The badboy helped me

10. "Dit had ik veel eerder moeten doen."

A/N Nieuw deeltje. Ik vertel alles ff voor het deel, anders word "het moment" verpest door mijn eeuwige gepraat ^~^ Nu NIET DOORSCROLLEN! MAAR HET HELE DEEL LEZEN ;D LEES NU SNEL VERDER IK BEN BENIEUWD WAT JULLIE VAN HET DEEL VINDEN!
(We hebben #96 gehaald! Thank you so much <3)
~
Langzaam loop ik het schoolterrein op. Het is alweer avond, ik ben vandaag niet naar school gegaan maar ik moest Jason gewoon even zien. Ik loop naar het trainingsveld en zie Jason en zijn team voetballen. Hij heeft mij niet door, wat mij de gelegenheid geeft om rustig te gaan zitten en het team goed te bekijken. Jason had mijn moeder gister nog tegen kunnen houden, maar ik was al zo goed als buiten westen. Ik was achterover gevallen, met mijn hoofd tegen de punt van mijn bureau. Hij heeft mij naar zijn huis gebracht en zijn moeder heeft de wonde goed verzorgt. Ik heb vannacht bij hem geslapen, maar mocht van zijn moeder niet naar school. Mijn hoofd bonkt vreselijk maar ik moest het huis even uit.
"Demy!" Hoor ik Jason roepen. Ik glimlach en zwaai. "Je bent dus toch gekomen?!" Lacht hij. Ik knik grinnikend. "Ik moest het huis even uit." Roep ik terug. "Doe je wel rustig aan?!" Vraagt hij terwijl hij zijn trainer een seintje geeft dat hij naar mij toe komt. Hij ploft naast mij neer. "Heb je nog veel last van hoofdpijn gehad?" Vraagt hij na een klein momentje van stilte. Ik haal mijn schouders op. "Best wel, maar vergeleken met gister wel minder." Antwoord ik. "Gelukkig." Mompelt Jason. "Dan kun je morgen middag misschien naar de voetbalwedstrijd komen kijken."
"Ik zal er zijn." Glimlach ik. Ik zie hem glimlachen voordat hij weer opstaat. "Ik ben weer op het veld. Ga je straks met mij mee naar huis?" Vraagt hij. Ik knik. "Nog succes!" Roep ik terwijl hij al het veld op rent. Hij draait zich tijdens het rennen om en grijnst. "Thanks!" Roept hij met een knipoog.
---
"Truste." "Truste." Ik sluit mijn ogen en draai mij om. Ik trek de dekens iets beter om mij heen en denk aan Jack. Hij is naar een vriend gegaan, maar hij staat erop dat hij mij morgen ziet. "Hee." Begint Jason na een tijdje stilte. "Wat is er?" Reageer ik. "Niks, ik wilde je stem nog even horen." Ik voel mijn wangen branden en ik hoor Jason een zuchtje slaken, waarna hij zich omdraait.

Als ik mijn ogen open, is het eerste wat ik zie Jason zijn ogen. Hij kijkt mij fascinerend aan. Ik grijns als ik hem zie. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. Ik knik en zucht. "Jij?" Vraag ik. "Zeker." Antwoord hij terwijl hij naar mij glimlacht. Dan staat hij op en ik zie dat hij geen shirt aanheeft. Sixpack alert. "Je bloost, cutie." Ik kijk hem met een Weet Ik Zelf Ook Wel Bedankt Voor Het Helpen Herinneren- blik aan. Hij pakt een schoon shirt en trekt die aan. Ik draai mij meteen om zodra hij een broek pakt en na een tijdje draai ik me weer terug. "Ik ga me ook even omkleden." Deel ik mee terwijl ik een setje kleren uit de weekendtas pak. "Ho! Wacht!" Roept Jason snel voordat ik in de badkamer verdwijn. "Hier." Hij gooit een trui aan, die ik net op tijd kan vangen. "Aangezien je toch meegaat naar de wedstrijd." Verklaart hij als ik zie dat de trui een van zijn voetbalteamtruien is. Ik glimlach als bedankje en vervolg mijn weg naar de badkamer. Daar kleed ik mij snel om. Een donkerblauwe jeans met zwarte gympen, die goed bij de trui van Jason passen.

Ik zie hem met zijn team het veld oprennen, meteen kijkt hij mij richting op en wanneer hij mijn ogen heeft gevonden geeft hij een snelle knipoog. Ik lach en zwaai subtiel. Hij steekt zijn vinger op als begroeting en rent achter de andere aan het midden van het veld op. Hij heeft een shirt aan waarin zijn spieren goed uitkomen, waar ik dan ook ongetwijfeld naar staar. "Welkom allemaal, bij de tweede helft van het schoolvoetbalkampioenschap! Het staat 3- 2 voor het Wilson Middelbare School! Het is een spannende wedstrijd, laten we maar snel beginnen! Het startsein word gegeven in 3! 2! 1!" Er klinkt een fluit en de luidsprekers vallen stil. De bal vliegt meteen van de ene kant van het veld, naar de andere kant. Ik juich en klap als Jason de bal vol in het goal van de tegenstander schiet. "Hee!" Hoor ik twee meiden roepen. Ik draai me om. "Heei!" Roep ik terug, boven het geluid van het gejuich uit. Het staat nu 3-3. "Jij bent toch Demy?" Vraagt een van de twee meisjes. Ik knik. "Klopt, wij zitten bij elkaar in de klas. Of niet?" Vraag ik. De meiden knikken en lachen terwijl ze naast mij komen zitten. "Hoe gaat ie?" Roept het andere meisje. "Ja goed! Behalve dat ik jullie amper versta." Roep ik grinnikend terug. De meiden lachen en knikken. "Mooi! Ben je al voorbereid op het bal van binnenkort?" "Bal?" Vraag ik met een verwarde blik. "Jaa! Weet je daar niks van?!" Vraagt weer een ander meisje, die achter mij zit, verontwaardigd. "Nee? Niks van gehoord!" Roep ik. "Jij gaat vanmiddag met ons mee shoppen!" Besluit het meisje dat begon met praten. "Euhh, Okee?!" Roep ik lachend terug. De meiden lachen goedkeurend en stellen zichzelf voor. Stella, Nienke en Zoë heten ze. Voordat ik het weet word er weer gefloten en ik kijk meteen richting het veld. "Jason!" Roep ik geschokt als ik zie dat hij op het veld ligt. Alsof hij mij hoorde, veert hij weer overeind. Ik zie dat zijn bovenbeen bloedt maar hij steekt zijn duim op naar de scheidsrechter. Ik volg zijn bewegingen en hij vind mijn blik. "Alles oké." Vormt hij met zijn lippen. Ik glimlach opgelucht en zie hem grijnzen. "Kom eens!" Roept Stella. Ik kijk haar verbaasd aan, maar ik volg haar dan toch. De andere twee meiden volgen ook. Ze leiden mij tot aan de rand van het veld. Ik hoor het publiek aftellen van 10 tot 0 en nét bij tel een, schiet Jason de bal nog een keer het goal in. Spontaan springt iedereen op, het team neemt Jason op de schouders. Ze springen en schreeuwen en er word een confettikanon afgeschoten. Ik juich en klap van blijdschap en zie dat Jason naar de rand van het veld word gedragen. "Wacht! Wacht!" Roept hij. "Zet me neer!" Roept hij er achteraan. Hij rent naar mij en tilt mij op. Hij kijkt mij glimlachend, met glinsterende ogen aan. "Dit had ik veel eerder moeten doen." Fluistert hij vlak voordat hij zijn lippen op de mijne duwt.