The badboy helped me

15. Valentijnsdag.

P.o.v Demy

Ik zit op mijn bed. Ik luister naar de schreeuwende stemmen beneden. Mijn deur zit op slot en mijn moeder heeft mijn telefoon meegenomen. Ik heb mijn gordijnen dicht gedaan zodat Jason denkt dat ik slaap, het is 9 uur.
Ik wil Jason niet constant lastigvallen, dus ik hou mezelf liever stil. Jack is nog steeds niet thuis. Mijn ouders hebben ruzie en moeder heeft te veel gedronken.

Er klinkt een harde klap waarna het stil is. Dat klonk als de voordeur. Snelle voetstappen komen de trap op. Ik ga bang tegen de muur staan, hopend dat dat mijn moeder niet is. "Demy! Alles oké?!" Jack komt mijn kamer ingerend en omhelst me. "wat heeft ze je aangedaan. Het spijt me zo erg dat ik er niet was." Fluistert hij in mijn haar. "Nee, nee. Geen sorry." Fluister ik met een schorre stem. "Ik ben gewoon blij dat je er nu bent." Mompel ik er achteraan. "Ik laat je niet meer alleen, Ik had de afgelopen dagen niet weg mogen blijven. Morgen beginnen we overnieuw. Morgen word alles beter." belooft hij mij. Dan laat hij me los en pakt mijn hand vast. "Kom sis, onze ouders zijn er niet. Laten we uitgebreid gaan avondeten. Ik ga ervan uit dat je dat nog niet hebt gedaan?" Ik grijns en schud mijn hoofd.
-
"Goodmorning sis, word je wakker? We moeten zo naar school." Fluistert Jack. "Kom eraan." Mompel ik. "Jaa! Dat zinnetje ken ik." Lacht hij terwijl hij de dekens van mij afgooit om me vervolgens uit bed te trekken. "Jaaaack!" roep ik alsof ik boos ben. Ik gooi mijn kussen naar zijn hoofd waardoor hij de gang oprent en ik mijn kamerdeur dicht kan gooien. Ik slenter naar mijn kledingkast en pak er een simpele outfit uit [zie media]. Snel loop ik de trap af en de keuken in, waar ik Jack tref. "kan jij vlechten?" vraag ik hem. "hoezo?" grinnikt hij. Vijf minuten en een geïrriteerde broer later zit er een vlecht in mijn haar. "Hij is wel een beetje rommelig." mompelt Jack terwijl hij mijn haar inspecteert. "Dat is de bedoeling, dank je!"
We pakken onze tas en gaan op weg naar school.

"Heii Demy!" Nienke komt lachend en zwaaiend mijn kant op, met Zoë en Stella op haar hielen. "Ogen dicht!" Zoë Legt haar handen over mijn ogen en Nienke en Stella pakken mijn hand vast. Nienke links en Stella rechts. "welke datum is het?" Vraagt Stella op geheimzinnige toon. "14 februari." Antwoord ik vragend. "Waar gaan we-AUW!" "Sorry! Dat was de deur!" Ik hoor de meiden grinniken, waardoor ik het ook niet in kan houden.

Ik hoor een deur al krakend opengaan en er word vanaf 10 afgeteld. Bij 0 worden de handen van mijn ogen weggehaald en wanneer ik mijn ogen open zie ik Jason zitten. Nienke en Stella houden een klein spandoek vast met daarop de tekst. 'Klein cutie van me, wil je naar het schoolbal met mij?' Jason zit er op zijn knieën voor, met zijn armen in de lucht alsof hij net een sliding heeft gemaakt. Het voelt alsof er een stel vlinders in mijn buik worden losgelaten, en daarbij voelt het alsof mijn wangen in brand staan. Bovendien weten mijn lippen niet meer hoe ze normaal moeten staan. Met een ja schuif ik over mijn knieën, zijn armen in.

Als we met zijn tweeën in de gang staan pakt hij me bij mijn hand. "Weet je, het is valentijnsdag en ik heb iets voor je. Hij pakt een doosje tevoorschijn en maakt hem open. Tussen de watjes ligt een dun, zilveren kettinkje met een hartje eraan. "Jason" Mompel ik. "Het is prachtig!" Ik zie Jason glimlachen en hij pakt het kettinkje. Ik draai me om zodat hij hem om mijn nek kan doen. "Nu is hij 10 keer mooier." fluistert hij in mijn oor. "morgen." zegt hij dan. "Kom ik je om half 7 ophalen." Vervolgt hij. "Maar het schoolbal begint toch pas om 8 uur?" Vraag ik voorzichtig. Hij grijnst zijn tanden bloot. Ik sla hem zachtjes op zijn borst als ik de ondeugende blik in zijn ogen zie. "Is dat alles wat je hebt?" Vraagt hij lachend. Ik schud grinnikend mijn hoofd. "Kom dan!" Daagt Jason me uit, waarna hij me optilt en begint te kietelen.

A/ N haaaii lieve lezertjes! We hebben plek 28 gehaald!! Whoohhooo!!! Echt heel erg bedankt!
Zouden jullie de mening over mijn verhaal willen achterlaten? Ik heb het idee dat het soms een beetje te langdradig is, maar ik kan zelf niet zo goed inschatten hoe jullie het vinden, dus reacties zijn welkom :) Ik probeer zo snel mogelijk het volgende deel online te zetten maar de aankomende dagen worden heel druk dus ik kan helaas niks beloven:/
Byeee lieve lezertjesss:)