Και μετά ήρθες εσύ.Τόσο απλά.

Κεφάλαιο 15

"Φτάσαμε" ξεφυσιξε  σταματώντας απότομα το αυτοκίνητο έξω από ένα... μπαρ;

Ορίστε; Πάει καλα;

Με έφερε σε μπαρ;

"Πας καλά; Που με εφερες;" ρώτησα εκνευρισμένη.

"Τυφλή είσαι;" είπε δείχνοντάς μου το μπαρ.

"Πήγαινε με σπιτι" είπα απόλυτα αγνοώντας την ειρωνεία του.

"Το θες πολυ;" ρώτησε και χαμογέλασε πονηρά.

"Ναι τόση ώρα στο λέω, πήγαινε με σπιτι" απάντησα αγανακτισμένη.

Δεν αντέχω άλλο. Τόση ώρα τον παρακαλάω να με πάει σπίτι.

"Σε λιγο" είπε κλείνοντας μου το μάτι και άνοιξε την πόρτα του αυτοκίνητου.

Τι κάνει γαμωτο;

Ακολούθησα τις κινήσεις του με το βλέμμα μου μέχρι που τον είδα να ανοίγει την πόρτα και να μου κάνει νόημα να βγω έξω.

"Ούτε να το σκέφτεσαι" είπα και του γύρισα την πλάτη. "Δεν βγαίνω από εδώ μέσα αν δεν με πας σπίτι" συνέχισα χωρίς να τον κοιτάω.

"Με έχεις κουράσει πολύ μικρή" τον άκουσα να λέει αγανακτισμένος.

"Εγώ σε έχω κουράσει; Εγώ τι να πω δηλαδή;" είπα και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Να μην πεις τίποτα. Βγες από το αμάξι και θα σε πάω σπίτι. Αλλιώς αν δεν βγεις μας βλέπω να μένουμε μέχρι αύριο εδω" είπε και άρχισε να προχωράει προς την είσοδο του μπαρ.

Γαμωτο. Και έχω σχολείο αύριο. Και όπου να ναι θα έρθει ο πατέρας μου στο σπίτι και αν δει ότι λείπω, την εβαψα. Και στην μάνα μου είπα ότι πάω στο περίπτερο και λείπω σχεδόν 20 λεπτά. Θα αρχίσει να ανησυχεί. Γαμωτο.

Τελικά υπέκυψα στα λόγια του και σηκώθηκα από την θέση μου.
Όσο πιο γρήγορα κανω αυτο που θελει, τοσο πιο γρηγορα θα γυρισω σπιτι, σωστα;

Άρχισα να προχωράω διστακτικά προς το μπαρ μέχρι που μπήκα μέσα και είδα τον Αχιλλέα καθισμένο σε μια καρέκλα μπροστά από ένα μικρό τραπεζι, να με κοιτάζει με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης.

Θα στο σβήσω αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπο σου Αχιλλέα μου.

Η δυνατή μουσική του μπαρ έκανε το σώμα μου να δονείται και τα αυτια μου επίσης.

Έφτασα στο τραπέζι που καθόταν ο Αχιλλέας και έκατσα απέναντι του.

"Καλώς την" είπε ειρωνικά και έκανε νόημα σε ένα παιδί για να πάρει παραγγελία.