22. Een maand later.

1.9K 95 7
                                    

Het is inmiddels een maand later. De eerste twee weken werd ik gespamd door Jason. Hij belde en stuurde appjes. De voicemail die hij soms achterliet deden echt pijn. Ik hoorde dat hij huilde. Ik heb WhatsApp ook niet meer geopend. Het voelt allemaal zo slecht maar ik laat mijn 'nieuwe' leven achter me en concentreer me op mijn leven in Den Bosch. Hier ben ik met mijn vriendinnen. Ik hoor ook niks meer van Jason, plotseling belde of appte hij niet meer. Ik mis hem, iedere dag. Lisa heeft al verschillende keren gevraagd wie mij constant belt maar ik ontwijk de vraag, ze heeft er ook niet meer naar gevraagd.
-
Ik berg de foto van mij en Jason op in mijn tas en sta op van het bed. Ik slaak een zucht en loop naar beneden, de woonkamer in. "Heyy Deems, lekker geslapen?" Vraagt Lisa. Ik kijk van de klok naar de jongens die naast haar zitten. "Ehm ja..." Antwoord ik ongemakkelijk. "Oh!" Roept Lisa dan. "Dit is Daan, en dit is Jason." Auw... dat deed pijn. Eerst wijst ze naar een jongen met kort blond haar en bruine ogen, dan wijst ze naar een jongen met sluik donkerblond haar en blauwe ogen. "We werken aan een project voor school." Ik knik begrijpend en plof op de bank. Project op zaterdag?
-
Ik loop naar de hal en pak mijn jas om vervolgens naar de kelder te sloffen en er de boodschappentas uit te pakken. Ik loop nog snel naar de woonkamer waar ik Lisa aan de telefoon hoor mompelen. "Ja, ze zal je echt niet verwachten." Hoor ik haar zeggen met een grijns op haar gezicht.

The badboy helped meWo Geschichten leben. Entdecke jetzt