Και μετά ήρθες εσύ.Τόσο απλά.

Κεφάλαιο 8

Μάλλον δεν βλέπω καλά.

Παίζει να βλέπω παραισθήσεις αυτή την στιγμή.

Μήπως επειδή μιλούσα με την Αλεξία πριν για τον Αχιλλέα, να έχω επηρεαστεί τόσο πολύ που τον βλέπω μπροστά μου;

Τόσο πολύ με έχει τυφλωσει ο έρωτας τέλος πάντων;

Όσο σκεφτόμουνα κάθε πιθανή εξήγηση για το τι βρίσκεται μπροστά μου, βλέπω την Αλεξία λίγα μέτρα μακρυά μου να με κοιτάζει εκπληκτη.

Έχει μείνει ακίνητη και μια κοιτάζει εμένα, μια τον Αχιλλέα.

Και δεν είναι η μόνη.

Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω όλο το σχολείο να έχει καρφώσει τα μάτια του πάνω στον Αχιλλέα και το αμάξι του.

Άρα δεν είναι παραίσθηση.

Ο Αχιλλέας βρίσκεται στ'αλήθεια απέναντι μου, χωρίς να έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω μου, δίπλα στο αυτοκίνητο του.

Και εγώ τώρα τι πρέπει να κάνω δηλαδή;

Τόση ώρα δεν έχω κουνηθεί από την θέση μου και τον κοιτάζω σαστισμένη, ανήμπορη στο να μπορώ να μιλήσω ή να κουνηθω.

Μα πως βρήκε σε ποιο σχολείο πάω; Δεν του το είχα πει καν.

Μήπως δεν ήρθε για μένα;

Μάλλον αυτό θα είναι.

Θα έχει καμία γκομενα που τυχαίνει να είναι στο σχολείο μου και ήρθε να την πάρει.

Αλλά γιατί με κοιτάζει συνέχεια;

Τόση ώρα δεν έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω μου.

Και αν όντως έχει κοπέλα, τι κάνει αυτη η πουτανα τόση ώρα και δεν έχει έρθει ακόμα;

Θεέ μου θα τρελαθώ.

"Εμμ.. Στέλλα.. Ποιος είναι αυτός ο κούκλος που σε κοιτάζει;" άκουσα την Αλεξία να λέει τρομαζοντας με, αφήνοντας ένα επιφώνημα έκπληξης.

"Με τρομαξες ρε Αλεξία.. Είναι ο Αχιλλέας.." της είπα χωρίς να σταματήσω να τον κοιτάζω.

"Τι; Μου κάνεις πλακα! Αυτό το μαναρι ειναι ο Αχιλλεας; Είναι πολύ πιο ωραίος από ότι μου είχες πει! Και τι κάνει εδω;"

"Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα.." απάντησα και τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου.

Αρχίζω και αγχώνομαι υπερβολικά πολύ.

"Γεια σου Στελλα" Είπε κλεινοντας μου το ματι και ένα υπέροχο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.