The badboy helped me

3. Jason

"Komen jullie aan tafel?" Roept Amelia. Ik lach, sta op uit het gras en pak Dylan bij zijn hand. "Kom, we gaan avondeten." Vertel ik hem terwijl ik hem naar binnen leid. Milan volgt al snel. Rosa zat al binnen. Ik draai mij om naar Jack en Jason. "Komen jullie?" Vraag ik. "Kom eraan, kleine" antwoord Jack. Jason grinnikt. Ik rol grinnikend met mijn ogen en stap naar binnen.
•
Ik tik een paar keer met het uiteinde van mijn pen tegen mijn lippen en schrijf verder. Ik heb besloten een soort van dagboek bij te houden zodat ik later alles terug kan lezen. Er word zachtjes op mijn deur geklopt. "Jack?" Vraag ik. "Yo!" Antwoord hij terwijl hij mijn deur openduwt. "Hij is toegestaan." Zegt hij dan. "Oh gelukkig, wat ben ik blij dat mijn toekomstige man is goedgekeurd door mijn broer!" Roep ik sarcastisch terwijl ik opsta en Jack een dramatische knuffel geef. Ik hoor hem lachen.

"Wacht even hoor." Mompel ik terwijl ik naar mijn dakkapel loop. Ik klop hard op het raam en open hem vervolgens. "Jason! Kan het iets zachter!" Roep ik boven zijn harde muziek uit. Grinnikend zet hij het volume zachter. Wat heeft hij toch met grinniken? "Dank je!" Roep ik nep- verontwaardigd terwijl ik me weer omdraai. Maar Jack is alweer verdwenen. Als ik mij alweer omdraai om weer in mijn dakkapel te gaan zitten, staat Jason plotseling voor mijn neus. Ik slaak een gilletje. "Gast! Hoe kom je hier?!" Roep ik geschrokken. "Simpel. Dak op, overspringen en klaar. Dus, Demy toch?"

"Dus, wij zitten op dezelfde school?"
"Yup. Weet je al welke klas jij zit?" Vraagt Jason. Hij zit in mijn dakkapel en ik op mijn bed. "Nee, dat hoor ik morgenvroeg als ik mijn rooster ga halen." Antwoord ik. Na een tijdje stilte begint Jason weer te praten. "Dylan vond het erg gezellig met je, hij stopt niet met praten over jou." Vertelt hij met een kleine glimlach op zijn gezicht, mijn reactie afwachtend. Ik lach zacht. "Je bent schattig als je bloost." Merkt hij plots op. "Ik bloos niet!" Roep ik terug. "Sorry, ik wist niet dat je boos werd." Lacht hij. Ik lach en kijk hem aan. "Ik hoop dat wij bij elkaar ik de klas zitten." Mompelt hij. "Hoezo?" Vraag ik grinnikend. "Daar word het in de klas net iets gezelliger van." Antwoord hij. "Ha! Je bloost weer. Aahwww wat lieeeff!" Roept Jason sarcastisch. Ik duw hem een keer tegen zijn schouder. "Zozo, is dat alles wat je hebt?!" Vraagt hij uitdagend. Ik lach en schud mijn hoofd. "Dan moet ik je maar eens wat bijleren, of niet?!" Grapt hij. Dan fronst hij zijn wenkbrauwen. "Waar komen die blauwe plekken op je bovenarm vandaan?" Vraagt hij. Meteen verdwijnt mijn glimlach. Ik trek snel mijn mouw naar beneden en duw Jason richting het raam. "Oh dat is niks, ik heb me gewoon gestoten." Verzin ik snel. "Zie je morgen op school, doei!" En met die woorden klap ik het raam dicht. Jason springt naar zijn kant en zwaait nog even, ik zwaai terug voordat ik mijn gordijnen dicht doe.

A/N goede vraag Jason..

Zie jullie het volgende deel m'n lieve lezertjesss✨