Και μετά ήρθες εσύ.Τόσο απλά.

Κεφάλαιο 7

*If you love me let me gooo*

Ακούω το ξυπνητήρι και θέλω όσο τίποτα να το σπάσω. Τουλάχιστον ξυπνάω με το this is gospel.

Η ώρα είναι 6:50. Άλλη μια μέρα σχολείου. Είναι μόλις η πρώτη βδομάδα και έχω ήδη βαρεθεί. Και εχουμε ηδη παρα πολλες υποχρεωσεις για το σπίτι. Καλα καλα δεν εχουμε ξεκινησει, και χθες γραψαμε απροειδοποίητο. Ευτυχως τα πηγα καλα, και γλύτωσα την γκρινια της μανας μου. Βαριέμαι τόσο πολύ να πάω.. Τουλάχιστον σήμερα είναι Παρασκ..

Είναι Παρασκευή.

Και δεν μου έχει στείλει ακόμα.

Άρα πρέπει να του στείλω εγω;

Μάλιστα.. Και δεν είμαι καθόλου καλή σ'αυτά. Τελος πάντων, θα δω τι θα κάνω.. Θα μιλήσω και με την Αλεξία και θα βρω μια άκρη.

Είναι κακό που αγχώνομαι;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Εγώ λέω ότι αφού δεν σου έχει στείλει ακόμα, σημαίνει ότι δεν σε θέλει" ακούω την Αλεξία να λέει και τα λόγια της με τρυπάνε στο στέρνο σαν μαχαίρια.

Η αλήθεια είναι ότι το είχα σκεφτεί, αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω. Τώρα όμως που το λέει και η Αλεξία.. Δεν ξέρω.. Μπορεί όντως να ισχύει..

Εξάλλου, γιατί να του αρέσω;

Εκείνος είναι ενήλικος και έχει την δικιά του ζωή. Μπορεί να έχει όποια θέλει. Γιατί να θελει εμενα;

Και συν το γεγονός ότι δεν με ξέρει σχεδόν καθόλου.

Είμαι χαζή.
 
Είμαι χαζή που έστω και για λίγο πίστεψα ότι μπορεί να του αρεσα.

Έχει δίκιο η Αλεξια. Αν όντως με ήθελε θα μου είχε στείλει ήδη μήνυμα, σωστά;

"Ναι έχεις δίκιο. Καλύτερα να τον ξεχάσω τελείως." είπα με αρκετή δυσκολία.

"Μπράβο, αυτό να κάνεις! Και μην στεναχωριέσαι, αυτός χάνει τέτοια γκομεναρα!" Μου είπε και μπορώ να πω ότι γέλασα με το σχόλιο της.

"Ναι Αλεξία ναι" της είπα μέσα από τα γέλια μου.

"Με τον Δημήτρη έχετε μιλήσει καθόλου;" με ρώτησε και σταμάτησα να γελάω.

Τι μου τον θύμησε αυτόν τώρα;

"Όχι.. και ούτε πρόκειται." Της είπα κοφτά.

"Καταλαβα.. Πάντως είναι κρίμα ρε Στελλα.. Τόσα χρόνια φίλοι, γιατί να το τελειώσετε ετσι;"

"Τι είναι κρίμα ρε Αλεξία; Που από την Παρασκευή δεν έχουμε μιλήσει καθόλου;  Που ούτε μήνυμα μου έστειλε για να ρωτήσει έστω αν γύρισα στο σπίτι αφότου με παράτησε; Και που όταν με βλέπει στο σχολείο, αλλάζει δρομο; Που συνέχεια με αποφεύγει; Ναι όντως είναι πολύ κρίμα."