Escape|Charlie Lenehan|

3

Ash Pov's
Obudziłam się przez słońce wpadające przez zasłony. Nadal jestem w willi.
Schodząc w piżamie na dół, w celu znalezienia kuchni, przez senne oczy omal, że nie spadłam ze schodów.
Wchodząc to wspomnianego pomieszczenia zastałam bałagan... chleb porozrzucany na blacie, dwie kanapki, dość ładnie przygotowane na talerzu, masło ... to już raczej nie było masło.
Nieznajomy Pov's
Obudził mnie budzik. Spoglądając na zegarek dostrzegłem godzinę ósmą czternaście. Powolnie wstając z łóżka, nie przejmując się niczym, ruszyłem w stronę garderoby.
Jak zwykle ubrałem się w koszulę, dopasowaną marynarkę, a na nogi przylegające jeansy oraz niedawno zakupione buty z CK.
Powolnie schodząc na dół, ruszyłem ku kuchni.
15 minut pózniej
-Cholera!- krzyknąłem na cały dom.
Spoźniłem się. Spoźniłem się na spotkanie. Wziąłem jeszcze jedną kanapkę w rękę, wybiegając z domu. Oczywiście zakluczyłem dom- gdyby ktoś się zastanawiał.
Nie zastanawiając się jaki syf zostawiłem w kuchni, ruszyłem w stronę miasta.
Szczerze? Mam tylko dwie osoby, z którymi mogę wyjsć gdziekolwiek. Tylko dwie osoby, które mogę nazwać przyjaciółkami.
Nie wiem czym nazwać siebie. Nie ogarniam swojego życia.
To też, tak gdyby kogoś to interesowało.
Ash Pov's
Wyjęłam sok pomarańczowy z lodówki. Wyjmując szklankę z szafki niefortunnie upuściłam ją na podłogę powodując ,że szkło roztrzaskało się na piękne białe kafelki. Nerwowo zaczęłam zbierać szkło z podłogi.
Wyrzucając odłamki szklanki, pokaleczyłam swoją dłoń. Nie groźnie, lecz szczypało okropnie. W celu przemycia ran wybrałam się
do pokoju, zamykając się w nim na klucz.
Gdy wszystko już oczyściłam, a następnie opatrzyłam plastrami, rozsiadłam się na łożku odpalając laptopa.
1,5 H pózniej.
Siedzę w domu wartym dobre milion dolarów.
Popełniłam przestępstwo. Jestem skończoną idiotką. Zanim się zorientowałam, z moich oczu zaczęły wypływać łzy.
Płacz przerodził się w szloch.
W głowie miałam tysiące myśli.
Co mam zrobić?
Co z rodzicami?
Czy ktoś jeszcze o mnie pamięta?
______
Ola&Dezy
💕❤️