The Search

Hoofdstuk ~12~

~Kaden

'Geen prettig gezicht.', ik fronste toen ik me voorstelde hoe dat geweest moest zijn om mee te maken.

Hij vertrok en liet me aan mijn eigen gedachten achter.

Ik draaide me om om naar Lily te kijken en de lach keerde terug op mijn gezicht. Misschien moest ik het toch maar even met haar over een paar dingen hebben. Maar eerst iets anders,

Ik grijnsde, ik had wel een plannetje voor haar.

***

~ Kaden

Haar vacht was prachtig. Het deed me denken aan dat ene sprookje van vroeger waarvan ik altijd de naam vergat. Met die prinses met haar goud dat glinsterde als goud in de zon en glansde als zilver in het maanlicht.

Haar normaalgesproken lichte ogen waren nu donker waardoor ze extra groot en onschuldig leken.

Ik had bijna spijt van wat ik haar zo meteen zou aandoen. Bijna.

Ik liep met een grote boog om haar heen naar de bosrand zodat ze me niet zou zien. Ik hield haar nauwlettend in de gaten zodat ze me niet zou zien aankomen.

Ze was nog steeds in het gras aan het spelen. Ze zag er zo vrij uit terwijl ze de nieuwe sensaties door haar lichaam meemaakte.

Ik kon me nog mijn eerste keer veranderen herinneren en het was echt geweldig. Ik kon me niet voorstellen hoe het nu voor haar moest voelen nadat ze zo lang had moeten wachten. Nóg beter. Nóg intenser.

Ik stond nu recht achter haar tussen de bomen verstopt. Ze stond een paar meter van de bosrand vandaan. Ik zette me schrap, klaar om haar te laten schrikken, toen-

'Kaden!'

Ik was verbaast dat onze band al zo sterk was dat ze mijn aanwezigheid kon aanvoelen. Ik grinnikte toen ze stil bleef staan en haar oren spitste.

Ik had het kunnen weten. Als ze in haar wolf kon veranderen was hij dus dichter bij de oppervlakte dan eerst. Nog niet zo dicht als bij mij of een andere wolf van mijn pack, maar wel dichterbij dan een dag geleden.

Een gevoel van trots vulde mijn lichaam. Ze was van mij en ze werd steeds sterker.

Ik had niet verwacht dat het haar al zou lukken om te veranderen.

Blijkbaar had haar vorige pack haar toch niet zo goed weten te onderdrukken als Alpha Marius had gehoopt.

Ik kon het niet helpen dat mijn hart een vreugdesprongetje maakte toen mijn naam over haar lippen rolde.

'Ik weet dat je daar bent drol!', ik grinnikte en liep verder door de bomen.

Toen ik een extra dikke stronk voorbij liep en er omheen keek was ze ineens verdwenen. Mijn hart zakte in mijn maag en ik dribbelde snel weg van mijn schuilplaats, naar de plek waar ze net nog had gestaan.

Geschrokken zocht ik om me heen. Waar was ze?

Uit het niks sprong er iets van achter de bomen op mijn rug en duwde me van de bosrand weg, het grasveld op dat om het huis lag.

'Boe!', ik rolde door tot ik geplet werd door haar lichaam dat bovenop het mijne lag.

Of nou ja 'geplet'... ze was zo licht dat ik het nauwelijks voelde dat ze bovenop me lag.

Lily rolde lachend van me af zodat ze met haar rug naar me toe lag.

Ik vroeg me af of ze nog boos zou zijn. Ik kon me niet inleven in haar situatie, maar ik wist zeker dat ze het gesprek tussen mij en Brad had gehoord.

We hadden onze stemmen ook niet bepaald in toon gehouden. Ik sloeg mezelf mentaal voor mijn hoofd bij de herinnering.

Ik had haar zo veel pijn gedaan en het was niet eens mijn bedoeling geweest. Ik had haar moeten vertellen waarom ik haar had meegenomen toen ze het aan me vroeg, dat wist ik.

Maar ik had het niet gekund. Ze leek zo blij, en ze leek zich zo op haar gemak te voelen en ik wilde het niet verpesten.

'Hey, waren dat je ouders?', ik was even verbluft door de vraag die uit het niks leek te komen en bedacht toen dat ze waarschijnlijk de foto naast de openhaard had gezien.

'Ja.', antwoordde ik.

'Heb je lekker in mijn huis lopen snuffelen?', ze negeerde mijn opmerking en ging door. Ze lag nog steeds op haar zij en keek naar iets wat ik niet kon zien.

'Waar zijn ze?', vroeg ze.

'Hemel.', ik voelde me ongemakkelijk worden. Ik wilde het niet over mijn ouders hebben. Gelukkig leek ze dit aan te voelen.

Ze lag naast me met haar rug naar me toe en rolde zich lachend om. Ik keek grijnzend hoe haar zachte lichaam in het gras rolde.

'Je had je gezicht moeten zien!', ze flapte haar poten in de lucht.

In een poging zichzelf te kalmeren keek ze me aan en ik knikte haar dankbaar toe dat ze het onderwerp veranderd had.

Ik zou het haar nog wel een keer vertellen, maar niet nu.

'Toen ik je van achteren aanviel haha!'

'En jij zo van omg ze is weg!', ze lachte bij de herinnering en ik grijnsde boosaardig terug.

'Dat had je nou niet moeten doen...', ik kwam dreigend op haar af en ze rende gillend weg, het huis in. Ik rende achter haar aan. Hier ging ze spijt van krijgen. Niemand kan de Alpha van Toewijding in de maling nemen en er zonder straf mee weg komen.

'Waar ben je, Lily?', mijn stem zong door de gangen terwijl ik sluipend op mijn slaapkamer afliep.

Ik wist waar ze zat, maar dat hoefde zij niet te weten. Ik had haar mijn slaapkamer in zien gaan. zich onbewust van het feit dat het míjn slaapkamer was.

Ik hoorde haar pootjes op de houten slaapkamer vloer tikken voordat het ineens helemaal stil werd.

Sprong ze nou op mijn bed? Oh, nu ze vroeg er om.

Ik liep de kamer binnen en zag verbaast dat ze verandert was.

Wat betekende dat ze naakt was.

Haar kleren waren waarschijnlijk gescheurd. Ik moest grinniken door haar onervarenheid. Ze was zo schattig.

Ik moest me even herpakken na het zien van de schoonheid van haar lichaam. Haar zachte huid glom in het kaarslicht dat van de kandelaar afkomstig kwam. Haar ogen waren nog donker van het veranderen. Ze glommen in het schaarse licht als donkere poelen water.

Ze zat op mijn bed, een rood dekentje over haar blote lichaam getrokken. Haar ogen groot, haar borst ging nog op en neer van het rennen.

Toen ik dichterbij haar kwam gleed ze van het bed af en ging ze ervoor zitten met haar rug tegen het voeteneinde. Ik voelde warmte in mijn borst opgloeien. Mijn wolf wilde niks liever dan haar lichaam tegen het mijne voelen.

Ik moest zo snel mogelijk weer terug veranderen.

Bang dat ik de controle zou verliezen.

***

WOEPWOEP Da was 't dan weer.

See you tomorrow!