "Ik ben niet gek." Las hij voor.
"Steve denkt van wel." Zei Bruce terwijl hij typte.
"Hé, dat is niet waar!" Riep ik.
"Haal Tony nu maar in." Zei Bruce terwijl hij weer een berichtje verzond. Binnen een paar seconden kregen we antwoord: 'Oké, misschien een beetje.'
"Een beetje wat?" Vroeg ik aan Bruce die me het berichtje had laten lezen.
"Gedronken." Zei Bruce en hij wees naast de auto waar Tony in zat. "Ga daar rijden." Commandeerde hij.
"Oké baas." Zei ik en ging naast Tony rijden.
Bruce deed het raamje open en Tony deed hetzelfde. We hoorde de muziek die Tony keihard afspeelde. Het was muziek van AC/DC.
"Tony!" Riep Bruce.
"Wat?" Riep Tony terug. Er zweefde een glimlach rond zijn lippen. Hij zag er best schattig uit in de sportwagen.
"Zet die muziek zachter!" Riep Bruce.
"Ik versta je niet!" Riep Tony boven de muziek uit. "De muziek staat te hard!"
Bruce keek me aan. "Het is hopeloos." Fluisterde hij.
"Geef nu niet op." Ik gaf Bruce een bemoedigend klopje.
Hij draaide zich weer om naar Tony. "Zet die muziek zachter!" Gilde Bruce.
Tony keek beteutert en zette de muziek zachter. Hij hing zijn arm uit het open raam. "What's up?" Riep hij.
"Het is één uur 's nachts en jij rijdt met 250 km/u over deze onverlichte weg!" Riep Bruce.
Ik hoorde een gevaarlijke ondertoon in zijn stem die Tony duidelijk niet had opgemerkt.
"Dus?" Vroeg Tony.
"Halvegare!" Riep Bruce. "Wie denk je dat je bent? Je gaat niet om één uur 's nachts met 250 km/u over deze weg racen!"
Tony keek ons aan. Hij keek niet helemaal helder uit zijn ogen.
Ik tikte Bruce zachtjes aan. "Volgens mij heeft hij toch wat meer op dan wij denken."
Bruce knikte. "We moeten hem zover krijgen de auto langs de weg te zetten."
"Dat lijkt me inderdaad het slimste wat we kunnen doen." Fluisterde ik terug.
"Als wij winnen," Riep Bruce. "Moet jij stoppen en uitstappen!"
"Maar als ik win," Riep Tony met dubbele tong. "Gaan jullie voor mij boodschappen doen!"
PING. De telefoon ging weer. Bruce las het berichtje door.
"Wat is het?" Vroeg ik.
"Een boodschappenlijstje." Bromde Bruce.
"Wat staat erop?" Ik keek naar Tony. Hij keek strak voor zich uit. Toen hij merkte dat ik naar hem keek, gaf hij wat extra gas.
Ik zuchtte en gaf ook wat meer gas. "Hij gedraagt zich als een klein kind."
Bruce knikte en stuurde weer een berichtje.
PING. "Wie telt er af?" Bruce keek me vragend aan.
"Heeft Tony dat gestuurd?"
Bruce knikte.
Ik dacht na. "Doe het raam dicht en zeg hem dat we om vijf voor half twee starten."
"Goed." Bruce deed het raam dicht en stuurde Tony de tijd door.
Ik keek naar Tony en zag dat hij verbaasd naar het scherm van zijn telefoon keek.
PING. Klonk het door de auto. "Jullie stemmen in?" Luidde het bericht.
We knikten naar Tony. Tony seinde iets terug. Hij zag er aangenaam verrast uit. Best schattig eigenlijk.
Ik zette de radio aan. "En dan nu het nieuws." Hoorden we de DJ zeggen.
"Zal wel weer onzin zijn." Bruce pakte een half volle wijnfles van de achterbank. "Die is vast van Tony. Hoe lang zou die hier al liggen?"
"Sssst." Siste ik. "Ik wil het nieuws horen." Ik zette het geluid harder en Bruce zweeg.
"We krijgen net te horen dat er twee idioten over een weg aan de kust van Malibu racen." Zei de nieuwspresentator.
PING. De telefoon klonk dwars door het nieuws heen. Bruce las het berichtje voor: "Shit. Ze hebben ons door."
"Je kan nog altijd stoppen." Zei Bruce en hij typte: 'Als je nu stopt, is er niks aan de hand.'
PING. "En dan mijn enige kans om Cap te verslaan in een race opgeven?" Las Bruce voor. "JARVIS regelt wel iets. Ze komen hier echt niet achter."
'En Pepper dan?' Stuurde Bruce.
Het bleef lange tijd stil. Ik keek op mijn horloge en zag 01:24 staan. Ik pakte het stuur met twee handen vast en keek nog een keer gespannen op mijn horloge.