My Angel Girl (1 and 2) [Completed] [Revising]

Chapter 34:_Bakit?"(

Chapter 34:

                   _Bakit?"(

 

Roscel POV

Pagkarating namin ng Bar. Agad kung napansin ang dalawang lalaki na napapalibutan ng madaming babae. Ganun din si Liscel, nakatingin lang siya doon.

Habang naglalakad kami papunta sa may bilihan ng alak. Nakita na agad namin kung sino ang isa sa napapalibutan.

Its Jolo and J.L

Hindi Ako makahinga. Ang saki pala na Makita mo silang ganyan, ang sakit sa dibdib. Tiningnan ko si Liscel. Umiiyak na din siya! Katulad ko.

Pagkarating namin doon agad kaming umoder ng alak.

"Yung pinaka matapang" bulalas ko.

"Sige po mam!" at agad na inayos nung bartender ang order namin.

"Grabe lang sila ah! Harap harapan" galit na sabi ni Liscel. Nakatingin pa din pala siya doon sa dalawa.

"Malamang. Wala naman silang alam na nandito na tayo diba"

"Ito na po mam!" at sabay abot ng inumin saamin.

"Thanks." Kukunin ko na sana ang inumin ko nang biglang kuhain iyon ni Liscel at sabay lakad papunta sa direksyon nila Jolo.

What the. Pinigilan ko siya pero ayaw paawat. Wala akong nagawa kundi sumunod sakniya.

Tiningnan ko ang dalawa, wala silang alam na nandito na pala kami sa likod nila.

"After mung ibuhos yan. Takbo agad tayo" bulong ko kay Liscel.

"Okay!"

Bute nalang hindi kami naka takong ngayon...

Nakapwesto ako sa likod ni Liscel at sinadya ko talaga yun para hindi nila ako Makita, si liscel naman tinakpan niya ang bibig niya ng panyo para hindi talaga kami mahalata.

At maya-maya binuhos na nga ni Liscel ang hawak niyang alak sa buhok nung dalawa. At matapos nun. Nagsalita pa siya.

"Oh sorry" at agad na humarap saakin si Liscel at tumawa.

"Takbooooo" sigaw niya at agad na kaming tumakbo.

Hindi ko na alam ang nangyare matapos nun, ni Hindi ko nga narinig ang sinabi nila eh!! Pero sure ako nag alit sila.

Agad kaming pumara ng taxi at agad na nagpahatid sa Hotel. Pero bago yun. Pumunta muna kami ng grocery bumili ng alak.

Ito ang Gawain namin sa France yung pagkatapos namin malaman ang mga pinaggagagawa nila, dinadaan namin sa inom ang lahat. Yung tipong kahit masakit na iniinda lang namin. Kaya hindi ko rin masisisi si Liscel kung bakit niya nagawa yun sa dalawa kasi all this time sila at sila parin talaga ang mahal namin. Maraming nanligaw saamin doon, pero hindi namin pinatulan kasi sila parin talaga! Pero bakit ganun, parang kapag nakita mo sa totoong buhay na ganun pala sila habang wala kami parang ang sakit, ang sakit sakit.

Sa loob ng apat na taon. Nagtiiis kami, nasaktan at kahit ni Minsan hindi naramdaman ang saya. Pero ano ang ginagawa nila. Yung kabaliktaran ng pinagdadaanan namin ay kabaliktaran ng ginawaga nila.

Kanina habang nakikita ko silang may kahalikan na babae. Hindi ko maitatangi na hindi sila masaya. Yung mga mata nila. Alam mung masaya! Pero kami? Ou kami ang nangiwan pero tama na ang sakit. Tama na!

"Eto na naman tayo. Balik sa dating gawi. Umiiyak na naman"

Tumahimik nalang ako at uminom.

"Hay! Kalian kaya natin makikita na mahalaga tayo sa kanila"