Βγαίνει από το αμάξι, καθώς εγώ παραμένω ακίνητη στη θέση μου. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, ίσως το σωστό θα ήταν να φύγω και να εξαφανιστώ από την ζωή του, αλλά... Δεν θέλω. Εννοείται πως δεν θέλω. Αλλά πρέπει. Είναι για το καλό του..
Σηκώνομαι από την θέση μου απότομα και πάω να ανοίξω την πόρτα, αλλά τελευταία στιγμή με πιάνει από το χέρι, σπρώχνοντας με, και μπαίνει μπροστά μου, μπλοκάροντας την είσοδο. "Δεν πας πουθενά αν δεν σου εξηγήσω" λέει επιτακτικά, αλλά τον αγνοώ. Εξάλλου, τι να μου εξηγήσει; Ότι μια άλλη κοπέλα περιμένει το παιδί του; Αυτό το ξερω ήδη. Κάνω ακόμη μια προσπάθεια να τον σπρώξω για να μπορέσω να μπω στο σπίτι μου, αλλά αποτυγχανω παταγωδώς, αφού εκείνος δεν κουνιέται καθόλου. Βέβαια, τι περίμενα; Η μυϊκή μου δύναμη είναι απειροελάχιστη σε σχέση με την δική του.. Υποθέτω ότι αναγκαστικά θα πρέπει να ακούσω τι έχει να μου πει, αλλιώς δεν με βλέπω να φεύγω.
"Καλά πες. Αλλά γρήγορα, νυστάζω και θέλω να κοιμηθώ" ξεφυσαω ηττημένη, έχω κουραστεί αρκετά σήμερα.
"Δεν είναι δικό μου το παιδί, είναι του Κώστα" λέει και εγώ τον κοιτάζω περίεργα, τι λέει; Ποιανού Κώστα; Μάλλον θα ήπιε πολύ..
"Τι λες Αχιλλέα;"
"Είναι του Κώστα σου λέω" ξαναλέει, πάει αυτό ήταν. Είναι μεθυσμένος, δεν εξηγούνται αλλιώς οι βλακείες που μου λέει. Ωραίος πατέρας θα γίνει.
"Πόσο ήπιες;" τον ρωτάω, φαντάζομαι ήδη την απάντηση..
"Δεν έχω πιει γαμω, αλήθεια σου λέω. Το παιδί είναι του Κώστα, και όχι δικό μου" επιμένει, βρε μπας και λέει αλήθεια; Αλλά εγώ πως θα καταλάβω αν όντως δεν έχει πιει;
"Δεν έχεις πιει ε;" τον κοιτάζω καχύποπτη.
"Όχι ρε πουστη, όχι"
"Πότε κάναμε πρώτη φορά σεξ;" τον ρωτάω, ενώ εκείνος ξεσπάει σε δυνατά γέλια.
"Έχουμε κάνε σεξ και δεν το θυμάμαι; Γιατί νομίζω ότι ειδικά αν κάναμε κάτι τέτοιο, θα το θυμόμουν" γελάει και γελάω και εγώ μαζί του, υποθέτω ότι αν δεν ηταν μεθυσμένος δεν θα απαντούσε σωστά.. "Ξεκόλλα δεν είμαι μεθυσμένος" επιμενει και εγω υποκυπτω, πρέπει κάποια στιγμή να τον αφήσω να μου πει αυτά που θέλει έτσι κι αλλιώς.
"Τότε τι βλακείες λες; Ποιος είναι αυτός ο Κώστας; Τον ξέρω;" εκφράζω τις απορίες μου και εκείνος ξεφυσαει.
"Όχι δεν τον ξέρεις, ούτε εγώ τον ξέρω" ντάξει, με έχει μπερδέψει παρά πολυ.
"Αχιλλέα με έχεις μπερδέψει παρά πολύ" σταυρωνω τα χέρια μου στο στέρνο μου, ειλικρινά προσπαθώ να βγάλω άκρη με αυτά που λέει αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Και μετά ήρθες εσύ.Τόσο απλά.
Teen Fiction"Μετά από όλα αυτά δηλαδή, νομίζεις ότι θα σε αφήσω έτσι;"λέει και νιώθω τα πράσινα μάτια του να με καρφώνουν. "Ίσως αυτό να είναι το καλύτερο και για τους δύο μας.. Να ξεχάσουμε και οι δύο ο,τι έγινε τους τελευταίους μήνες μεταξύ μας και να συνεχίσ...
